Alle inzendingen over gloed

Ik voel het, ‘k ben voor u verdwenen, Maar toch mijn harte zal niet wenen, Een kindeke ligt op uw schoot, Dat gij met feller gloed zult minnen Dan ‘t woest gestorm der hete zinnen, Dat u de mannenliefde bood.…

Er bloeide een nieuwe belofte in haar blozend hart en lichtstralen tekenden een jonge gloed op haar rozige koontjes Het beeld had iets vrooms door het stille ademen boven het onbeweeglijke meer Zo droomde zij haar Camelot, over de koningen van weleer over riddereer en de hoofse liefde - even ontwaakt zij, ziet zij de wereld om haar…

Als ik mijzelf koelbloedig Mijn levenslust ontroof De gloed die in mij brandde Met eigen hand verdoof Als ik met koele wijsheid Mijn jonge hartstocht tem, Als ik niet meer wil horen Mijns harte zoete stem. Als ik mijn borst verscheurde Met stoïcijnse moed - 0 spreek, mijn vriendlijk meisje! Dan deed ik zeker goed?…

Toen het nachtelijk stil zacht zuchtte ruiste de wind de dorre bladeren eruit Verloor de herfst zijn laatste vruchten zo zuchtte ‘t stil zijn ritselend geluid   Toen ‘t gele licht in ’t duister landde wachtte ‘t donker hem hunkerend op De zachte gloed, die hem overmande gleed geruisloos op de hoge duintop   Ik woonde stil in het holst der…

franciscanen baden in hun lijden Een schare moeder gods in monnikspij Om samen godespijzen aan te snijden In 't duister van de nacht der kale dwerg Waar nonnen zich met monniken vermeien Een schare moeder gods verhuld in pij Bij Barre Voets als hoofd van de abdij De sluier werd voorbij de maan getrokken Langzaam keerde weer de heldere gloed…

Op wegen vol avontuur, spanning, verliefdheden maak ik van gelegenheid gebruik om tussenstop te houden bij de gloed van de maan waar haar licht een betovering werpt over me heen Het is net na middernacht, een slaap komt sneller, eerder en anders dan verwacht.…

' Een ongekende gloed doorstroomt je, confronteert je met Book One: het grote raadsel van mensen en dingen rechtstreeks ontrafeld door Gods Zoon.…

Wanneer ook het omgevingsgeluid van vogels begint te verscherpen, adem ik een serene zon waarbij haar unieke schoonheid en warme gloed versterken zodat ik kan varen tussen de verschillende wolkenlagen waarin bewondering en verwondering worden aangestoken.…

Toen het nachtelijk stil zacht zuchtte ruiste de wind de dorste bladeren eruit Verloor de herfst zijn laatste vruchten zo zuchtte ‘t stil zijn ritselend geluid   Toen ‘t gele licht in ’t duister landde wachtte ‘t donker hem hunkerend op De zachte gloed, die hem overmande gleed geruisloos op de hoge duintop   Ik woonde stil in het holst der…

Het is geschikte plek voor opkomende zon die met al haar licht en warmte een gouden gloed laat baden op hetzelfde moment voel ik een frisse wind aan die met zijn zachte stem door mij heen waait zodat elke vorm van drukte en hectiek wordt opgelost.…

Tel grijze haren hier en daar een glans of gloed jong van geest, nog steeds Wanneer ik bejaard ben, zou je mij vervangen door een jonge lente zodat mijn zachte soepele huid en kleine neus worden vergeten terwijl sproeten opklaren met de tijd Weet je nog dat we elkaars handen vasthielden of mindere dagen omarmden.…

Nimphje, als ik 'er uw oogjens zo zoet, Zo lief, zo lodder, vol heldere gloed, Bekijke, zo vliegt 'er mijn zieltje gebuid Op wiekjens van zuchjes ten aderen uit.…

O dof karmijn bevroren wijn uitslaand plots in rode vlammen en vuurrood bloed fonteinen gloed, gebroken uit de hartedammen. Ik kan staren en al uw licht vergaren, ik kan liggen neder, 'n geblazen veder, hijgend, hijgend om u, ik kan mij wassen diep in plassen, ik kan hoog opdrinken uw hoog uitblinken, uw vlammen luw.…

de fietsen lijkt Van andere planeten af te komen Ze kennen immers al de weg Ze kunnen hem wel dromen Dus richting hoeven we niet aan te geven Het gaat de anderen niks aan Zo is het leven Rood is een aangename kleur Die voelt heel warm en oogt bijzonder goed Je kan haar van dichtbij bekijken Nooit doen Dan krijgt zij soms zo’n paarse gloed…

Die gloed van die droom. Die ouman se roggelende einde, en die kleinding se pynlike begin. Ek is Bayete. Ek is Ons vir jou. Ek is Liefde. Ek is Vigs. Ek is die mensdom se steunpilare. Daai eeue-oue identiese tweeling; Vrees en Hoop. Ek is genadig. Ek is stadig. Ek is wreed. Ek is die resep EN die bestandele. Ek is die Groot Groot Gees.…

onzichtbaar transport van erotische gevoelens op de lijn die haar blik met de mijne verbindt terwijl ze zachtjes tegen me praat Nooit eerder voelde het zo oogverblindend bemind Nu geen woord meer maar een daad Ogen staan starend tegenover de mijne… Aderen pulseren zichtbaar aangespannen langs de zijkanten van haar voorhoofd Een vurig warme gloed…

Het leven in het water hervat vol ijver zijn dagelijks doen onder het oppervlak, beschenen door zachtrossige gloed. Levendige stekelbaarzen schieten verwoed van plant naar plant. Trage zeelten glijden bedachtzaam door het slijk van de bodem. De grote treurwilg buigt zich voorover. Levensmoe kijkt hij in de vijver.…

Hoe zal het zijn, als die U placht te roepen De sluimer van zijn langste nacht begon, En hij niet meer Uw dansvervlochten groepen Zien zal bij maanlicht of de gloed der zon?…

Het platte pays s’arrete En het inmiddels toegetreden donker Verschuilt een boerenhoeve Een oranje gloed verlicht de deur Die opengaat bij mijn aankomst Gekoesterd in gastvrijheid Vrij in essentie Weg van beestachtige Civilisatie, gebaande wegen, Zonder glorie noch gratie. Hier speel ik op de piano en schrijf mijn poezie.…

Kijkend naar haar eeuwige verte waar mijn leven vervoering heeft teruggevonden daar de gloed helemaal was verdwenen, tezelfdertijd merk ik enig verstrooiing van licht in verschillende soorten kleur tevoorschijn komen dat zowaar een onbekend gevoel met zich meebrengt.…

Jij staart naar de wolkenslierten gewenteld in een pijnlijke gloed van vele, moeilijke spinsels. De bevruchting moet een zegen blijven, de navelstreng die lengt zoals het daglicht in het voorjaar. Jij wordt loom als een moeras in de laagste zon. Ik weiger te berusten in een vergeefs lot.…

Helder maar smaakloos, geen kleur meer, geen gloed. Zo leven wij samen de dood tegemoet. Weg met de eenzaamheid! leve de sleur! jaloezie, irritaties, gesprekken, gezeur! De liefde geeft hoop, de liefde heeft zin. De liefde is een valstrik maar ik trap er zo graag in! steeds dezelfde fouten, steeds dezelfde pijn.…

En de vlammende Gloed Treedt, zoras hij ontwaakt, ’t Lage dal, waar hij blaakt, Met de vurige voet, En schiet lijnrecht omhoog Naar de opperste boog; En zijn hoornige kop, Immer hoger gestrekt, Scheurt het wolkenkleed op: Of hij de Heer van de Hemel ontdekt.…

De ongerepte schoonheid van de wouden van New Forest of het genieten van pure muziek van Bach of Arvo Pärt Reeds verdween je in de verte als een fata morgana die mijn geest parten speelde en mij dorstig achterliet Maar in mijn hart bleef de zoete verrukking die het simpele feit van jouw bestaan mij schonk, oplichten als een warme, gouden gloed…

en met het stijgen der jaren steeg ook de wanhoop en verschraalde de moed; k had allengs haast geen wens meer dan nog eenmaal bij haar te zitten, in de gloed van het haardvuur, desnoods als mijns vijands gast.…

weer knijpt de nacht de jongen wakker in zijn zoveelste bed dat met opzet ingesteld op het voorafgaande uur rond raast in de slinkende kamer aangetast door de peilloze klok op zoek naar het licht van de dag; de jongen houdt zich roepend om mama en papa vast aan het kussen dat boos in zijn vingers bijt terwijl een nachtelijke gloed zijn getekend…

Hechter wordt die band gesloten, Als der wetenschappen gloed Ombruist door 't ontvlamd gemoed, Brave land- en kunstgenoten Met dezelfde zielspijs voedt: o! Die band verbindt als 't bloed! Dierbre Meijer!…

De gloed Van ’t bloed In zilten vloed Van staâg geween verdronken, Is al ’t Geschal Van Feest of Bal Niet weer in staat te ontvonken. Neen, zang Waar dwang En hartgeprang; Doch waar voor zuivre wensen Ons heil Slechts veil In ’t hoogste peil, Dan maakte u dit mijn hart de zaligste aller mensen.…

Over de weidse Oostvaardersplassen hangt in de kilte der morgenstond de wazige damp van een manshoge nevel, schuilplaats voor duizenden gasten Onder de brede vleugels van Jara wacht ik, onzichtbaar voor andere vogels, in slinkend duister aan drempels van licht, op de rossige gloed van Aurora Door galerijen verspreidt zich…

En om mij heen klonk uit die paarse gloed een diep geluid, zacht en sonoor, het bijenvolk dat ik opgewonden hoorde zingen. Dronken van al die honing in overvloed, zingend als een Russische mannenkoor terwijl ze van bloem naar bloem gingen.…