Alle inzendingen over gezwel

vanaf mijn conceptie heb ik het gevoel cellen omwoekeren mij, groeien met een doel hoewel ik klein wil zijn maken zij mij groot ik heb kanker ik ga dood…

Ze pakt mijn hand en houdt mij vast ze weent nu bitt're tranen het gezwel, het zit er nog, maar heeft niet aangetast haar andere organen... Nu moet ze een beslissing nemen slecht twee dagen heeft ze tijd om er over na te denken want dat gezwel moet ze echt kwijt…

Een team van knappe medische Chinezen verwijderde een megagroot gezwel. De operatie slaagde wonderwel; en de patiënt is, God zij dank, genezen. Misschien kan men die artsen nu verleiden om ook eens in de PVV te snijden……

Het is een ziekte, bijkans gezwel en nou weet ik dat de laatste zich wegsnijden laat, maar let wel, tegen hebberigheid is geen kruid gewassen!…

Egoisme een woekerend gezwel. Hoogmoed bevuilen van eigen nest. Kortom, wij zijn aan bederf onderhevig. Tenminste houdbaar tot...…

“Collega, graag jouw mening; de mitose op deze stemband, dat enorm gezwel, da’s een poliep, naar ik veronderstel. Kun jij het eens zijn met die diagnose ?” “Het lijkt erop, maar volgens mij althans is dat ding geen poliep hoor, dat ís Frans”.…

alweer is het bijna herfst bomen laten bladeren als tranen het verdriet vermomd als melancholie groeit als een gezwel in de kruinen een boomchirurg met zorglijke trekken wikt en weegt doch wanneer hij zijn zaag tevoorschijn haalt ben ik weg...…

Maar wél blijft in de trein debiel gebel een blijkbaar ongeneselijk gezwel……

Zo´n naamgrap is wat flauw, dat weet ik wel, maar mijn geëtter komt door een gezwel dat hij die Jumbo schaatsers aan wou smeren. Ik dacht wat lult die Jillert toch zwart-wit. Maar hij denkt ook zwart-geel die kankerpit.…

Job heelt het politieke gezwel. CDA, je moet net als de PvdA doen - stuur Jan Peter met politiek pensioen.…

'Een teengezwel wordt onverbloemd een vogelkijker soms genoemd,' beweert de boze vlieger. 't Zit 'm hoog. Hij klaagt: 'Het mensdom doet 't fout en snapt niet, dat het mij berouwt: het is een likdoorn in m'n eksteroog.'…

Intense straling brokkelt kwaadaardige cel tot een verlichting.…

Ik voel me miserabel, is 't operabel, kan het worden weggesneden, is het een onzichtbaar gezwel? Verdorie nog eens aan toe, 't lijkt warempel wel, of 't minder wordt, terwijl ik schrijf! Zie je nou wel, wie schrijft, die blijft en houdt de moed erin, ja hoor, voor elkaar. Ik krijg weer zin!…

Ze waant zich een kardinaal van gotische strekking het kattenluik is haar te min deuren kunnen niet gigantisch genoeg zijn en ik kom slechts met het pakketje van het schuivende terrasraam driehonderd kilo droog gewogen het vraagt slechts het lichte gezwel van de biceps van haar eunuch of speelt daar het wringen van…

Stinkende rotzooi Verrot tot op het bot Vies in je handen Gezwel in je hoofd Dreigend zwart gat Het begin.. maar ook het einde Het einde zeer nabij Zonder enig besef gebruiken misbruiken van munten en biljetten van aandelen en opties De mens van nu als keerpunt De mens van nu alleen nog maar te redden Zónder geld…

ik het koud heb wanneer je me omlijst met versleten kledingstukken en met het stof op je uitgestalde barmhartigheid veraf van je borsten en de oude schommelstoel die naast het bed van ijzer nooit verhalen te vertellen hadden ik geef je gelijk, mijn stem wordt schor meer in het donker dan in het licht ik ben niet meer dan een gezwel…

opnieuw wacht hij onder mijn raam herhaalt het wegvallen van tijd wanneer uren nog nauwelijks spreken en mij tot vreemde maken zonder het zelf te weten en met mijn stem op zijn rug, knik ik hem toe het gezwel van stilte in mijn handen hij mompelt nog steeds, voorover gebogen draagt zijn jas op wijzers van de nacht heen en weer, af en…

uit scheppers hand kwam in harmonie het paradijslijk land in hoogmoed groeit het eerste virus van de mens snel volgt bloeddorst moord en doodslag als woekerend gezwel de grauwe schaduw van misplaatst geweld bezoedelt het bestaan waarin de mens de rol van kanker is gegeven in een dodelijk samenleven hij is het ultieme kwaad…

Het geval was urgent door 't gezwel in de voet die resteerde. Ook die ging eraf en hij stond op vergoeding. De arts echter vond deze eis ongehoord en hij zei onverstoord: 'Nee, u krijgt hier geen voet aan de grond.'…

Oorlogen heersen overal, het is werelds grootste gezwel. De voedingsbodem is armoede en geloof, maar voor vrede is iedereen doof. Ze geloven allemaal in dezelfde Heere, maar blijven elkander toch bezeren. Bij die gedachte schieten mijn ogen vol, bezit speelt ook een grote rol.…

Vanaf het vlakke land schittert de oversteek naar het wad, waar vele ruiterstokken als één statige zeemansrug de diepte voor ons peilt het één zijn met de noemer, de geest van het besef het broze en tegelijkertijd het gezwel dat groeit langs polders en kwelders om zich tenslotte te manifesteren in een ongekende schoonheid doch is elke…

Misschien dat andere dagen gewoon andere dagen zijn soms weet je ook even niet hoe alles is gegaan, enkel dat je wel door de grond kunt gaan van de pijn sneed de dag domweg gewoon helemaal verkeerd aan. Toch weet je ook hoeveel klinkende dagen er ooit waren het zijn tenslotte niet allemaal maandagochtenexemplaren. Vandaag was de aarde gewoon…

Het gezwel voelt goed, maar dit gevoel duurt maar even. Als laatste nu het hart verzwolgen in mijn eigen smart en wolken donderen in haar ogen.…

als een gezwel door de geschiedenis zal het verworden en blijven roepen om wraak kinderen en kleinkinderen zij zullen opgroeien met de erfenis van ontelbare doden tegen volkeren van Judassen staan zij in geschokt ongeloof als in de steek gelaten wezen sla je verraderlijke ogen neer voel het vuur van schande op je wangen en wend je…

ik lijd aan ons leven dag in, nacht uit eenzaamheid groeit als een gezwel ziet hij dat wel? o ja, hij heeft me lief door alles heen maar de wijsheid van een moederhart wordt ontkend voelt hij ook mijn smart?…

Meesters hebben geen idee Van het onderhuids gezwel Dat woekert en onzichtbaar is Al lopen ze daar wel Natuurlijk, als er vechten is Dan zijn ze snel paraat En wordt er naderhand, in school Nog lang over gepraat Maar de wond die in mij brandt Is van een dieper soort Smeulend tijdens speelkwartier Rond half elf aan de poort In eenzaamheid…

Zij moest een operatie ondergaan aan het aangegroeid en uitgerekt gezwel rondom de ingang van de oren lellen gaven knipperlichten en geluid ermee naar bed gaan deed zo’n pijn het opstaan bleek nog erger vooral het eeuwige geklets van dag naar nacht en omgekeerd tussendoor het vrijen erboven en eronder het continu geroezemoes van schelle…

ademdood je persoonlijkheid gespleten met zicht op diepe loze kreten een dorre poel of is het sloot het geurt gelijk de ochtendmond heeft zelfs een dood vogeltje gewiekt doch uitgevlogen kort voor hoge nood maar haar vleugels zijn versleten de verlossing van dit lijden is voor ons niet weggelegd anders had ik ’t wel geweten en niet het gezwel…

Al kan ik het een uur vergeten bij haar zachte lijf, bij wijn en spel, in Brabant in een bos gezeten, hij die ik voed onder mijn vel met adem, gulzige drank en eten, de dood, zijn etter in 't gezwel, krijzelt en maant: niets is van tel dan wat gij altijd hebt geweten: er is een hemel en een hel, de rolkans van een teerlingsmete.…

Een chirurg die een gezwel verwijdert. Een politievrouw die helpt op straat. Moeders die hun zonen corrigeren. Werklozen die mooi werk vonden. Dichters die dichten moeten. Priesters zonder zonden. Ons aller kleine nieuws, zal onze mensheid gaan redden.…