Alle inzendingen over gezicht

Te oordelen naar de uitdrukking op je nu serene gezicht, is het antwoord op al die vragen bevestigend, maar ondanks dat, mis ik je zo!…

een jonge vrouw streelt liefdevol haar bolle buik haar wacht er nieuw leven bedrukte gezichten komen naar binnen opgeluchte gezichten gaan naar buiten ikzelf zit weer in die grote koele witte kamer waar het licht snijdt in mijn ogen en waar de muren op me afkomen ikzelf wacht op soelaas op hoop…

oorlog en destructie in jouw geest met de grimas van vrede op jouw gezicht terwijl je stil de laatste berichten leest weet je het eigenlijk wel zeker de mens is erger dan het beest zomers soeverein wil je zijn ondanks vertrekkende winden misschien dat het droomkonijn in jou een vriend kan vinden.…

Wind mijn huid raakt, de regen in mijn gezicht slaat, zacht huid afstroopt in hete rode streepjes. met kleine metalen haakjes. Een vlieg in mijn gezicht blaast, haren opwaaien, eksters uit bomen, zwarte kraaien. Ik koud tot binnen in mijzelf ben, het ademen mij moeite kost, maar dat ik ademen moet.…

wij liggen op een steil aflopende helling de omsingelde dorpen branden de strenge vorst geselt mijn wonden staat ze niet toe om te genezen verder het bos in geen tijd om uit te rusten bijna nog erger dan weggerukte gezichten opengereten borstkasten de straaltjes bloed achter het oor van hen die op hun gezicht in elkaar zijn gezakt…

samen zwijgend met ons gezicht naar de zon zonder woorden zonder gebaar een ontloken stilte genietend van een warm verbond mijlenver van elkaar gewoon twee mensen gelukkig kent warmte geen grenzen voor een engel…

Je keek nog even in de spiegel En droogde snel die tranen van je gezicht, Die vrouw die keek was ik.…

Je kunt er stoer over doen of denigrerend moederdag, dag der dagen je kunt haar ook de hemel in prijzen of haar zachte hand tegen je gezicht voelen je kunt haar ook als moeder zien van vlinder tot vlinder een lijn, die nooit brak…

Morgen is het licht een belofte en jouw gezicht de boodschap die ik verander omdat je tranen mij nu aanraken met een warmte die me belooft dat je niet verdwijnt met de schaduwen van mijn woorden die je laten fluisteren als de tijd je weer te vroeg wakker maakt…

Vandaag nu eens een fijn bericht Arjan is vrij en draagt een baard om zijn gezicht Al is zijn haar een beetje afgezakt Zijn blijdschap heeft ons diep geroerd, gepakt. Het leven dat hij had, dat zal geen mens zich wensen Hij hoort met recht bij, "ARTSEN ZONDER GRENZEN"…

De golfjes vervormen mijn gezicht. Ik zie dat de rimpels boven mijn ogen worden meegenomen in het water tot over de horizon. Ze worden gedragen in deze glimlach van God.…

Ik wimper even in het licht, sluit dan mijn slaapkamerogen en dicht een bleek gezicht uit mededogen.…

Ook voor Afghanen geldt de nieuwste mode En daarom krijgen zij een nieuw gezicht: Tot gisteren was nog de baard verplicht, Maar nu is die zo half en half verboden. Wellicht heeft zelfs Bin Laden zich geschoren En valt hij dus ook niet meer op te sporen.…

De wachtende ochtend is de korte belofte die niet veranderen wil als het oude begin weer ontwaakt in gezichten die hun nieuwe begin zoeken en verdwalen in de haast om niet te missen wat ze geloven als ze steeds de tijd om raad vragen…

Lekker liggend in het gras, keek naar voorbijdrijvende wolken, de zon op mijn gezicht dromend hoe het leven was. Als kind zorgeloos door het leven, spelend, rennend, het was zo fijn als je verdriet had, een kusje van mama maar dat bleek de regen te zijn.…

Hè meisje Kom eens uit je paradijsje Zo kan ik je bewonderen Van boven tot onderen Wat ben je toch een mooie meid Vol met liefde en alle tijd Nu nog klein en straks zo groot En die lach op je gezicht Je bent een engeltje van licht…

Haar gezicht maakt me dronken van verlangen, verlangen naar de dood.…

fijne sneeuw bedekt mijn ziel en het pure bevriest me fijne sneeuw bedekt mijn gezicht en bevroren tranen worden onzichtbaar fijne sneeuw bedekt het landschap en het pure maakt me gelukkig - even -…

je maakt me gek en doet me stralen een lach op mijn gezicht als mijn gedachten naar je afdwalen die momenten maken me blij maar toch is er die twijfel: want wat voel jij? ik durf het niet te vragen dan maar op deze manier wil ik het je laten weten door de tekst op dit papier…

Op handen en knieën, stof bijt wonden uit, vuile vegen in gezicht Geen medelijden met God, verlaten al sinds lang, de weg is duidelijk hart schreeuwt om liefde. -------------------------------------------- *Van verre zichtbaar/hoorbaar…

Men juicht gewoonlijk niet om doodsberichten, Alleen nu al-Zarqawi is gedood Is in Irak het enthousiasme groot En zie je enkel vrolijke gezichten, Terwijl er ergens toch een vrouw bestaat Die om haar dode zoon een traantje laat.…

er lopen lijnen over je gezicht verbleekt in scherven gevallen onder de laatste laagjes zon die je achter een glazen raam met geraniums ervoor verzon de herfst plakt aan jouw vel je ritselt als karton…

Jouw gezicht in 1000 stukjes allemaal 1 voor 1 op de grond. Ik heb een beeld van glas. Bergen barsten voor mijn ogen. Mijn gedachten breken, ik vergeet zo gauw!…

De ochtendzon op mijn gezicht Laat mij van binnen stralen De warmte van haar gouden licht Is nimmer te betalen Zij geeft als ik naar buiten ga Dat niets mij kan bedreigen Als ik bloot tussen bloemen sta Kan jij de kleren krijgen…

Toen wist ik niet meer waar ik mij bevond En kreeg een flinke plens in mijn gezicht. Wie zoals ik het leuk vindt uit te gaan Heeft dus reeds menig marteling doorstaan.…

Boeren wonen hier nu nog Terwijl de bouw maar verder gaat Het wordt levendiger doch Gelukkiger is niet 't resultaat Een boer kijkt moedeloos toe Het sneeuwt nieuwe gezichten De wereld wordt nooit moe Van andere gedichten…

Duisternis trippelt op zwarte muiltjes mijn kamer binnen en streelt mijn gezicht. In de verte zingt een minaret het avondgebed en ik, sluit mijn ogen.…

Een kei zit vergroeid zijn gezicht tussen wat mos en klei kijk, hoe hij vrijelijk ademt hij voelt zich een kei. Niet anders dan los grind waar dimensies minder tellen en de vriendschap wordt bemint.…

Onbevangenheid straalt op het gezicht, de frisheid van kinderlijke onschuld, gekoesterd door het onbeschreven blad. © avriends - 2007…

voor het laatst zal ik mij oprichten in ontregelde ruimtes vervreemd van enig perspectief inlevingsvermogen verstrooid in seizoenenloos gezicht ik die niet wist van tijd van dagen die zich wentelden in het onbewuste bijna niets lijkt nu veel het swingt soms als de pest…