96 resultaten.
Zijn geraamte
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 102 ik heb een skelet
aangekleed met wat
ik dacht dat leven heet
zijn geraamte behangen
met maatschappelijke belangen
die hij dringend nodig heeft
toch knookt hij
nog terughoudendheid
zijn zekerheden is hij kwijt
rammelt botten in
aanvaarde eenzaamheid
dood en verwanten ten spijt
ik heb hem niet
kunnen bezielen met
emoties en overlevingsdrang…
VRIENDSCHAP
poëzie
2.0 met 39 stemmen 6.849 Zweer mij, dat nog in uw graf uw geraamte
Ons genot sidderend gedenken zal.
Engelse vertaling:
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Recall our mild flowering without shame.
Does the naked rose feel infamy in Katmons' taking?…
Zuster
gedicht
2.0 met 7 stemmen 9.347 Dan dringt zij ook haar dromen aan mij op
en ik leg mij huiverend naast haar:
een dode, een schamel geraamte,
knikkend en stamelend.
--------------------------------
uit: Eerste gedichten (1966)…
Sterven te Antwerpen
gedicht
3.0 met 8 stemmen 5.800 Bid niet voor het geraamte.…
Boom
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 878 Geen zuchtje ontsnapt
zijn bleek geraamte
wit drukt zwaar
op z'n schouders
Diep geworteld hoopt hij
op een warme bries
die hem weer laat
opbloeien…
de ribben zijn van het geraamte
gedicht
3.0 met 12 stemmen 10.484 de ribben zijn van het geraamte
het mooiste onderdeel, ze doen
aan vleugels denken of een soort
accordeon waar leven in- en uitgaat
je ziet ze beter
na de hongersnood of in het massagraf
het zijn de rimpels in het zand
als de zee zich heeft teruggetrokken
het zijn de breekbaarste takken
van de bomen die in open vrachtwagens
worden weggevoerd…
Speelt geraamte
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 417 je lacht tanden bloot
en langs je kaken
laait het hellevuur
kraait uit een
verdoemde schoot
je eerste uur
trapt de hemel
in het aardse slijk
brandt emoties af
speelt geraamte
met je eigen lijk
in de hel van vel
slechts een handvol
dorre zielen siert
je droef bestaan
want je ego blaast
slechts echo’s kan
dit leven niet meer…
Zelf portret
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 123 Sluit de deur
vegetarisch gemurmel
met spekdikke ruggen
sluit de deur
ozonvretende vuilspuiters
sluit de deur
cultuur barbaren
sla een geraamte
op de muur
en hang het te drogen
je zelfportret…
Slopende zaken
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 530 fragmenten kruipen
door een bleek
geraamte
wild lijkend verroest
niet meer
nieuwsgierig ogen
ook de tandjes
van het ronddraaiend
geheel, walsen
rond het beeld
er schijnt iets
niet te kloppen
maar zeker niet
afgezaagd, zo leeft
een zingend onderdeel
de rest
blijft over…
Dag Jeen.
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 95 Hun geraamten en gruzelementen
blijven altijd overeind
als een porceleinen kopje
in Grootvaders kast.…
Zuster
gedicht
3.0 met 5 stemmen 1.586 Dan dringt zij ook haar dromen aan mij op
en ik leg mij huiverend naast haar:
een dode, een schamel geraamte,
knikkend en stamelend.…
fataal beton
netgedicht
0.0 met 2 stemmen 385 de wurggreep van beton
snoert het groen verdriet
alom de mond
het snikken van de wilgen
benadert de fatale hik
van terminale meanders
de nog glasloze skeletten staren
als binnenin reeds lang voordien
dit overspel vensterkoel is gesmeed
de toevoerweg naar het geraamte
wordt met fluisterasfalt
tot een complot gesmeerd.…
rode mond
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 303 ik ween
vaak binnenin
misschien omdat
mijn geboorte
zwarte vlekken baarde
zonder geluid
rondom het geraamte
van slapende tijd
de dag verdroeg
geen meisjesblikken
of dronken gefluister
in schreeuwerige gaten
van lichtverlies
de dood was elders
in schroeiende ogen
ik besta slechts
uit karton…
Nacht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 350 Een duik in het duistere niets
geen verantwoording noch schaamte
voor mijn vlucht uit het geraamte
van orde, schijn, het "menselijk" zijn
ben oneindig klein
een waarnemer van reacties
en chemische interacties
in het lichaam dat mij vervoert
sta even stil, ontroerd
leef in een wonder
weg het gedonder
van een ver verblindend iets.…
Barre tijden
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 83 pasgeboren droogte ontdoet
bladeren van bomen
en woorden van betekenis
ontleedt zich in ongerasterde atomen
ontdoet zich van geboorte
tot op onverbloemd geraamte
kanalen ontsluizen zich tot
verten zonder horizon
zodat ik doorzichtig kan zien
als kaalheid van doorwinterde wouden
die zonder aanzien of omhaal
al het onzichtbare verjaagt…
DE ROBOTS
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 247 Laat nu de doden komen
de geraamten zijn genoeg
men zal ze kleden
en van vlees voorzien
niemand zal het ooit bevroeden
dat zij reeds gestorven zijn
hun bestaan zal niet meer stoppen
zij kennen emotie, liefde noch verdriet
het zijn de robots zonder zorgen
wat zij missen is heel essentieel
géén geestelijk leven is hun deel…
hulpeloos
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 417 nee, ga niet weg
nu mijn vel nog tintelt
van ons afscheid
je weet hoe de regen
hier zal binnenstromen
het dak begeeft
muizen, spinnen en wespen
mij belagen
het wordt al donker
de honden huilen
de melken maan vol
hallowenen
geraamten voor het raam
blijf nog even
verdrijf met mij
de duivels uit mijn huid…
alleen
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 328 nee, ga niet weg
nu mijn vel nog tintelt
van ons afscheid
je weet hoe de regen
hier zal binnenstromen
het dak begeeft
muizen, spinnen en wespen
mij belagen
het wordt al donker
de honden huilen
de melken maan vol
hallowenen
geraamten voor het raam
blijf nog even
verdrijf met mij
de duivels uit mijn huid…
Vleselijk
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 335 in de ruimte tussen woorden en gedachten
leeft de dichter zich uit
met vleselijk genot
sterfelijk
want de volgende dag
resten slechts de woorden,
de botten van de gedachten,
het vlees is al verrot
een gedicht gelijkt 'n geraamte
gereed voor forensisch onderzoek
door aspirant-gedachtenlezers
met een dichters-woordenboek…
Inquisitie
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 361 Sterk verzwakt wankelt
het geraamte van
de eeuwenoude kerk
in haar laatste uur
Wilde wingerd
bedekt het grauw gelaat
waaruit miljoenen
tranen zweten
Haar middenschip
draagt nog het geluid
van diep begraven leed
onder de rotte gewelven
Kermende geesten
kunnen hun doodsangst
voor het helse vuur
nooit meer vergeten…
tot hier, tot waar
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 185 en dat het eenzaam wordt
voorbij die laatste waterplas
wanneer enkel de spraak van het zand
weerklinkt
in het lege huis
ik wil weg uit mezelf, daar
en dan
wil de diepte
of in verleden dagen
de onthoofding van de dood
wanneer ik het geraamte bedek
zo ontzettend
treurig
stil
met woorden
die jij niet horen kan, niet voorbij…
tot hier, tot waar
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 465 en dat het eenzaam wordt
voorbij die laatste waterplas
wanneer enkel de spraak van het zand
weerklinkt
in het lege huis
ik wil weg uit mezelf, daar
en dan
wil de diepte
of in verleden dagen
de onthoofding van de dood
wanneer ik het geraamte bedek
zo ontzettend
treurig
stil
met woorden
die jij niet horen kan, niet voorbij…
Het lot in handen nam
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 127 ik zag
de stralende dag
maar telde traag de uren af
op het geraamte van verveling
minuten rammelden
hun knokige eentonigheid
met seconden zonder leven
op het afgekloven bot
tot jij kwam
het lot in handen nam
mij overrompelde
met je overwinnaarsblik
zonder strijd want jij schonk mij
wat ik een leven lang al miste
een toekomst waarvan…
kaalde me tot op het bot
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.035 stuk verleden in het graf
zo trok ik aan de bel
ik was geen del, wist
dat je me graag geloofde
beloofde me boeketten mooie
woorden als ik maar bij je hoorde
je raakte aan verdriet
waarvan ik niet méér wist
dan tranenstromen over wangen
zette me in mijn geheim gevangen
plukte alles wat ik had
kaalde me tot op het bot
haalde mijn geraamte…
Ren!
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 605 De beul betast het gebinte,
geraamte van mijn tempel.
Kalken schilfers vallen door mij.
Hij beitelt spreuken in mijn schedel.
Pijnscheut.
Ik hoop, smeek:
O beul, leid me niet naakt en kaal
naar jouw schandpaal.…
Geklopte hartslag
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 349 nimmer braken golven harder
dan in de branding van vandaag
klotsend als een wilde hartslag
tegen een onverzettelijke geraamte
bij elkaar gehouden door wilskracht
maar ze laten sporen na
onuitwisbaar fel getekend
in gebroken dromen
soms tijdelijk verblekend
door lichte waakzaamheid
geen gedachte zal zich verslapen
door vermoeidheid van…
Sotto voce
gedicht
3.0 met 263 stemmen 48.257 Nog is het mooi, 't geraamte van een blad,
vlinderlicht rustend op de aarde,
alleen nog maar zijn wezen waard.
Maar tussen de aderen van het lijden
niets meer om u mee te verblijden:
mazen van uw afwezigheid
bijeengehouden door wat pijn
en groter wordend met de tijd.
Arm en beschaamd zo arm te zijn.…
Afscheid van mijn oude "ik" ...
hartenkreet
2.0 met 28 stemmen 1.196 Maar om iets op te knappen
moet je met
een kaal geraamte
opnieuw beginnen.
Een nieuw likje verf alléén
zal altijd
onderliggende scheurtjes
blijven vertonen.…
Op het geraamte van de avond (2)
gedicht
2.0 met 106 stemmen 57.873 even verdop, aan een rivier
misschien, of midden in de bossen
zou het nog wel rustig zijn,
dacht je, en je bent vertrokken.
waarschijnlijk met de eerste
trein die eruitzag als een dier
zonder behoefte aan skelet.
wel leek het sprekende op haar
maar spreken kon het niet,
en ook geen kleren dragen,
laat staan een koffer laten staan
op een vergeten…
Op het geraamte van de avond (1)
gedicht
3.0 met 68 stemmen 23.482 schemer brak de kleuren af
tot op gelijk gebeente -
het was weer tijd voor kale
echo's van de kale stenen.
je liep wat langs de kade
als zocht je iets van waarde.
een koffer die is blijven staan
waaraan een label met haar naam.
een hoed misschien, een handschoen,
alles wat maar passen kon
om degeen die voor je stond
steeds als je daaraan…