Alle inzendingen over geteisterd

in de woeste bezeten kop teistert het spookhuis van zijn kindertijd blokken basalt houden onwrikbaar de wacht onstuimige kleuren spatten uiteen vermengen zich met het wijde water golven slaan in dikke klodders op het strand woeste verfstriemen belagen het doek…

In mijn ogen zit de zee gevangen een blinkend blauwe diepte geteisterd door zoete eb en een zilte vloed die onverstoorbaar woedend woedt voor vrijheid…

Leef, jonge rank, op 't hartebloed van d'oude stam, geteisterd door de tijden, ontleen je kracht aan wie je voedt en groei je volheid tegemoet, de landman die zijn ronde doet, verwacht de vrucht in overvloed, leef, jonge rank, op 't hartebloed van d'oude stam, geteisterd door de tijden, draag voller vrucht door meerder lijden, het snoeimes…

Over van alles Heeft hij zich druk gemaakt, Zorgen die nooit Konden wachten tot morgen, Het hier en nu geteisterd Door donker dat hem de adem Dikwijls beneemt - Nu is alles anders En beseft hij dat Alles wat hem bedrukt Niet meer is dan hooguit Lucht in de eeuwigheid…

De Zweed was aan het einde van zijn krachten, Geteisterd als hij werd door diarree. Discreet beperk ik me tot de portee: Het gaat nog wel eens slordig bij het slachten. Mijn zonen vonden dat al linke soep, Een geitenbreier gruwt van ‘broodjes poep’.…

daar sta ik eenzaam op het lege plein de harde wind verdooft mijn oren en mijn zielenpijn alweer vallen de bladeren zo snel gaat de tijd mijn leven zo langzaam groen en geel de bladeren en ik geteisterd door venijn…

U wordt, als u online iets gaat bestellen Geteisterd door het track and trace systeem. Ok, het pakje komt gestadig dichterbij, Maar stop nou eens met die aanstellerij.…

de etalage heeft eigenlijk maar weinig om het lijf veel verstild naakt als blootlopers die eindelijk tot rust zijn gekomen zoals de man die hier onlangs voorbijkwam en geteisterd door zijn etalagebenen juist hier ter plekke een pas op de plaats moest maken…

Heel Holland wordt geteisterd door beroering Is het de IPhone? Mindfulness? De Sint? De vrieskou maakt ons vrolijk als een kind Natuurijs brengt ons echt pas in vervoering Zo'n feestje in de eerste maand is mooi Wie hoedt ons voor de naderende dooi?…

de zilveren weg glijdt beheerst door grijze heidevelden met vage bossen aan verre randen onder de zwartdreigende nederbuigende silhouetten van de eenzame bomen ze worden geteisterd door een grauwrazende stormhemel die woedend het water in schuine flarden over mijn kleine wereld striemt…

aan onze voeten oude schoenen vastgeklonken op het klinkerpad stammen aan de grond genageld torsen takken geteisterd door de tijd geen voetstap denkt aan het gebots en het schuiven diep onder de donkere gronden de dag doet alsof zijn neus bloedt op kousenvoeten waait hij over…

't mannetje wil aandacht/neemt de vluchtelingen maar SLECHT zij ontvluchtten hun zwaar geteisterd land een net huis is toch terecht mensen tekenen massaal achtervolgend dit kwaad beluister het verhaal van de overlevenden oorlog 40/45 zij weten al te goed hoe dit haatproces verder gaat…

Vrede, hoop, verlangen en dromen… Aan de andere kant van de wereld; oorlog, wanhoop, en levens verloren we zien het aan, in stilte verbijsterd hoe kinderen en moeders geteisterd hoelang vallen nog bommen in de Gazastrook worden onschuldige burgers gedood sommigen hun huis en inboedel verloren en jongeren hun idealen en dromen laat onze…

Een klein dorpje in Italie, werd geteisterd door inbraken, niets nieuws op het eerste gehoor, maar die inbraakgolf zorgde er tenminste wel voor, dat er flink werd nagedacht en gesleuteld aan een ingenieus netwerk, voor elke inwoner en heel centraal staat de antenne van dit complete registratiegebeuren ook nog op een unieke plaats, namelijk…

Of wordt erdoor geteisterd, zo kun het ook zien. Het peil van al het water daalt gestaag totdat misschien Over wat weken of een maand het eindelijk weer regent. Waarschijnlijk dacht u net zomin als ik dat dit ooit kon: Als ’t doorzet met die hitte gaat ons water op de bon.…

De hete zon Tart brandend De geteisterde geest. De eenzame ziel Verteert rusteloos De impressie der dorre natuur. De roerende hand Bestrijkt in ijle trekken Het droge paneel. De vaste verf wekt In gulden beeld Het tafereel der gouden bloem. De zonnebloem Tast de eeuwigheid.…

Het was vandaag een catastrofe. Het is traditie geworden, dat de wekker mij stilletjes laat ontwaken, zodat ik met een diepe zucht mijn armen kan strekken in de kamerlucht. Vandaag schrok ik me rot de wekker die luid zingend mijn oren geweld aan deed. Niet eens wakker nam ik dat ding stevig beet. Een klop op zijn kop maar dat onding zijn…

Ach als ik het maar even simpel na ga waarom we zo geteisterd worden door corona is het in tegenstelling tot wat men beweert nog steeds zo dat uiteindelijk de veroorzaker van alles altijd de rekening zelf krijgt gepresenteerd…

oh heer en meester vergeeft mij mijn zonden ik bega gekweld zij die kwellen een groot schuldig geweten ik onderga daden mijn ondeugd onheilsgebaren beslecht uw paden ik loop genadeloos vlam ik vuur mijn vingers tot blaren beklemd de dag des oordeels ik neem verantwoording geteisterd mijn ziel want toegestaan mijn voordeel…

We weten ome doktertje te vinden, Want elk is toch het liefste klachtenvrij. We halen ome doktertje erbij Bij te veel last van boeren en van winden. Maar doe dat nou maar niet in Zierikzee, Daar kan de beste dokter er niks mee.…

Vrede, een prachtig woord, waar de "rede" inzit maar die is ver te zoeken op dit moment delen van de wereld worden geteisterd door armoede, aanslagen, landjepik, macht en geweld dat z'n weerga niet kent waar onschuldigen de dupe van zijn Er is veel onrecht en on-vrede verdriet en pijn Vrede, een prachtig woord maar waar blijft de "rede"…

In stuivend zand ver overzee zullen wij een rustplaats vinden voor ons geteisterd tweelinghart De wind neemt onze parels mee om ze tot een snoer te binden rond de oesters van de smart Ik krijg antwoord op de vragen over al wat ik niet wist nu jouw wijsheid is bezonken Aan het einde onzer dagen zijn wij als nagels in een kist onwrikbaar…

mijn verdriet te benadrukken de bomen in het park zijn zelden zwijgzaam zonder mij komt de zon ook op of achter wolken vandaan mijn verdriet is slechts eerloos tot aan de tanden ontwapend de maan werd trots geschapen om met mijn eerzucht te slapen mijn verdriet is slechts eerloos tot aan de bodem van mijn ziel werd mijn geest droef geteisterd…

Witte zeilen hoog gehesen Geteisterd door een flinke windhoos Op Gods wil aangewezen En op die van de matroos Dit schouwspel duurt al jaren voort Varend in turbulente stormen Ofschoon licht aan de horizon gloort Schuimen golven in talrijke vormen Buiten dit tafereel hoort men getik Van grootmoeders antieke breigerei De zeebries geeft…

Het nachtgetij ligt als mozaïek te straten in de nacht, ‘k dacht dat ik niet mank was geboren maar toch lispel ik zoals het kreukelhout door de wind wordt geteisterd ‘k ben niet bang om mijn ogen te sluiten en het krakend beuken te horen braken van het vuur waardoor het wordt verteerd neen, het einde van de wereld kent geen vorm die…

Ik heb er genoeg van, van al dat nieuws, onoverzichtelijk, verward, verdroomd en geteisterd tot in de verste uithoeken van mijn geest doorgedrongen en alles vergiftigd... Stop, wil ik schreeuwen, heel angstaangjagend, maar ik zwijg, glimlach en tracht beleefd te blijven, want wie ben ik wel?…

verslaat de grammofoon de kolder, van oude blijdschap in treurige toon, zwijgt de doorgezaagde boodschap en gekraste trappen van de tijd, gekerfde groeven in geschonden staat, zwart geverfd in geperst vinyl, draaft en zwoegt door in ziel en zaligheid, vergrijsd, ververst de harten van genegenheid, hield zich de zilveren schijf van het geteisterde…

het dorp stierf verstikt onder lagen van as en puin een stille dood in het dorp leefden bedaarde beukenbomen groeiden bloemen in het korenveld vervallen huisjes krom geteisterd door weer en wind en altijd in de donkere verte die eenzame fietser onder de grijszwarte lucht de sonore klanken van de kerkklok mijn gesmoorde…

Bart Adjudant heeft in zijn snelsonnet van vandaag de laatste dagen beschreven van de storm die vooral de Britse eilanden heeft geteisterd, doch ons land gelukkig is gepasseerd... _________________________________ Je wordt voor even Hiemstra hurricane Of komt als Gerrit gale te staan in boeken Je hoeft "Het Aanzien van..." maar op te zoeken…

Daar waar ‘k blij word van een bloemenhulde is deze krans me een doorn in het oog, pijnlijk strompel ik door het leven, geteisterd door gordelroos. Dus geen bloemen in een vaas, geen trotse pracht geschakeerd in vazen maar mijn ganse lijf met rode vlekken en vurige blazen.…