Alle inzendingen over genster

Wij zitten bij de open vensters, en in de romers slank en rank strooit parels, stralen en gensters de blonde wijn, de heilige drank.…

------------- genster: vonk…

Toch wil ik niet verzaken aan de genster die smeult onder de as: als ik haar uit mijn hart ruk ben ik immers dood.…

zesentwintigplus gensters komen gelijk met onder spanje de god uit de wolk wypisz wymalyj krakow kan altijd komen de gids een gedicht over voor mijn geboorte de kritiek te licht ronsard zevenster van de lopende band voor loopgraven regen en maanlicht in hun zilveren stroom vinden geen vorm…

Ik ben dol op fietsen als mijn wielen flitsen en gensters schieten in de zon iedereen moet fietsen naar de zon en naar de zee want een fietser is tevree ik ben dol op fietsen vrij van lage listen en mijn rotteevee geen vrouw kan mij nog klissen want ik wil mijn fiets niet missen voor een zoen of voor wat rozengeur ik ben een…

Druppels tikken tegen de vensters, achter mij gensters in de open haard. Geflikker op een kaart die erboven hangt; reeds lang verlangt mijn hart naar jou. De herfstkou grijpt mij aan. Jij, hier ver vandaan, een ander land. Het eenzame strand waar jij nu loopt, verlaten, liefde onverhoopt verloren...…

Een bekend deun klinkt uit de radio Uit straatlicht valt regen als gele gensters Vervormd neonlicht door betraande vensters Ik neurie mee, ach ja, Ravel's Bolero Je bent daar, God zij geloofd Lichtbundels zwaaien langs kamermuren Ik wacht, ach nee...de auto van de buren Twijfel heeft mij van blijdschap beroofd Ik wacht...…

King Lear De blauwe maan schijnt gensteringen in het bos door geen grens omlijnd spelen diertje en verlos Vuurvliegen trekken partners aan en eters van hun lillend vlees die zonder hen niet bestaan pseudofaag en vuurvliegmees In zweverig toverlicht vliegen witte duiven in de nacht motten onhoorbaar zacht raken, kussen…

Zij penselen gensters van vuurwerk. Op zijn palet tovert de zon het zilver van de zee tot goud om. Windvlagen vegen de verouderende rimpels op het eenzame zand uit. Dan pinguïneer ik langs pelgrimerende schelpen. Met engelenvleugeloogjes de van Japanse makelij zon zien ondergaan.…

nieuwe hagel in Bombastisch rokende schouw kringelt nu de roetwalm naar de maan fluitend ronkende motor blaast nu het perron nieuw leven in Maar de oogkleppen zagen enkel ongeoorloofde vertraging en hij gaf levenslang het volle pond In zijn volgestouwde geest verkoos hij wind boven windstilte en stookte tot 'n vochtloze wolk van gensters…

Het spijt me men beste man, maar als mijn bestaan zo pijnlijk/schroeiend/brandend ver(der)gaat opdat de gensters assen blijven sissen zal ik zonder meer beslissen, dat het zo niet meer kan noch verder hoeft te gaan. Brengt uw dageraad pijn in alle cellen van uw zijn?…

Ooit beminde ik elke genster van jouw vlees, druppels van vuur, spatten van verlangen... Toen volgden kwalen en de gedeelde snik. Enkel taal slijt niet. Ze vraagt om meer en anders en meer. Nu herhalen we traag ons spel. Toen…nu…later Ze dringen zich op in een wisselvallige spurt Later?…

In een knip Een subtiele wenk (De wenkbrauw die buigt De frons die één tik lang dieper snijdt) Vond ik de kracht Om een scharlaken gloed te bewaren Mijn kroost stoof de deur uit Geloof ik en ik groef me in Onder dons en haren en huid Huiverend voor een bang begin De haard gaf gensters af De hond die aan mijn ijsklompen sliep Sloeg kermend…

baarmoedermond tot de bodem van jouw bekken nu kies ik tegen rotzooi en kabaal, voor sprankel en parel breng ik slecht nieuws, dan bries je door een tuit de paarse prop van jouw lippen, wankele wervelwind die over de schuit kantelt, een wieg van wrakhout ons onverwekte kind ligt guitig te fluiten in mijn kop de glazen toverstaf strooit gensters…

Na zoveel trainspotting vervliegt zelfs mijn vrije tijd en neem ik spontaan weer deel aan het nachtleven in mijn verbeelding: speels keilen gaslampen gensters licht in voorbijkabbelende lucht tot ze uitgemergeld en verdoofd zijn.…

Als de zomerwind onder onze kleren speelt Schieten de broze wortels Die ons stutten en doorstromen Een nevelsliert streelt jouw wijkende lippen Een waterval klatert over ons Vult de holte Vaagt de stofnetten in de schedel weg Als de zomerwind onder onze kleren speelt Vinden we dansend de bron In onze borst waar een smid schuilt Die gensters…