Alle inzendingen over geruchten

wat een kleine tijd kijkt over mijn schouder heen naar de ellendeling de sadistische angsthaas naar mijn grote broer in het donker die ik op zijn zijn aanspreek op zijn vaderschap op het gerucht dat hij de stratenmaker is van het barre kwaad waarmee ik mezelf kwel te laf voor groter leven weet ik hoe laat het is het is kleine…

Eerst was er het gerucht dat je met tienen mocht samenkomen, wat de sociale dieren onder ons niettemin hogere wiskunde deed uitvoeren. Wie zouden we dan vragen? Waar zouden we die juist zetten? Met hoeveel meter tussen de stoelen? Dan bleek dat achteraf weer een gerucht. Zouden we mogen sporten in zeer kleine groep?…

Zo'n zomeravond, uithijgend klam en nauwelijks gekleed nog wegvloeiend naar nachtkoelte waarin het trillen boven akkers en velden wegsterft de leeuweriken wegvleugelen een maan aanzwelt dralende slaap zich schuchter aandient In die sluipende schemering verschijnt ze, sluimerend zonder uithalen of grootse gebaren spreekt fluisterend woorden…

terwijl ik verlangen weer verberg achter mijn verfoeide rokershoest deze morgen echter verschijnt de dageraad opnieuw het draagt een verschoond lichtblauw gewaad zo wordt de tijd overbrugd en schildert weer vragende ogen, toekomstgericht ook gister lijdt, zo blijkt aan een vergankelijk gerucht…

De tijd is vreemd, de kleuren uit, geluidenritsel en gerucht. Vertrouwd is dan het lieve lijf dat naast je schuilt en heeft bemind. De tijd is goed, de kleuren aan. Geluiden en geruchten? Ach...…

In schier onmogelijke taal gaat het gerucht dat wat verbroken of gebroken is zijn eigen schoonheid heeft en niet verloren is. Dat staat vast, onomstotelijk, zegt het gerucht.…

ik dicht al lang niet meer geen deuren geen monden ik heb oog voor kleuren soms door het grijs heen en beluister de klank van jou, de ander is die nog immer zo koud als steen of meer te zacht als een veer neen, ik dicht niet, doch open als jij mij laat ruiken aan geuren van jouw ziel en ontwaar dan soms het vocht, keer op keer, van het…

vanochtend mochten wij nog eenmaal de dag vertalen, in volle vlucht, adem achter glas nee, regen doen verwateren tot vergezicht dit bracht ogenschijnlijk geen geluid voort of een gat in geschiedenis, irritanter dan een vlieg pas morgen zullen wij blijken te hebben bestaan…

het hangt het hangt waar iedereen zo naar verlangt koeien als kinderen zo blij bespringen met bokkensprongen de jonge verse frisgroene wei het bos ritselt liefdevol met tedere geuren het gerucht wie herkent de opbloeiende klanken niet van de vogels die de stilte vullen met hun aanzwellend teder liefdeslied de wind strooit het over ons…

Het nieuws van vandaag liet ons weten dat: we de koudste zomer sinds decennia hebben gehad maar hoe zit het dan, met de opwarming van de aarde of is dit gerucht ook echt een gerucht En heeft het totaal geen waarde?…

Zon vertroost de wereld bestraalt de adem van de tijd tot in 't avondrood de dag met haar gerucht in slaap doet sussen…

wat je hoort maar niet ziet zijn de geruchten de fluisterstemmen om je heen die nooit schijnen te wijken wat je niet ziet doch nauwelijks hoort dat zijn de gezichten die boekdelen spreken…

Men weet niet hoe dit is, dat woorden Toekomen en zij zijn bereid Om de geruchten die zij hoorden Daad te doen zijn en werklijkheid.…

't Gerucht wordt echter niet door hem bestreden, dat hij d'r met gemeenschapsgeld betaalt. Hij zegt: 'Bij fraude ben ik niet betrokken; het is normaal, dat wij met met euro's dokken.'…

En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt. Een vrucht. - En waar ik sta, ten zatte levens-zome, vol als de nacht, maar even stil; blind als de lucht hoe rijk ook aan ‘t verholen licht van mijne dromen, voel ‘k - lomer dan in ‘t loof der luideloze bomen een vrucht die valt, - mijn hart, gelijk een vrucht die valt...…

een gerucht op straat je bent beneden bezig zo kom je boven de modder kniediep het eiland is opgeknapt klaar voor je komst in een starcraft van onmetelijke afmetingen heb je gezeten een grauwe winter zie de knop van de oven slechts een microzon een meerkoetkwartet staat half in het water en danst de winter weg…

om het huis een trein vol loden zand het spoor verwaaid, de daken gedicht in de lucht een blauwe spiegel glanzend op het heetst van de dag het verstand steekt zijn koppen bij elkaar schaduwrijk, het is geen gezicht nu nog 'n hongerdorst, geurend naar het lijf dat ik niet omhelzen mag…

Veel mensen waren ernstig verontrust Door de geruchten die de ronde deden Dat tussen hen een breuk was opgetreden, Maar toen heeft Judas Jezus dus gekust. En in het Dagblad van Jerusalem Stond daags daarna: Ik houd nog steeds van hem.…

donker brand het woord op zijn stilletroon waar ik wakend zit en dromend woon om u te vatten in een breed gerucht opgeschreven in de woeste lucht…

In tere schaduw zilverblauw sloegen witte wieken en een gerucht voer om; er werd een grote zucht gewekt, een wensen, dat ver weg wou.…

Vandaag werd ik door Rutte opgebeld Over geruchten in de wandelgangen Dat ik bereid was Weekers te vervangen Ik heb geaarzeld maar hem toch verteld Dat ik voorlopig op mijn post moet blijven Wie moet er anders al die versjes schrijven.…

donkere vormen, zonder gerucht, en ik zucht... Paarden-getrappel en wagen-gedraaf, paarden en wagen draven gestaag, paarden en wagen draven gestaag met getrappel op straat... Waar ik roerloos gestrekt lig, zonder gerucht, in de nacht, in de nacht.…

Is de nacht vol dwaze geruchten bij het ochtendgloren zingen gevleugelde mannetjes opgetogen hun lied Ver weg groeit het aantal wezen en bamboeratten die razend kezen…

werkelijkheid voorbij los van gene intimiteit nabij vind ik je weer als mezelf een genietend gerucht die passie prevelt als heelheid onverzadigbaar omdat er liefde meespeelt…

te vroeg voor gevallen doek ga nu niet geluidloos voorbij zonder zingen, enig gerucht naar een tempel om de hoek wurgtijd, gesloten boek, allerlei ben voor eeuwigheid beducht Capice?…

alleen binnenmuren vertellen over de stilte in de buitenlucht een oceanografische stem verhaalt met lange halen over wat voorbij gaat zonder enig gerucht en de kunst van het op volle zee verdwalen…

Geruchten stromen vanwege doorgeslagen Japanse meisjes.. Groenlandse claim dreigt Amerikaans vorstenhuis voorgoed bevriezing.. Beter geen gedoe om dat gedaan te krijgen want geen geld, geen haar.…

Hoe we in de rommel van de berichten en geruchten, in de rommel van ons eigen huis en in de rommel van ons lijf, van onze gedachtenbrij 's morgens bij het wakker worden altijd bijna, iets nuttigs, iets corrigerends willen doen.…

Het gerucht dat zij maakt bij het opstaan naar het raam gaan, verandert het licht dat binnenvalt laat het bewegen omgeeft haar schaduw met stof dat zichtbaar zweeft in de lucht neen, dansen doet het niet…

Het is misschien alleen maar een gerucht, Maar Lubbers knijpt, ook als ze het niet willen, De vrouwen zegt men zo maar in de billen En die slaan daarna gillend op de vlucht. En zo maakt Ruud zich ook persoonlijk sterk Voor nog meer nobel vluchtelingenwerk.…