Alle inzendingen over gevoelens

Het gevoel dat tijdloos blijft, terwijl ons bewustzijn groeit. Terwijl we verder voortgaan, naar wie we werkelijk waren. Wanneer we vooruit gaan, naar wie we gelooflijk zijn. Gedreven door het leven zelf, dat ook het leven in ons is. Gedreven door ongrijpbaarheid, dat niet anders groeien kan. Leven dat in de diepste kernen, ieders bewustzijn…

Door onwelkome gevoelens Te negeren of te onderdrukken Versterken we ze juist Op een aandachtige manier Afstand nemen van de gevoelens Die je in de weg zitten Helpen je los te laten Kalmer te worden Bewuster te leven en te veranderen…

Staar in de stilte recht voor mij uit, geen sprankje van ook maar enig geluid. De leegte is zo voelbaar, de leegte is intens, aanraakbaar. Dit donker maakt mij bang, het duurt al een tijd, het duurt al zolang. Weinig wit, heel veel zwart, het maakt mij onzeker, het maakt mij verward. Wil je diep in de ogen kunnen kijken, het liefste…

Ik loop óver van gevoelens zichtbaar voor wie mij werk'lijk kent! Het leven is oprecht een wonder, 'k hoop dat iedereen dat ziet niet met ogen maar met gevoelens, voor mij zo simpel voor anderen niet ?…

Woorden, die overgaan in zinnen, gevoelens, die het van gedachten winnen, zinnen, overgaand in een couplet, emoties, die ik in woorden omzet, strofes, vormen een gedicht, gevoelens, even voel ik me weer licht...…

Weet mijn gevoelens Voel mijn gevoelens Nu…

Mij ooit beschermend tegen mijn gevoelens. De splinters steken. Voel alle gevoelens tegelijkertijd. Alles wil eruit. Angst voor de volgende omhelzing, eigenlijk ook een verlangen.…

die met verstrengelde gevoelens samenkomen…

Omdat je weet van mijn gevoelens mag ik niet te dicht bij je komen, hou je me op een veilige afstand en mag ik alleen maar van je dromen. Omdat je weet van mijn gevoelens kan ik niet thuis bij je komen, slapen we nu definitief apart en mag ik alleen maar van je dromen.…

een beetje lachen is niet eenvoudig een beetje wenen ook niet een beetje leven of een beetje dood een beetje blij een beetje vrij de beetjes zitten vanbinnen aan de buitenkant zijn ze moeilijk te verzinnen…

Ik kijk over zee, met wijde armen, laat ik mijn gevoelens, met de zachte melodie van de wind meevaren. De duinen, maken een zacht ritselend geluid, harmonieus, waaiende stemmen, met de golven mee, naar verlangende gevoelens, ver over zee.…

gevoelens winnen Want gevoel is niet simpel weg te dringen Gevoel is gevoel en verstand is verstand Maar gevoel neemt toch vaak de overhand…

maak m'n wonden open vul ze met je liefdestast de pijn zal wel blijven maar je hebt me verrast ik kan weer blij zijn ik kan weer lachen ik toon weer mijn emoties maar doe voorzichtig het ligt nog zo teer ik ken ze nog niet precies…

ik wil met je schreeuwen een felle ruzie voor je koken in discussie ik wil met je praten me aan je ergeren je nooit verlaten het bed met je delen ik wil met je knuffelen je horen zeuren je verrassen weer opfleuren ik wil je troosten zoveel dingen met je doen met je proosten en onze eerste zoen…

sterk genoeg is maken andere dingen niet uit als de liefde sterk genoeg is neem dan een positief besluit als de twijfel daar is denk dan nog eens heel goed na als de twijfel voorbij is zeg me dan toch waar ik sta als je naar mij terug verlangt zoals ik naar jou als je naar me terug verlangt kom dan terug, liefst gauw als je mijn gevoelens…

soms voel je je als een vlinder soms als een rups in een cocon soms voel je je als een leeuw die alles overwon soms voel je je als een haasje bang afwachtend voor wat er komen gaat maar dit alles hoort bij het leven en leven is toch waar het om gaat…

De rook die mijn zicht belemmert Mijn hersenen blokkeert En mijn ware gevoelens laat komen Onder het gedreun van muziek Onder invloed van de vragen Blijf ik in het leven voort Schrijvend over dingen Blijvend in het gister Gaat de wereld mij voorbij Want de rook belemmert mijn zicht En mijn hersenen Mijn gevoelens komen boven Maar niets te…

Een wilde wingerd omarmt lieflijk de grote den voor mijn huis Haar takken wiegen zacht heen en weer op het ritme van een warme bries Kon ik zijn als die boom mijn gevoelens laten stromen op het getij van het bestaan en me laten omarmen door 's levens ranken…

Waarom toch al dat verdriet, zo veel getob en pijn, Met een hele toekomst in het verschiet, waarom kan ik niet gelukkig zijn? Waarom zie ik mezelf toch zo negatief, kan ik niet lachend door het leven gaan? Een tijd geleden vond ik mezelf nog een hele pief, toen kon ik nog de hele wereld aan. Waarom kan ik niet genieten van het leven, niet…

Schiet je pijlen! Vuur je wapens! Spuug je gal in mijn gezicht. Je raakt mij niet, noch mijn lichaam. Ik doe gewoon mijn ogen dicht. Ook mijn oren willen niet horen wat je op je lever hebt. Ik voel alleen nog diep van binnen; mijn hart dat bonst met groot geweld.…

wiste mijn sporen langs het strand zodat niemand zag dat ik daar liep diepe gedachten denkend in flarden zoutkoude mist zweefden zoetgevooisde stemmen zij herkenden mij als lege huls schonken mij woede en verdriet jaloezie en toch ook wat haat vreugde, zelden uitgeblust en lust en rust voor mij intens gevoelens, maalstrom van genot…

Ik hoef niet die mooie pracht en praal ik wil niet op een hoog voetstuk staan geen licht dat speciaal op mij is gericht ik hoef geen kern te zijn van jouw verhaal Ik verwacht geen halsbrekende toeren geen zee van bloemen voor mijn deur geen serenades vlak onder mijn raam je hoeft geen toneelstuk op te voeren Ik wil niets horen over de toekomstdromen…

Voorvoel mij Voorvoel mij, zei ze verstild, stil dan zegt ze, in ongeduld Bedoel je, zeg ik, dat ik voorvoelen kan? Ik raak aan haar buik Nee, zegt ze Voorvoel mij dan Waterzacht, dat is het vast Verwachtings(over-)vol, gretig is ze Het tintelt me Het tintelt me, vraag ik Zwijgend staart ze, doordringt ze me, verdrinkt ze…

Ik zie jouw mooie ogen, kijkend naar de grond. Ze zitten vol met zorgen, al zijn ze nog zó rond. En je zegt me zonder praten, je zegt me wat je voelt, Dat je het niet meer kan laten, ook al lijk je toch zo cool. Ja, jouw ogen zeggen alles, ook wat je eig’lijk niet zeggen wilt, En ook al zeg je: “kap es”, ik weet toch nog wat je voelt…

Schrijf gedachten in de lucht gekrast in het geheugen als woorden op het natte strand Schrijf woorden op papier als negatieven van gevoelens die gedachten waren…

een wereld van licht, een wereld van duister maar altijd oprecht en niet dat gefluister soms zijn er stormen die met veel geweld op gevoelens inbeuken, als dat maar herstelt ik wil zon in mijn wereld met alleen mooie dagen en als ik je zie dan zal ik je vragen kom naar mijn wereld, ga met me mee dit wil ik delen...mijn wereld mijn…

Gezichten vervagen als een levende herinnering Stemmen verstommen tot er enkel een stil gefluister te horen is de gevoelens van het moment worden steeds intenser aanrakingen telkens weer herbeleefd de vlinders zijn in zwermen aanwezig laat mij nu maar gewoon genieten en uitkijken naar later ik mis je nu al maar ik ben op weg naar later…

Mijn gedachten ploeteren maar voort in de modderpoel van wat eens mijn verstand was emoties hebben de controle overgenomen en fladderen vrolijk rond in het mulle zand dat zachtjes kraakt onder mijn gevoelens Waar komen zand en modder elkaar weer tegen?…

Ik kan de antwoorden niet vinden Heb gekropen op mijn knieën Zoekend naar alles Om me te helpen niet te verdrinken Beloftes zijn leugens geworden Niet eens eerlijk diep van binnen Ik loop achterstevoren En zie dat mijn leven me vaarwel zwaait Dolend door de straten als een blinde. Kan niemand me helpen weer te zien?…

Maar toch word ik, heel gedwee, door mijn gevoelens misleid. Het enige wat ik ervan leer, is dat ik verleiding moet weerstaan. Want keer op keer gaan er door mij mensen kapot aan. Ik verlies weer, het heeft me opnieuw misleid. Hoe ik ook protesteer, mezelf raak ik niet kwijt.…