Alle inzendingen over gewiekte

Als een vogel Gewiekt Gekooid Gedoemd tot een leven Alleen Afgezonderd Beroofd van z'n Vleugels Vrijheid Wie opent een deur Terug naar de onschuld Die voor jou is vergaan?…

gewiekt en moegestreden, ieders korte reis door volwassenheid vergeten. (Volwassenheid vergeten, spelend, zwevend in hun ijstijd neergestreken.)…

Die boer had reeds het vlas gewiekt - zag ik - en naakter dan die droge stoppels kon niemand zijn toen ik daarlangs mijn dagelijkse wandel maakte. Jij zag me niet, ik zag je wel: ik zag jou in je zomervel.…

Men ziet, daar 't daglicht, hoog gerezen in zijn vlucht, De kringen brandt en blaakt, neervallen uit de lucht Oprechte vissen, die, de gulzigheid ontvlogen Van roofziek zeegedrocht, en, zwakjes van vermogen Hun blode wieken, als een toevlucht in de nood Die hun aan 't leven dreigt, gebruikende, in de schoot…

Wacht niet langer als hemellichamen zich scharen open armen jouw voeten ketenen vogelvlucht gewiekt verdriet het noorden wijst midden tussen de sterren jouw lippen die glans achter jou laat raden wat je zeggen zou voordat jij gekroond wordt wil je nu tronen mij zeggen vandaag ik heb je lief…

een verfstreek is het de dagen kleurend die tong verend fluitend zijn gezang van jong tot oud tot aandacht lokt stok geketend om attentie vragend zit hij kort gewiekt in goud gevangen verveeld gekooid zijn noten snavelend krauwend snauwend vermaakt hij het publiek kaatsend echoënd wat het gehoor kletst zich stilletjes vragend wie…

ik heb je vleugels gezien in een hemels blauwe vlucht tegen de wit koude lucht met randjes rood gaf jij je bloot na het moeizame ontwaken waarin jij eerst het gewiekte stel warm en luchtwaardig moest maken een eerste stijgen om in de opkomende zon al een vleugje thermiek te krijgen ik zag je gaan de ultieme vrijheid tegemoet…

stront eigenwijs stuk vreten de bah-ballade braakt een noot in vuil verwikkeld stik de ademdood je persoonlijkheid gespleten met zicht op diepe loze kreten een dorre poel of is het sloot het geurt gelijk de ochtendmond heeft zelfs een dood vogeltje gewiekt doch uitgevlogen kort voor hoge nood maar haar vleugels zijn versleten de verlossing…

De nouvelle cuisine, het was een ware sensatie en geïndoctrineerd door een gewiekte presentatie, kreeg je eten als in een madurodam miniatuuur, waarvoor je grif betaalde, want extreem duur.…

Hoe heffen zwarte stammen 't dak omhoog Van baldakijn of luchten glorie-boog, Hoe wijken hier bossaadjen tot beminnen Verlokkend, zoden om de dans te ontginnen Van reien, daar zich licht-gewiekt bewoog De voet, die droeg de schoonste bloem omhoog: Gestalte, onwis zijn 't vrouwen of godinnen?…

Met weekblauwe ogen zag de oneindigheid Des hemels naar de donzen rozenglans, Waar Zij in daagde: een breed-gewiekte krans Van zielen had zich onder haar gereid.…

Wee, wie die snel-gewiekte schaduw derven, Geen menslijk woord, dat troost in 't hart hun giet, Heil wie haar wint, die wenen langer niet, Maar wensen één genade en dan te sterven. O, Vrouwe, ik wiegel stil op 't klare stromen Der diepe ziel, die uit uw ogen smacht, De speelziek-schalkse, dan weer peinzens-lome.…

- Vaal-gewiekte oneindigheid naderschrijdt!-…

Wie heeft het hart gekend Dat zo, door alle heemlen, zijn Gewiekte hartstocht ment? Wie is hij? die te zeggen waagt In een zó hoge zang Zijn liefde? en wordt niet lovensmoe De hele morgen lang? Wie is hij? die daar roerloos staat Hoog in de ijle lucht?…

Vaal-gewiekte oneindigheid naderschrijdt ! 1883…

overwicht Eindigen in de touwen, Gevangen, knock out, op de koude grond Gebiedende bedelaar Ogen zwaar gerand, hol, ongezond Handen vooruit Voor ’n aalmoes met een smoes Om met verbeten lippen, Te kunnen vergeten, Wat moet worden vergoten Aan de horizon, de rand van ’t trottoir Getekend door 'n zelfkant Gebogen in 'n portiek Kort gewiekt…

uitmoorden Dagvlinders opgepeuzeld niet terug te vinden hoe kan men dat verhinderen Golfbrekers meren in wassende voetmatten geweld willen kalmeren,golfslagen willen bedaren Perzische tapijten poolknopen handbewerkt een nieuw jasje willen breien Vredesduiven …..die palmtakjes ruiken Japanse nachtegalen de Haiku poëtisch bevloeien met gekort-gewiekte…

Achteruit nu, dan vooruit weer, ’t Lijf in duizend bochten wringend, ’t Hoofd nu in de nek gesmeten, Hunkerend dan vooruit gebogen, Wipt hij op de tenen rond, Komt en gaat, en deinst en trippelt, Naakt ter linker, stuit ter rechter; Langzaam eerst, dan ras en rasser Kringt en dartelt hij om ’t meisje, Als de bont gewiekte vlinder Speelt en…