Alle inzendingen over gevaar

werd ik gewaar, Wat holle golven van gevaar, Wat baren van verdriet en wee Daar bruisen in de Minne-zee. Ik zweer 't, gij zult hiervoor met mij In eeuwig-droeve tranen zijn. 't Is reden dat gij vreugde derft, Die maakt dat mijne jeugd versterft.…

De prins uit vroeger tijd gaat op een briesend paard door gevreesde woestenij tart loerende gevaren zijn zwaard en diadeem blinken van strijdlust blijmoedig zoekt hij moeizaam veroverd geluk en geheel zelf behaalde roem diens dapper vertrouwen woont in het dennenzaad dat zich berustend _ toch vol hoop aan de grillige wind geeft als haast…

Zachte pootjes zachte vacht scherpe nagels scherpe tanden een stoere kat op eendenjacht waar zal ons eendje stranden In tijgersluipgang nadert hij het waggelende dier hij komt wel akelig dichtbij het wordt gevaarlijk hier Maar net voor de fatale sprong hij schudt reeds met de kont draait plotseling de eend zich om want hij ruikt nu lont…

Behoedzaam zwemt ze in de vijver rond, een moeder die gebukt gaat onder zorgen, gevaren vrezend, al dan niet verborgen, met negen gele pullen om haar kont. Hij staat op dak de daalhoek te bepalen waaronder hij zijn avondmaal gaat halen. Adriaan van Dam…

Gij, die vervolgt en jaagt, Loerend wat vlucht belaagt, 0 heilig-groot gevaar, Gij zijt de vogelaar. Maar meester, wie ben ik? De bruine leeuwerik, Die moe en vleugellam Naar lente wederkwam, En schichtig door het Licht Van een hel aangezicht, Verward in strik en band, U tuimelt in de hand?…

Behoedzaam zwemt ze in de vijver rond, een moeder die gebukt gaat onder zorgen, gevaren vrezend, al dan niet verborgen, met negen gele pullen om haar kont. Hij staat op 't dak de daalhoek te bepalen waaronder hij zijn avondmaal gaat halen.…

Men moet afzien van stadsvertier en boslust, is zich van rond sluipend gevaar bewust. Ziekteduivels doen veel mensen lijden. Genezers en verzorgers geven hun kracht om te werken zonder eind, geloven in overwinning na sterke eendracht.…

Als het verdriet te diep is Als de tranen niet meer komen Dan denk ik in mezelf, De tijd heeft de pijn doen intomen Maar niets is minder waar Ik lig te woelen, En kan geen slaap vatten Net daarin sluipt het gevaar Als de eerste vogels ontwaken En de onmacht is aan het kolken Als de ochtendzon schijnt over de daken Dan zoek ik jou in…

Zij weten hoe groot het gevaar is, dat op ons allen loert. Doorgewinterde politici weten precies wanneer stemmers knikkers worden. Politici lopen weinig risico. Volgers zijn hun belang. Wie verstand van bange mensen hebben weten wat volgers motiveert. Zij beschermen hun volkje dat naar hun pijpen danst.…

buiten spelen tussen de tanks spelen kinderen met de kogels hun kleine kijkertjes richten zich op het niet te begrijpen grotemensenspel zien geen gevaar horen zware knallen zij zwaaien vrede naar de vijand hun V- vingertjes denken niet aan het overhalen van de kromme trekker van de mitrailleur zij gaan volledig op in het daverend…

mag ik de vinger leggen op de wonde voor sommigen een open wonde de wonde van vergankelijkheid, geen wonder ik denk, dat, dat het is het jongens- en meisjesachtige is er wel af wat rest zijn doorgaans kwaaltjes oudere mannenkwaaltjes, vrouwenkwaaltjes ik denk, dat moet het zijn penis-pauze en vrouw’s overgang een onbewaakte, een gevaarlijke…

Iets wat vrees'lijk fout nooit meer te herstellen lijkt waarvan we zoveel spijt de last toch maar niet slijt dannog, zoals een kind dat valt op straat en verdergaat of dat zich verbrandt, zich in gevaar wil storten vergeven wordt, gewezen wordt op 't juiste pad zo worden onze fouten ergens als kreukels glad gestreken om vroeg of laat…

gericht speciaal op mensen zij die gebukt gaan onder vreselijke armoede vind ik echt typerend het bijbelverhaal aangaande stervende vader broers Jacob Ezau komend vanuit het veld hongerig ruikend de heerlijke soep met een sluwe ruil verloor hij spijtig zijn begeerde geboorterecht rechtsconservatieven zie het als aankomend gevaar…

Waar zie je nog eens 'welkom' op de mat? Een sticker op de bus roept Nee! Nee! Nee! Verkopers die ons bellen? Weg ermee! Alert, maar in gastvrijheid niet je dát Als een weigering van mij jou ooit tot staan bracht Deed ik dat in elk geval met volle aandacht…

Ik word zo moe van jou Al bij het horen van je naam Laat ik spontaan een gaap Eist mijn fitte lichaam Een heuse winterslaap Ik kan er niets aan doen Dat roept jij in me op Dat ik door jou aanwezigheid Mijn lichaamsfuncties stop Ik moet er niet aan denken Om jou meer aandacht te gaan schenken Want zie ik je te vaak Dan schuilt er het gevaar…

Met volledige overgave verdrijft het klapwiekend gevaar maar het scheelde geen haar...…

terwijl ze langs de branding liep gekromd, met natte wilde haren alsof een verre stem haar riep plots stil om over zee te staren om beter te kunnen zien een hand boven haar ogen een schip in nood misschien minuten lang, onbewogen in een natglimmend oliepak schriel wijfie was het maar op haar rug een juten zak hield van spanning en gevaar…

IJsbloemen Verdwenen opgelost verloren Mijn liefde onze band Mist ontneemt mij elk zicht Brengt mij gevaarlijk dicht bij de rand Ik doe mijn ogen dicht Uitgeput van het huilen Jij dendert door mijn hart En veroorzaakt diepe kuilen Mijn blik is veranderd Zo anders als voorheen Gebroken groene glans Waarin jouw beeld verdween Mijn…

adrenaline achter hen aan door een snelle en gruwelijke manier van verslaggeven wist men zich verzekerd van vele miljoenen volgers op een sensatiebelust net de sociale implicaties van het gebeuren vielen buiten de restanten van normen en waarden over medeleven en treuren die men ooit had meegekregen een categorie heeft er wel bij gevaren…

alles zo prachtig dat vergelijkbaar is met Rembrandts meesterstuk willen pronken met al het schoon dat wij op ons levenspad tegengekomen zodat een ieder mag mee genieten waardoor ze even van hun angsten mogen bekomen de illusie van veiligheid loopt dan vol overmoed door het straatbeeld dat door menigeen is gewenst het gevaar…

Was jij niet die kinnenstrelende man waar ik naar opkeek als naar de zon; die me op handen droeg uit gevaren met ogen zo helder als ’n klat’rende bron en dat ik dan zei:”Oh God, bewáár me!”? Was jij die man? Was ik die vrouw? Waar is mijn hart? Ik heb het nódig! Nóú!…

samen met jou was een mooie tijd Maar soms gaan de dingen niet zo als je verwacht Blijf niet op me wachten tot diep in de nacht Er is zoveel mooiers voor jou in het verschiet Mijn liefde, die ik je niet meer kan geven, verdien je niet Maak er wat moois van, denk niet terug aan die mooie jaren Maar je weet het nu, de Liefde heeft ook zijn gevaren…

compleet verward tegenover haar belager staat in de stilte van haar schreeuw woedt de woede in haar lijf duurt een seconde wel een eeuw voelt haar lichaam koud en stijf in de kilte van de nacht woedt de onrust in haar geest zoekt zij innerlijke kracht voor haar strijd tegen het beest in de stilte van de storm komt haar leven in gevaar…

Na 't zwerven en stuurse staren Over de eeuwige zee, Na 't eindeloos tumult van gevaren: De stilte van een vredige stee. Maar het is anders geworden, Mijn makkers zijn vroeg gestorven Of in ander alleen - zijn verzworven.…

Maar nu ik ver gevaren heb En lag op de oceaan alleen, Waar zelfs Da Cunha en Sint-Heleen Niet boren door de kimmen heen, Voel ik het trekken als een eb Naar 't verre, vaste, bruine land...…

Meer dan naakt kan niet Het nu wordt een kristal Glanzend in de ronding van de borst De vloeiende lijn van de bilnaad Eros laat een lichtkegel vallen Op het welig woelend vlees Het zijig haar tussen hand en schaamlip De blik zwelt over de rand Kantelt in haar beschaamde schoot En ach…dat straatarm hart Die spier die lilt Slaat gevaarlijk…

Uw naasten met uw beest te kwellen Of aan gevaren bloot te stellen, Is toch een weinigje te veel. Geen paarden worden losgelaten; Geen stieren zwerven bij de straten; En ook de hond blijve aan de band. Dol worden kan geen mens beletten; Maar laat ten minste wijze wetten Mijn huid beschermen voor zijn tand.…

niet transparante keuze tussen puritein en licht venijn daar waar mogelijkheden verwaaien en rechtuit fabuleuze draaien neemt kent plezier de geheimzinnige weg van wel geweten maar niet gezegd of waar obstakels en stekels wegen markeren die in eenmalig proberen geen veiligheid gaven maar wel nieuwe vragen naar ultiemer genot en gevaar…

Freud zei dat alle dochters met hun papa wilden trouwen dat weet ik niet maar papa was mijn held ik liep naar zijn geopende armen hij liet mijn fiets los toen ik zelfstandig trappen kon in mijn ogen kon hij zelfs een dode goudvis repareren papa kon alles maken mijn papa werkte in een grote, gevaarlijke fabriek. het was er donker,…

een geitenhoeder lacht als hij de kudde drijft grijnst als wind de hoofddoek van een schone verwaait een vredig dorpsdecor waarin tijd de ogen langzaam heeft gesloten voor vernieuwing buiten pas avonds als ouderen de luiken sluiten verheft weerstand zijn stem vloeit drank om onvrede te uiten nog gaan zij zich niet te buiten aan gevaarlijke…