Alle inzendingen over gevangen in een web?

golven gevangen in het web van getijden bestuurd door de maan…

gevangen in je web van verslavende liefde wil ik enkel nog je prooi zijn…

als verlamd zit ik machteloos gevangen in het web van mijn loerende gevoelens…

Gevangen in een web van gedachten.…

Gevangen in ons web van dromen zien wij de spiegels niet meer staan van waaruit waarheden keken als vensters die soms opengaan.…

hulpeloos gevangen in een web van verlangen wil schreeuwen vechten slaan me even laten gaan daar is alleen oorverdovend die stilte van een onbegrepen kilte…

Gevangen in een web van angst onder een nevel van verdriet voel ik mij eenzaam en leeg. Ik adem, maar ik ben er niet.…

Gevangen in een web van leugens, Ik ben een buitenbeentje!…

Diep ontroerd en gevangen in een web van onrust zoek ik tevergeefs naar de zin van het bestaan Een klank, een trilling een traan van verdriet openbaar mij de ware weg en ik zing mijn lied…

verdwaald in je tunnel van liefde gevangen in je web van hartstocht probeer ik geruisloos te ademen jouw blinkende ogen betoveren mijn hart zo innig,zo vurig ik voel me verlamd…

Zoekend naar wat ik verloren heb ben ik onderweg kom ik mezelf tegen gevangen in een web van ragfijne draden die mijn lot bepalen vind ik de weg terug naar wat ik eens bezat het vermogen om lief te hebben en te leven met een lach…

Schaduw Gevangen door schim en schaduw, omfloerst met nachtelijk licht. Ze lopen en praten samen ineen geregen verstoren ze de nacht. Voel me als een spin gevangen in zijn web het heeft me in zijn macht. Als het ochtendlicht gloort zullen schim en schaduw verdwijnen in de dageraad.…

De zucht rimpelt het duistere meer Getuigd ongewenste ijle aanwezigheid Gekant blijft de geest in spinsels hangen Gevangen in het web der vergetelheid Dan verjaag de dageraad kille dauw Het zijn glijdt klammig terug in het heden…

Gevangen in een web als een vlieg in dat van een spin. Geen kant op kunnen. Heeft dit leven nog wel zin? Het borrelt van binnen als een vulkaan die op uitbarsten staat. Uiterlijk onbewogen, bevrijding voelt als verraad. Geen keuzes durven te maken. Op niemands tenen willen staan.…

Gevangen in jouw web kreeg de stilte gewicht onmacht liet mij balanceren op de draden van het web ik leerde mezelf kennen zag nieuwe kleuren en ander licht de wind heeft mij los gewaaid gewichtloos vlieg ik verder zweef op de thermiek op geleide van de wind…

En terwijl ik driftig twitter over vijftig smaken bitter weet ik niet of ik dat allemaal wel zo voel of ik niet eigenlijk heel wat anders bedoel want terwijl ik langs vijftig kanalen zap zit ik nog steeds gevangen in jouw web…

ik beland in een web van een bitter tweegevecht zo graag zou ik willen dat je bij me kwam om mijn pijn te stillen en gewoon de moeite nam luisteren naar mijn gevoel zien hoe ik lijd begrijpen wat ik bedoel maar ik ben je kwijt alleen liet je me vliegen alles was nep nu hang ik te wiegen gevangen in het web…

met haar onweerstaanbare kronkelingen op donker schrift mysterieuze fonkelende ogen priemend in verlegen harten een onbedwingbare lust naar prikkelende zinnen bevredigt doch meedogenloos gevangen in het web der verleiding maar ook bevrijdt van geketend leven zonder dromen en uiteindelijk verlost in het rijk van illusie…

Ik zit gevangen in een web Muren komen op me af Veel mensen om me heen Maar toch intens verdriet Ik voel mij zo alleen luisteren doen ze niet Ieder gaat zijn eigen weg maar ik draai in een cirkel Kom ik hier nog ooit eens uit was het dan fout mijn besluit Ik vecht tegen eenzaamheid al zeg ik het zelf, een hele strijd.…

Onzichtbare draden verbinden jou en mij heden verleden en toekomst gevangen in een web van onverbrekelijk goud gesponnen door wat men liefde noemt al ben je ver hemelhoog toch raken mijn vingertoppen je hart, je ziel je zinnen blijf je bij me diep van binnen jouw fluisteren is de melodie van mijn bestaan schaduwzacht…

Gevangen in een web van stemmen Een hels kabaal daar in hun hoofd Vaag komt het op een ander over, maar ze zijn niet gek daar heb ik altijd in geloofd…

Lopend langs water Dragen glinsterende golfjes Dwellende gedachten Over bezonken beslissingen van later Moeten nu beslecht Door versnelde stromen aangespoeld Voel ik mij gevangen in een web Van water Druppels Sijpelend door mijn denkend brein Vlakken scherpe zijden Van dit luw en lijzig leven Af…

Nu in duizend ongedane daden in klaarte oplicht al geheel het pad met de uitgesponnen levensdraden en niets nog wijst naar vrijheid die het had verborgen in het draaien van het rad, nu het haar licht als git ontvangen heeft en er geen hoop meer in zijn duister leeft, nu feit de nood opheft aan menig woord, nu rust de spin gevangen in haar web…

nimmer zal ik jou meer vangen of in slaap sussen wellicht noch jouw tranen drogen zorgen strelen uit jouw gezicht gevangen in ‘n web vol leugens reilde ik op hoop jij op angst nooit zouden wij dichter geraken want jij bleek het aller bangst…

IJskristallen treuren om de kilte van een zwijgende maan, gevangen in een web van een ingekraste traan. Een frisse huivering druppelt uit mijn koude lippen, ik adem de winter uit. Een bevroren wolk overnacht in een oude kruin, een oud web in een verloren tuin.…

Gevangen in het web van de aarzelende tijd die alle echo's vangt en woorden bedekt als waren ze eenzame boodschappen en gebeden van schimmen die elke droom stelen. Zielloos vragen ze de dood om een moment dat ze kunnen bewaren als deze nacht weer elke hoop uitdooft.…

Mystiek, misschien nog gevangen door een web vol met ochtenddauw. Opgaand in de natuur, zijn resten overgeleverd aan moeder aarde. Energie voor het nieuwe leven van het komende jaar.…

Wanneer iemand mocht trachten in ons domein te treden, wordt hij gevangen in het web en hoort tot het verleden. Daar is ook vrijwel niemand, die ons nog werk`lijk kent, want achter elke web zit toch een vreemde vent. Jesaja 59:6…

gevangen, in een web geweven... het lied gezongen door een zwaluw. ja, ochtendstond verlangt een wonder want toch moet eens die gele bol verschijnen. ze priemt en straalt en duwt vanonder laat zo het dikke rookgordijn verdwijnen. zo krijgt het plekje langs de waterkant terug zijn kleuren en zijn schoonheid.…

Gevangen in een web van wantrouwen deel ik tranen met de nacht waarom heb ik moeite van je te houden? Een grassprietje gevangen tussen mijn tanden al kouwend de frisheid proevend die de smaak van het groen mij geeft zijn de gedachten in mijn hoofd bedroevend.…