Alle inzendingen over gevangene

Het oude zandpad lopen wij af over de heide bij de oude beek en kreek stilstaan en denken naar ik meen aan dit leven te been dromen overgeven zij overmeestert mijn geest schrijf en herleef het verhaal tussen engelmensenbeest rode gloed op haar wangen zij is gevangen een gevallen engel vangt haar op en samen vliegen wij terug naar de top…

verborgen onder glinsterende kralen aan natte takken nog niet groen zitten knoppen verscholen in een jasje van lentegroen na natte sneeuw hagel hard gure westenwind en grauwe lucht komt met stralen licht en warm de zon een lentezucht tinten teer nog nooit gevangen waaieren uit brengen geur alles komt tot leven een groot…

jij hebt mij verlaten verdriet prikt in mijn ogen die alleen nog maar zwart zien ik stort in de afgrond van het randje van jouw hart een eindeloze diepte in met grote snelheid verlaat ik jouw lichaam ik val uit jouw verlangens om plaats te maken voor een ander maar jij verlaat mijn lichaam niet ik houd jou gevangen voor onbepaalde…

Mijn hart is gevangen in beton en longen verstopt door asfalt een brein in nevel verstikt bloedbaan door vuil dichtgeslibd ingewanden verkrampt verwrongen van huid ontdaan sierraden en kleding gestolen.…

Het digitale frame houdt jouw glimlach gevangen en ergens is daar dat zoete verlangen naar een een andere dimensie niet twee maar drie......…

Ik geniet als ik geheel onbewust van mijn wazige koers afwijk verbannen is de onzekere rust als ik een seconde vooruitkijk Meegezogen in een kolk van verlangen links en rechts wordt de druk opgevoerd als door levende decoratie gevangen terwijl de gewillige passie loert Vastgeklemd tussen het onzichtbare niet langer mijn vrijheid die telt…

In warmte genesteld gevangen in ijzige hand in kielzog gedooid vergaping alom schuilt als bloem geranium aan het bordelenhuis ontkwam niet aan de dood vonkenregen valt branden sporen gevaarlijk dicht bij je laatste liefdesdaad warme zondigheid rust in de koelbloedige schoot van je potentiele moordenaar gedonkerd licht streelt en…

Jij voelt slechts de wereld om je heen in grenzeloos verlangen en nog niet gevangen door die hebberigheid, niet teleurgesteld om een kleinigheid enkel met je ogen dicht slechts bewust van donker en licht.…

je staarde naar het glas in stille overpeinzing op zoek naar wie je was met een lach dacht je de drank die de bodem bedekte het twinkelend licht een warm vuur het late uur daarna het grote gat waaraan jij geen herinneringen had je hebt jezelf hervonden bent uit het dal geklommen waarin jij gevangen zat de dag is nieuw in…

Ons bed houdt mij gevangen, en ik zeg: ‘Lieve, lieve schat, ik heb mijn feestje al gehad.’…

Masker op speel maar de clown laat de mensen lachen ook al ben je down Masker op niemand ziet je verdriet maak de mensen blij je pijn zien ze tóch niet Masker op, Masker af de twijfel slaat toe al die lachende gezichten maken je soms doodmoe Masker af je zit gevangen in een val mensen lachen niet meer zien je tranendal…

woorden die naar stilte neigen stuiten op botsend binnenzwijgen het mag van geen naam weten schielijk, op de drempel van een soort vergeten dagen lijken geteld maken van dood gewag ordeloos gevangen in bedekt zelfbeklag raamloze gevels met plaatsvervangend gat als lamento in leemte enkelvoudig vervat gevlucht naar de nacht nu…

uit een schatkamer van beelden dansen dromen en sprookjes hand in hand op muziek van lang en kort geleden klinkt in woorden en gebeden hun gezang ze kleden zich met kleuren die spotten met gewoon in alles bruist vitaliteit breken alle banden voelen zich niet meer gevangen in het ontstijgen van de werkelijkheid laat ze komen…

Hoofd gevangen genomen Door het verleden, Lange haren verstrikt In de scherpe takken van De boom die buitenproportioneel Gegroeid is, bemest met pijn van De tijd die achter mij ligt; Zit met mijn hoofd alleen Nog in mijn verleden, mijn dagen Gevuld met gedachten aan Oud zeer dat mij is aangedaan - Leer er nu uit te ontsnappen,…

zomerdagen zinderende hitte drukt op mij de mensen klagen zwetend zij-aan-zij het felle licht de lucht van wolken vrij de zon brandend in het gezicht van de anderen en van mij de tuinen met een overvloed aan bloemen het gras wordt bruin de droogte doet ontgroenen de sproeier cirkelt in de tuin wij zitten in de noen de warmte houdt ons gevangen…

stop, hier vliegen geen kraaien de lucht lijkt helder maar ongeklaard, zolang blijft een woord zonder beweegreden roerloos en in ijs gevangen ondiep als het zicht in hoogte -onderhuids- zonder gedicht blijven vuurstenen koud en is nadere toelichting overbodig een zomer is er om zich staande te houden tussen voetnoten van voortduren…

Ik ben failliet Ik had zes BMW'tjes Ik ben een prutser, bagger in m'n kop Toch ben ik een zeer geslaagde kerel Want ik fiets langs de zee En JIJ zit achterop Ik hoor de meeuwen Straks gaan de kwallen springen Een vissersboot kiest het ruime sop Maar de grootste vis is al gevangen Ik fiets langs de zee En JIJ zit achterop.…

ja, ik heb het weer gevangen door welvaart en van drang gebrast en feesten jarenlang de galwegen... mijn martelgangen!…

opgesloten… vind ik niets voor mij dus laat me los, maak me vrij ik wil stoeien op de groene wei met mijn soortgenootjes: de honingbij ik ruik de planten en de bloemen maar zit gevangen in mijn korf mijn vriendjes hoor ik heerlijk zoemen och, wat vind ik dit ellendig grof want alle bloemen wil ik kussen ik wil vliegen, ik wil brommen zie…

We eten vers gevangen krab en zitten in de ondergaande zon van tijd tot tijd het tikken van de klok te tellen net als in mijn moeders oude boeken jij zegt ik vind oude boeken wel goed Nog wat wortels en een grap om de onvermijdelijke afscheidszoen steeds weer even uit te stellen elkaar nu niet meer op te zoeken ik weet echt niet wat ik zeggen…

die -in het hier en nu- soldaatje willen spelen De oorlog willen naspelen in tentjes slapen schieten met geweren alsof het september'44 is de klok teruggezet dit met 'makkers' delen Elk jaar krijgen ze de kans dit spel -in aller ernst- te spelen: een oorlog waarin 'gewonden' ....gevuurd en gevangen genomen Maar…

De vochtige straat illustreren het gevoel waar harmonie viert gevangen door mijn hartslag leef jij op in mijn vizier. De eenzaamheid hangt rond mijn gesloten ogen dat een glimlach toont waar stilte accentueert tot aanraking van een bries.…

Het was jouw fluweelzachte schoot zij was ‘t die mij heeft gevangen die geen ontsnappingsmogelijkheid bood ze omklemde mijn verlangen met dat wat leven schenkt of dood Toen uit elkaar gegaan na mij nogmaals te hebben omarmd en ontvangen ging je weg ver bij mij vandaan waarom waarom wat zie ik niet ben ik zo naïef zo dom ik zal eeuwig…

op jouw fiets naar het feest lange lokken speelden langs jouw gezicht vrienden ontmoet in stilte afscheid genomen met vastberadenheid onder jouw arm fietste je door het maanlicht op weg naar nergens verdween zij achter de wolken al tijden opzoek naar de sleutel bleek je gevangen in een doolhof zonder uitgang dit leek dit de enige…

Gevangen nog in flarden van een hels betoog, beleeft het kalmte in ’t tempeestenoog. ’t Wordt een pijl, met strak de blik omhoog.…

van bomen met hun bloesem de noten de appel en de pruim en ik verbaas me iedere keer weer over hetgeen ik dan ervaar het intense van dit is het leven zo noemenswaard het ontvangen van de zon de warmte de regen maar ook de kou de storm donder en bliksemgevaar en al het leven is in die ogenschijnlijk simpele bomen met hun eeuwige dromen gevangen…

voel ik mij geborgen ben ik vredig en op rust word ik gezien en gehoord is er niets wat dit verstoort Maar op turbulente dagen wanneer gedachten overheersen emoties de regie nemen vervreemd ik van mijzelf Gevangen in zelfreflectie betrek ik alles op mijzelf een duister gevoel dat ik van mij af wil schudden Kleuren, woorden en klank…

je staat te lachen als ik de hoek niet durf om te gaan ik jank als ik door jou mijn vingers zal branden aan het liefste dat mij ooit is aangedaan en nu bijna voor mij staat in separeren zijn zinnen gevangen is afstand praktisch isoleren gebleken mijn liefde zijn de talloze stukjes oneindig verlangen die magisch rond je hangen…

jij hebt de wind gewist die in de ochtendglinsters zonnekleuren los zou laten zij twinkelden gevangen stralen in de schemering tot jij de deuren opende en wolken witter riep nevels los maakte van de koude grond die neersloegen op gras en bloemen om te stoeien met licht in dat kort moment ontsloot de hemel voor even om…

ergens in het duister onheilspellend honend gefluister zwarte wachter in de nacht houdt onzichtbaar donker de wacht bij de mens in doodsverlangen die in bange wanhoop gevangen zichzelf van het leven beroofd verleid door dwingende stemmen in zijn hoofd strijd tegen gevallen zonen om de macht verlaten, zwijgzaam aan een kruis…