Alle inzendingen over gezworven

Ik heb gezworven heen en weer Op de heuvels en door het dal En ik weet zelf niet, wat ik zoek En waar ik het vinden zal. Daar zit iets binnen in mijn borst, Dat volgt mij overal, Dat dreef mij uit het ouderlijk huis Langs de heuvels en door het dal.…

Gerommel in de trein Van oor tot oor Door gang en coupé gezworven En dan, in een leeslicht Gevangen tussen s en s. Daar staat 'stilte' te lezen. Reiziger a en b kijken elkaar bedenkelijk aan. Gerommel in de trein. Via oren en gangen, In de lucht gehangen En hier, als de zwartrijder, Abuis.…

stenen zouden kunnen weten ook al zijn ze nog zo koud stenen zullen nooit vergeten ook al zijn ze al miljoenen jaren oud stenen hebben werelden rond gezworven en verbazen zich over wat ervan is geworden stenen zullen niets vertellen houden geheimen in zich verborgen dat durf ik zondermeer te stellen stenen neigen misschien…

In gedachten - en dat niet alleen - heb ik al zoveel gezworven: door natte, verlaten straten en donkere stegen, door steden, dorpen, gehuchten en dreven.…

ik wil deze zei de vrouw en ik dacht het gaat over de kooi naast mij want ik heb in drijfzand vastgezeten en voor dood in grachten gedreven ik heb in huizen gewoond waar ik niets te zoeken had over eenzame paadjes geslopen gesnuffeld langs kanalen gezworven over pleinen en gebalanceerd in hoge goten ik ben bespot en weggejaagd en eens heb…

In dit eenzame veengebied Liggen de wortels van wie ik ben; In dit troosteloos decor, Zelfs onder de laagste turflaag Liggen de rudimenten van De mens die ooit ik zou heten, Gedoold, gezworven heb ik hier Mijn leven lang, ook toen ik er Allang niet meer verbleef, De brandende zon die salamanders Het leven benam heeft inmiddels…

uitreis zijn zware zeilen gestreken neergelaten aan een verlaten rede een smalle gracht meert donker af schemer schommelt op de kade het spiegelbeeld van een boot wordt gedragen over de romp rimpelt water hier wordt niet meer gewoond of verhuisd uit nissen van pakhuizen stort een witte vlucht duiven rond de grijze lucht gezworven…

Vandaag kwam ik de vrede tegen En heb hem gevraagd waar hij al die tijd was Ik zei; “U hebt zolang gezwegen, Terwijl toch iedereen over oorlog las” Hij zei; “Ik heb reeds zolang op aarde gezworven. En geen media erkende mij. Door al dat leed ben ik duizenden doden gestorven Niemand luisterde, wat ik ook zei.…

Hij zei: “Ik heb reeds zolang op aarde gezworven. En geen medium erkende mij. Door al dat leed ben ik duizenden doden gestorven Niemand luisterde, wat ik ook zei. Zolang de mensen elkaar niet willen horen De één zich boven de ander verheven voelt Is de wereld geen vrede beschoren Wordt elke poging reeds in de kiem bekoeld.…

Veel gezworven, veel gelezen, veel gezien en veel gedacht, ach, bemind ook en geprezen.... in mijn eigen diepe nacht enkel kan ik veilig wezen. Na de gisting, na de woeling blijft het hart zo zwak en flauw, angstig zoekt het een bedoeling in dat al en vindt haar nauw in zijn eigen bleke voeling.  …

het eeuwenoude bos staat bloot de aarde heeft zich nu verhard is wit in plaats van donkerzwart een ijzig laagje dekt de sloot de dag de tijd is zonder kleur de oostenwind beademt kil de toppen van de bomen stil gebroken grond een diepe scheur van buiten lijkt het eenzaam koud maar wie hierin gezworven heeft weet al wat is gestorven leeft…

Veel heb ik gezworven, verre landen doorkruist. Mijn leven riskerend, reizend door berg en dal. Hier sta ik dan wachtend op m'n laatste reis, niet wetend wat er komen zal. Ooh edele zeeën, door schone rivieren gevoed Ooh waarde aarde, toon mij uw gemoed. Mijn leven geleefd, mijn paden bewandeld.…

Toen ik het boek sloeg in zijn zeven sloten, was het of ik ontwaakte van een reis; ik had gezworven en had drank en spijs aan menig tafel met de held genoten. Waar mag Homeros met het blind gezicht wel dolen, dacht ik; maar waarom zo denken: is de dichter dan meer dan het gedicht?…

Was Bukowski Brits geweest dan had hij hier gezworven. Bij Funny Girls het allermeest, in Bingohal was hij gestorven. De paardenracen waren voornamer, zijn praat was vuiler dan in LA, het in stank beffen ging moeizamer tussen gebroken benen van prostituee.…

Doelloos liep ze door de stad had huis en haard verlaten haar kleren kwamen uit een voddenzak en zaten vol met gaten Een oude tas met wat spulletjes droeg ze los over haar schouders haar grootste schat daarin was een foto van haar ouders Ze wist dat ze hen pijn had gedaan fouten gemaakt, deed alles verkeerd maar nu na maanden gezworven…

Veluwse rust binnen halen Waar het nergens overheerst En je liefde voor het landschap mag vertalen Een schaapskudde in de weer Je hebt er heide zien bloeien Dennetjes zien groeien Op veldleeuwerikenzang getrakteerd In gedachten is er zoveel geëlimineerd Je hebt de herder gesproken Een vos die in de hei is opgedoken Je hebt langs heidepaden gezworven…

ik slechts mijzelf aan Verder is er geen mens geen hond die ik ontdek Zo loop ik hier diep in mijn kraag en weer en wind Zwelgend in zelfbeklag en zwaar medelijden Omdat ik in heel de stad nergens warmte vind En kan alleen maar mensen bij de haard benijden De klokken zwijgen en de stad is uitgestorven En nog geruime tijd heb ik doelloos gezworven…

Zonovergoten de wolken Traag drijven bedenkelijke stemmingen Mee met sneeuwwit in hemelsblauw Scarlatti tracht vergeefs te troosten Over de schutting steekt lila Clematis Behulpzaam een groene hand toe In slow motion komen zij tot leven Rekken zich moe gezworven leden In staat weer te nemen de sporten Van Jacobs ladders Een geschenk…

We zwierven, zwerven, hebben gezworven: "Wanderers" op deze aardbol. We zijn nog altijd zoekend en tastend, bijna wanhopig op pad, samen, alleen. Ik liep daar naast jou en wist, eens dit gedicht te schrijven moeten.…

Stoere tatoo trots teken van weleer nu een spookschip de olijftak een veer De oude zeeman sleet dagen langs de maas Vermoeid betraande ogen turend in de verte getaand gelaat miste schip en maat Altijd trekt het water gekrijs van meeuwen Jan van Gent gure wind ruisen der golven dat hij zo goed kent Zijn leven lang op zee gezworven…

Door heel de stad heb ik gezworven maar aan de kaden toch het meest. Daar lag aan de stoet uit aller streken de klipper en de keulenaar, het driemastschip, zijn tuig ten hemel en de ertsboot breed en zwaar, de Lloyd-vloot met provincie-namen alle elf, als ik me niet vergis de Caland en de Lady Tyler, de Scholten, die gebleven is.…