Alle inzendingen over geruisloze

[Haiku] Geruisloze vlucht – de kerkuil zag een veldmuis tijdens het bidden.…

Continenten van streven* nog te gaan met mensen die lachen net als wij, huilen ook zij De Dichter kijkt even rond deze avond naar geruisloze klok die de tijd doet verstrijken al rijst waar de dichtkunst *verlangen…

verstokte ouderdom sust ongemerkt in slaap in de armen van de dood geruisloze overgang naar een nieuwe energie in een nieuwe omgeving…

Een geruisloze sprong tot aan de warme vensterbank waar hij met ongeinteresseerde blik naar buiten schouwt het is pas maart... en nog veel te koud.…

ik schrijf wanhoop geruisloze woorden die ledigheid vertolken in het nietszeggende niets lees ik die loze woorden zet er een kader om en kleur de hoeken zwart met omfloerste ogen herlees ik kwetsbaarheid als bij het voorspellen van onvoorspelbare weersverwachtingen…

ik leg mijn hoofd in jouw handen en geef me over aan wat is waai mee met alle winden op geruisloze tonen van het zijn gesloten ogen openen mijn ziel die naarstig opzoek is naar geborgenheid daar waar donkerte de waarheid bevestigt…

Hij komt met geruisloze vleugelslag aan, De donkerlokkige knaap, Hij staart met zijn peinzende ogen mij aan, De dromen-brengende Slaap. Hij vouwt om mijn peluw zijn wieken wijd Met loom gebogene lijn En over mijn voorhoofd zijn adem verglijdt In schaduw van maneschijn.…

- geruisloze omarming tussen twee stranden - Ik berg het zand en verleid een albatros tot mij zijn. Ik ben wit en waak over het zout dat met je ogen speelt.…

Een geruisloze wind, door bladeren te horen. Ik wacht op de rust, die zij nu nog verstoren. Maar iedereen wacht op die duistere rust, want ieder mens is zich van de dood bewust!…

zijn warrige woorden kunnen niet langer bezweren verstrooid waaien ze uiteen met karige bagage vederlicht onthecht staat hij aan de rand van de wereld de angst danst in zijn tollende hoofd: hij gaat vliegen niemand hoorde het breekbare geluid op het geruisloze asfalt…

waar jij spreekt in zachte kleuren dringen twijfels doorheen een zwijgend vereren omdat er meer is dan alleen stilte faal ik het blauw gestapeld en verweven in jouw teder reikende hemel betreed ik onzeker geruisloze schemer ik zoek jou in mij en beef…

het was een alledaagse morgen toen ik mezelf tegenkwam bij het haastig oversteken passeerde ik mezelf ik overliep mezelf in die bijna geruisloze straat zonder het te weten nam ik een loopje met mezelf ik holde en stond stil een spiegel versperde de weg het was een alledaagse morgen toen ik mezelf tegenkwam…

Het is rustig op de stoep De straten stromen stil Al het papieren geluid Wordt verscheurd, de wind Snippert langs mijn oren Ik wil alleen jouw gouden stem Smeltend over dat wat hoort De ramen roeien regels Die ik hoop niet te verstaan Het is rustig op het plein De geruisloze grachten En al het papieren geluid…

langzaam kruipt de zon uit haar schulp als zij zich uitrekt over wegen en landerijen om in alle schoonheid de mist te verjagen de bladeren hun kleuren terug te geven genieten de dieren in de duinen nog van geruisloze stilte voordat de stad werkelijk ontwaakt en zij deze kalmte zwijgend verruilt voor geluiden van alledag…

Overal broeit het Drukkend en zwaar Geruisloze woorden Beducht ongrijpbaar Tussen de zinnen Een subtiel gebaar Een snuif, een kuch Een blik naar elkaar Ze branden naar binnen Puncteren mijn huid Vullen mijn hoofd Oorverdovend luid Alleen in mijn schoenen Sta ik en ervaar Gesluierde meningen Beklemmend voelbaar…

Geruisloze handreiking. Als een speld in een hooiberg. Verwelkom je mij in het schilderij op de gang.…

Al Dalen de vlokken, Dalen de luchtige vlokken en lokken Mijn ziel met geruisloze vreugde in stille, onhoorbare val. Dicht Sneeuwt aan de hemel, Sneeuwt aan de loodgrauwe hemel gewemel Van volle, van koelblijde blankheid in feestelijk, zachtgedempt licht.…

mij vragend aan vanaf een palet met gras, bomen en struiken of raak ik zo intens begaan omdat de regen mij van het levende sap laat ruiken als het benevelde doek moeiteloos een compositie schetst in de stille morgen en de samenhang van tinten woorden doet verstommen, waar alles zichzelf onvoorwaardelijk bemint en van nature in geruisloze…

Wat hij tracht te vergeten is zijn eigen kern, die zelfs in de geruisloze nacht op hem wacht. En dan de schrikbarende gedachte dat hij nog leeft.…

Kansen tonen de geruisloze karakters. In de ogen ontmoet je pas het verschil. Mogelijkheden bevinden in je rugtas. De krachten wat zijn gedeeld. Door excursie van diverse karakters. Deel je in elkaars ogen het juiste beeld. Mogelijkheden door krachten gedeeld. Waakzaam maar niet star. De openheid maakt net dat verschil.…

Haar warmte pluist blossen lokken teint de tinten waarvan haar in ‘t stilleven hartelijke nuances zijn meegegeven die tot in haar timbre zijn doortrokken Haar stem is als pastel zo zacht vermist in aquarelle inspiratie sprekend tot de verbeelding van een geruisloze creatie vervloeid in de adem waarmee ze lacht Vertederend veegt ze krijt…

dansen golven meer dan gewenst Variété die je pakt en bezighoudt Slechts met moeders toestemming genieten zij een mooi vak Het podium dat meermaals swingt Een zaal die schaterend zijn wangen veegt met een tijd die glimlacht Ziet bar, bestelt een pint voor zijn vrouw een glaasje rood Tijd kijkt met veel genoegen in de avond naar geruisloze…

slapeloze rede en de klok zal verder lopen als je je openlaten wil geef me de tijd terug geef me de tijd de wijzers Brechtje, waar is de geur gebleven de tremolo van jouw harp verdisconteer de noot de snaren ontbolsterd verweven twee pedalen diepgang twee diepe dalengangen keuze in tijd en klank Brechtje, snaren barsten bezadigd geruisloze…

in dit groengouden dal heerst een milde stilte in bomen en gebouwen de mens spreekt met ‘t hart in gewijde momenten voor het dagelijks brood hier speelt bach klavicimbel de stilte hemels verbreidend in onze verwarde gedachten de geruisloze dienende monnik toont een muzikale glimlach loopt even in de brandenburgse pas de solist…

Weigeren, weifelen, wachten terstond Geduld als schone zaak of ironische smaad Versmeltend gedacht wat je niet zei of vond "Beheerst beleid versus wettische macht" Gedane gedachten nemen geen wederkeer Verleidende zon, wat je wist, deed of dacht Gesloopte gebouwen lokken opbouw meer en meer Vervlochte beloften in blikken of blozen Geruisloze…

hij sluipt op zware geruisloze voeten onzichtbaar achter het leven aan. hij is weergaloos laf: hij valt aan in de rug; hij durft niet recht tegenover mij staan; ik zou zijn schedel te pletter slaan. ik heb nu nog, nu nog, een wild ontembaar verlangen naar bloed.…

even wrijf ik over mijn gulzige toetsen wijl het slijm zich opdrijft naar boven wachtend op de aandrang tot kotsen mijn ruimte telt hoge zomerse graden waarin ik aangedreven word om ook in de winterdag in mijn eigen luiheid te baden in zekere zin kom ik tot niets al wat langer bekend bij mijn batterij ik bedoel hier die van de geruisloze fiets…

Om in de duisternis achter te blijven, gebroken, het hart tot geruisloze stilstand. Onvoorwaardelijke liefde..., laat zich niet bedwingen van onderhandel. Het is puur, zuiver, eerlijk en magisch, het 'zijn', veranderd je levenswandel...…

De nacht trekt als een schim over verlaten akkers aan het geestesoog van slapende goudaren voorbij In het wiegelied van een geruisloze wind spelen de bloesems met hun bladeren en wijn morst de tijd in geleegde glazen als de kerktoren scheidende wegen slaat Je rekt je lichaam uit tot aan een gedroomde hemel die alleen leeft in ongeschreven…

Dat verklaart zegt hij en snel pakt ie een schroevendraaier want wat blijkt, ik was vergeten die ook nog aan te draaien en zo staat nu een geruisloze ventilator te draaien als ik weet niet hoe!…