Alle inzendingen over glasbak

De glasbak is ondergronds gegaan De buurt kon het geluid niet aan van lege, brekende flessen Die schoksgewijs diep in de nacht rinkelend werden ingebracht Het was geen huisvrouw op dat uur Geen uitgeslapen bovenbuur Geen ontspoorde machinist die zijn bakkebaarden mist Het was een alom bekende anonieme alcoholist…

Kleintjes op bezoek, op een druilerige zondagmiddag Ze spelen, op verzoek tot de jongste het ultieme zag Oma, mag ik een snoepje uit de glasbak vroeg hij? En wij, we kwamen niet meer bij! Op het buffet stond een bokaal van kristal, gevuld met lekker dingen, maar hij zei: mag ik een snoepje uit de glasbak?…

een klein meisje gevonden pas geboren, door moeder gedumpt in een glasbak neen, geen fictie helaas.…

Er zijn verschillen tussen man en vrouw die zich van tijd tot tijd manifesteren, zelfs flessen in de glasbak deponeren toont u glashelder wat ik zeggen wou: Zij doet dat kalm en praktisch, vóór het winkelen. Ik smijt ermee, ik wil het horen rinkelen.…

ik schrijf gewoon op hoe lief ik je vind op papier uiteraard want digitaal is zo koud in een fles stop ik mijn liefdesbrief aan jou en ik ga hem in de glasbak gooien dan komt ie vast wel gerecycleerd bij jou aan misschien in de vorm van een fles zoete wijn…

het decor waarin wij spelen is van glas transparant als kristal maar ook het ondoorzichtige mat in lichteffecten breken we met tradities nemen eruditie op de hak natuurlijk moet het volkstheater zijn vol spiegelend sentiment met als finale een tikkeltje agressie van een keiharde hand zodat alles in de glasbak belandt…

Ze ademt in en uit en dan vallen er woorden (het, is, roestig) naast de glasbak uit haar mond. Muizenhuid. Lood. -------------------------------------- uit: 'Ciruculaire systemen', 2002.…

en als je er nog bij rookt dan krijg je een knappe ouwe kop alcohol holt uit van binnen maar je hebt wel een plek waar je jezelf neer zet en je ogen kringen een tafel, niet aangeraakt emoties verdringen geflest, verzaakt ontkurkt, ontdopd, ontgoocheld de zwarte nacht bracht mij thuis en ik nam er nog eentje morgen wacht de glasbak…

Fiets pakken uit schuur lege flessen in fietstas lucht voelen binnenstromen in longen danken, dat je zomaar fietst beschermende kleding hebt jouw benen trappen iets te doen glasbak mensen te zien Dan...iemand met rollator jij stapt af voor praatje, zomaar zij deinst achteruit. Ik stap op vlug weg weer terug.…

Op het bankje naast de glasbak gaat zij even rustig zitten het is een komen en gaan van lege flessen elke fles breekt weer een herinnering in scherven al snel gaan haar gedachten terug naar die andere glasbak bij een ietwat verveloos bankje het gras was daar iets groener klanken klonken minder bitter een fel gekleurd kleed verborg de…

Rechtsaf de woonkamer uit De half open keuken in Port, rode wijn en Beerenburg Groen glaast het bonte glas De glasbak tegemoet Breekbaar staat alles leeg langs de kant De koelkast bewaart ogenblikken Bier, voor als ik dorst krijg Halve liters liggen daar Een toekomst te lessen Liever nog Zet ik in de keuken Alleen maar lege flessen…

Hallo Lente, wat ben je maagdelijk pril, bijzonder groen, dit jaar de winter liet zich innig gelden maar nu laat jij jouw zon zien gaat er een knoopje los voor bomen bladerknoppen zag ik jouw vriendin, de zomer vandaag al een beetje glimlachen vanachter haar blonde gitaar liep ik over schaduwkant van straat naar glasbak om het…

weg, die kronkels, het zwaailicht blauw, dat krassende geluid, die scherven, overal is er misschien nog slipgevaar, gewoon een stranden, vlak voor het einde, een klein beetje tijdloos, geen vangrail, maar de invoegstrook zomaar een vraag, dat is toch niet teveel gevraagd, schenk dan verdomme dat laatste glas nog een keer half vol, de glasbak…

poëzie ligt er tussen mij en de kleine winkelgalerij witte tandartsassistentes die in het laatste tegenlicht kleumend met de armen gekruisd wolken rook uitstoten zeven oude bomen niets vermoedend van de kap in stille overmoed nog met kale armen naar de hemel reikend de diepe plof van onze wijnfles op de de bodem van de glasbak…

Tenslotte moeten lege flessen niet meer op het strand gevonden worden, maar in de glasbak worden gedaan. Als er schot in de zaak komt - wat je kunt voelen zonder iets te voelen, net als het naderen van de herfst - wordt alles prettig overzichtelijk. Geen bergen. Heuvels. Niet winnen, niet verliezen. Niet vriezen, niet dooien.…

de scherven liggen nog steeds op de grond in elk van de duizend stukjes zie ik jou je vroeg me je te vergeten iedere dag neem ik een stukje weg om daarin voor het laatst jou gezicht te zien terwijl ik je naar de glasbak draag de stofzuiger staat verlaten in de gang staat al drie maanden stil bij mijn verdriet geen ander die het hem na zal…