Alle inzendingen over gewoon leven

voorgoed moet je gewoon leven omdat een jeugd zo vrij is geweest ontraadsel eens panels met visie vullen per stem aan…

wat is een mens nog waard schimmig wezen van zichzelf oorverdovend doof voor dood gewoon leven niet gewoon stemt hij af op valse tonen die gewelddadig zuiver klinken zijn eigen stem niet hoort uit vrees stilte te begrijpen…

Gewone dingen, iets wat toekomst heet om mij heen kijkend in het weiland, wellicht uit een paradijs verdreven gewoon leven. En toch welt op deze dag zoals vandaag plots de prangende vraag zou ook God domweg wel eens bedroefd zijn.…

Het gewone leven herneemt zijn rechten op geluk, pijn, verlatenheid en liefde. De kinderen weten het nog niet, maar de toekomst is soms duister en dreigend, maar ook hoopvol en het licht wenkt. De zon lonkt heel in de verte al een beetje naar de lente.…

Wil ze drijven in haar eigen bloemenbed het groene haar de rooskleurige sprekende ogen wil ze drinken onder dauw van meidoorn licht als lucht wolkendromen verzinnen wil ze liefde zingen in haar eindeloze land windzinderend aanschouwen de heldere blauwe lach eenvoudig als ze aangereikt gewoon leven in een uitgestrekte hand…

wat in zwart geschreven staat de woordstatus heeft gehaald om op papier te komen is niet het gewone leven maar een eenvoudig surrogaat een betonskelet de slaapkamer zonder bed of hoe een bos met gekapte bomen nog ooit van lente en zomer kan dromen jij bent mijn lezer en de zinnen stylist creëert met witregels kleuren in dit gedicht…

aan flarden geschoten dromen dwarrelen, als resten van 't eens zo gewone leven, langzaam naar benee zo werd je eerst nog opgeschrikt door geluiden van bommen, kogelregens nu weet je dat bloed even rood kleurt onverschilligheid kenschetst de overlevingsmodus waarin angst niet meer bestaat noch 't onbevangen kind…

Het gewone leven herneemt zijn rechten op geluk, pijn, verlatenheid en liefde. De kinderen weten het nog niet, maar de toekomst is soms duister en dreigend, maar ook hoopvol en het licht wenkt. De regen ruikt heel in de verte al een beetje naar de lente.…

Geen verwarring meer gewoon leven volgens de antwoorden uit een boek. Niet meer luisteren naar mijn gevoel. Zou het dat zijn waarna ik zoek?…

Ik ben een heks Voor wie het nog niet weet Want je herkent me niet meteen Nee, niemand die weet dat ik heks heet Ik tover in mijn eigen huis Vlieg bij nacht even rond de maan Mijn trouwe bezemsteel brengt me In de juiste sterrenbaan Daar kom ik bij van dit leven Ben ik wie ik bedoeld ben te zijn Het gewone leven, het duurt nog even Het…

leven, met mij, jou en de rest van het land…

bij vlagen zweeft de vraag in mijn hoofd van is er in het gewone leven nog plaats voor poëzie dichters moeten zwoegen en de scherpe kanten verwijderen van bonkige gedichten en de klank verzachten om toch vooral maar niemand te beschadigen...…

Driejarige kindjes wroeten dolgraag in 't zand scheppen kneden al verbeeldend maken gestalten uit het gewone leven eveneens monsters en paleizen om verwoede strijd dan sterke vrede te brengen op de kleine stuifwereld deze speelsheid is de oerdrang tot nodig zelfonderhoud bij ruwe zwerfstammen die de grond omkeren en uithollen voor vruchtbaarheid…

Zoals lang geleden de Piggelmee's deden, het dwergenpaartje aan de zee; hun leven van alledag te bestieren, zo gelijk van stemming en wel te vree. Maar evenzo als ieder ander te streven naar wat het gewone leven niet kent; uit drang naar een grotere welstand die pas dan hun tevredenheid met het aardse leven verlengt.…

Maar waarom kan niet iedereen elkaar respecteren en in vrede leven. Het leven is al moeilijk genoeg. Met iedereen zijn eigen levenspad. Waarom niet gewoon leven en laten leven.…

de lijn schuift op steeds neemt het aantal overlevenden af dat nog uit eigen ervaring kon spreken alleen al om de macht te krijgen langzaam soms hardleers gingen wij van na de oorlog het lange en brede zwijgen steeds beter begrijpen onze woede verdampte onder de vele bewijzen van het menselijk tekort en het gewone leven ging tijdens…

En toch gaat het gewone leven door Maar wel heel anders dan voorheen Niet meer bij elkaar, maar zo alleen Je vraagt je af: waar leef ik nog voor? Weet dan dat God er altijd voor je is Hij kent jouw grote verdriet en pijn Hij laat je nooit alleen en zal er zijn Reken maar op Hem, zeker en gewis.…

En toch gaat het gewone leven door Maar wel heel anders dan voorheen Niet meer bij elkaar, maar zo alleen Je vraagt je af: waar leef ik nog voor? Weet dan dat God er altijd voor je is Hij kent jouw grote verdriet en pijn Hij laat je nooit alleen en zal er zijn Reken maar op Hem, zeker en gewis.…

En toch gaat het gewone leven door Maar wel heel anders dan voorheen Niet meer bij elkaar, maar zo alleen Je vraagt je af: waar leef ik nog voor? Weet dan dat God er altijd voor je is Hij kent jouw grote verdriet en pijn Hij laat je nooit alleen en zal er zijn Reken maar op Hem, zeker en gewis.…

haven beschutte hem en zijn familie na negen jaar van vluchten van kampen naar kamertjes zonder raam en uitzicht voor de verwoestende oorlog in het land van zijn herkomst als een luchtkastelen droom waarin hij niet blijven mocht omdat de regels ons verbieden oog te hebben voor de mens die gewoon leven wil als jij en ik…

Is het een slotsom, regel voor dit huidige leven mag het toekomstgericht ons inzichten aangeven. Mijn ogen en mond zullen dit gevoel vergezellen, er bij 't krieken vandaag wellicht meer over vertellen.…

Je spreekt vaak over de complexiteit van het leven dat ons is gegeven, over hoe de mensheid ontnuchterend van geluk mag spreken dat er kinderen onbevangen registrerende pennen zijn. Sommige uitspraken van je zijn als een liedje een bijzondere versregel of persoonlijke brief.…

Een punt zetten maakt wellicht ruimte mogelijkheden voor een nieuw begin edoch leven geeft eerst graag een komma in een zin. En voor je nu spreekt, oordeelt en denkt, opgeeft of het niet eens een keer probeert, dat ene norse nog overheerst, luister even.…

Een begrafenis, we staan stil bij de dood Maar het gewone leven gaat daarna door Toch blijft het verdriet zo oneindig groot Daar zijn geen troostende woorden voor. Maar gelukkig is de dood niet het slot Want we komen thuis bij de HEER We mogen zingen voor de troon van God In de hemel, daar zien we elkaar weer.…

leven van vorm inhoud en smaak feilloos bloot net zoals bij de romeinen van pompeï die volledig bedolven werden onder metershoge vulkaanas…

Een begrafenis, we staan stil bij de dood Maar het gewone leven gaat daarna door Toch blijft het verdriet zo oneindig groot Daar zijn geen troostende woorden voor. Maar gelukkig is de dood niet het slot Want we komen thuis bij de HEER We mogen zingen voor de troon van God In de hemel, daar zien we elkaar weer.…

leven z’n gang weer nemen gaat het hondje doet z’n behoefte op de stoep het zakje is vergeten de plicht slaakt z’n roep iemand recht z’n rug…

Er zijn vandaag geen wespen of bijen, het brood proeft anders dan anders de dag is aan het misten vreemd gekleurd zo grijs , er valt echt even niets te beminnen. Er zijn geen wandelaars op de dijk geen fietsers, er klopt even niemand aan wellicht zijn ze opgelost in de vroege dageraad pikt niemand voor nu de draad van deze dag op. Ziet men…

Er komt een dag dat ze over haar spreken, zeggen die onbekende vrouw met oranje bril, ze liep gewoon op straat langs de groene olmen al doet het er heus niet echt toe , wij zagen haar. Haar hart, haar handen hebben veel geschreven over dromen, het ogenschijnlijke doodgewone leven dat is mij ook om het even.…

De dag zal geen effect scoren, het doet vast ook geen poging aan dat feit te ontsnappen. Binnen toch wellicht luttelijke minuten komt vast en zeker een déjà vu moment, ook weer een verrassend avontuur. Wat wil tijd verdringen en toch juist benoemen als iets waarin het zichtbaar ook weer tekortschiet. Zullen de roemers aan de lippen van…