Alle inzendingen over glorieus

De glorie in mijn Leven van mijn Liefde, lag niet in succes of roem maar in de rust waarin ik jou herkende en de Vrede die ik bij jou noem was Al, de grenzen die ik in mijn Leven kende.…

avond tikt voorbij finale zwelt glorieus het einde doemt op senryu…

Twee ongelijke stenen in melkwegen vol vuur ontstaan in een tomeloze energie van warmte, de ijskristallen waarmee ik je huid bespeel, kippenvel ontdooit op den duur, verbrandt de littekens uit de as van het verleden, alleen de vonken houden stand, trekt de werelden strak, vrijwillig verlangen in onzichtbare tekens, van kwetsbaarheid…

Ik ben gloorsnikkend gloor, gloort het gloort de snik valt open glorieus als een dag van honing beloftevol mistig het vermoeden…

De president is glorieus herkozen. Nou ja, er was geen tegenkandidaat. Ik wou dat de EU zover al was. De kiezer komt er híer niet aan te pas.…

Je hobby tot je werk te kunnen maken, dat voelt bevredigend en glorieus. Mijn tijdverdrijf? Ik peuter in mijn neus, daarvan kan ik in hoger sferen raken. Waardoor het met mijzelf nu opperbest gaat: ik pulk met wattenstaafjes in een teststraat.…

Op de prachtige bijna gezellige Oosterbegraafplaats ligt een grafsteen te wachten op het moment dat mijn graf wordt gedolven nooit zo bij stilgestaan maar nu komen de zwarte gedachten op als golven van een onrustige zee ze zullen wel weer verdwijnen ik zal vooreerst niet wegkwijnen ik hecht nog te veel aan het leven nee, het wordt tijd…

En is een vrij gewordene als zij Die telkens overgaan van klank’ tot kleuren, Hij is een zelfvergetene, een blij, Een wisselend, een glorieus gebeuren.…

Straks zal de bloem zich glorieus ontvouwen ik zal me kleden om dit wonder van dichtbij te aanschouwen.…

Zij ontmantelen met geestdrift en dromen hun paleis glorieus tot in de hemel Hoe en wat en waar en wanneer zal alles klaar Het groot geworden kind dat nimmer terugkeert beukt in tomeloze razernij met beitel, hamer en houweel al te oude ballast in elkaar Dit is van ons, van mij, Sneeuwklokjes en krokussen in de tuin staan er weerloos bij…

jij hebt iets met de tijd gedaan voorzichtig aan de vinger er op gelegd een zere plek die kloppend verder ging in zijn race tegen de klok minuten door uren verving glorieus stond jij daar tegen een majestueus volle maan het sterrenlicht jouw overwinning glinsterend op je gezicht…

In een vaas stonden vijfentwintig narcis(t)jes Met hun zonnige kleur Glorieus te pronken, om aandacht te lonken Hun glorie was echter vlug vergaan Na een week hadden zij er verslenst bijgestaan Droef gooide ik ze op de afvalhoop Met de belofte dat ik weer zo’n bosje koop.…

Dageraad, morgenstond, hoe glorieus jouw verschijnen als de zon het nachtelijk duister van de hemel wast! Wat avond en nacht brengen is vaak ongewis maar jij brengt nieuwe hoop na bange dromen. Ik weet je te schatten dageraad, morgenstond. Jij wilt mij en ik wil jou omvatten.…

perfectie geleden onder foute kleuren in een vals perspectief heb met mijn penselen gebeden ze het fijnste linnen en de mooiste pigmenten gegeven maar het doek oogt dood en heeft de stilte van een graf onder een vale zon zonder vitale kracht toch hoop ik een dezer dagen de streek te kunnen maken die de ziel in dit schilderij glorieus…

Maar avondgloed te Rome, zachtvurige zonsravage regenboogbekroond laat door geen glorieus verwoest bestaan zich evenaren. Ik aanzie die wondere ondergang, besef hoe mijne evenmin fataal en keer op keer als voor het eerst zal zijn. -------------------------- uit: 'Verschiet', 2001.…

.: Alles leerde me tenslotte van binnen glorieus te zijn ! ( Voor H. en M. van Esch - van der Lee )…

Glorieus verheven door de lucht Gaan de zwanen in hun vlucht Sierlijk piepend krakend wit Hun halzen golvend in gelid Reikend naar een hun bekend doel Een nabij gelegen sloot of poel Of verder noordwaarts buiten zicht Naar gronden waar hun toekomst ligt Als zielen reizend wonder wetend Zelfverzekerd aan queeste geketend…

Glorieus opgericht. Voor een bijzonder Iemand.…

Landen is de luchten loslaten een deel van vrijheid opgeven de aarde raken vanwaar je ooit onhandig met misslagen opsteeg waar de warmte van de moederborst nog immer nagloeit door voorjaarsnachten kil en guur de vacht nog dof en donzig daar terugkeren, glorieus en machtig als een geslepen edelsteen in de kroon van de schepping is het…

We waren maten voor het leven en nu uitelkaar gedreven Zonder een woord of conflict heeft onze vriendschap zichzelf verstikt en nu bittere nasmaak na jaren van glorieus bestaan. is de verbroedering verdwenen en het geloof in mijn wereld veranderd.…

hier op het strand waar ritmische rijmen schuimen in innerlijke beroering van golven in schittering met blote voeten schrijft hij over liefde in het zand waar zinnen nader komen tussen eb en vloed diep in het opgejaagde schuim waarin naaktheid losbreekt druppel voor druppel het geluk vloeiend in haar hart die de zee belegert in glorieus…

Ik weet, dat je wacht hunkerend op een dag van glorieus licht na talloze nachten in kille eenzaamheid Ik weet, dat je wacht vol verlangen op het beloofde land de vlammende gloed achter de horizon Ik weet, dat je wacht met gesloten ogen op een verre roep het teken van de man met het tedere hart Ik weet, dat je wacht op de warmte…

Hoe glorieus begint deze dag! Wat kan meer poëtisch stemmen dan een boom nog half verborgen, verguld boven een watten deken door de lage horizon-zon op een laat septembermorgen.…

Stel geen vragen over duurzaamheid daar het vergankelijke zich nog maar eens glorieus bewezen heeft. Woorden worden dan als een donker dreigend kleurpalet dat een plagerig spel vormt van emoties gegoten in een keurslijf van sterfelijkheid. Uit het gebroken dood gaan worden we weer heel geboren !…

Geschiedenis vertrappen is gewoon een misdaad tegen een glorieus verleden van plannenmakers met een liniaal.…

Als kleuren uiteenspatten om twaalf uur dan leeft onze voorstelling andermaal in een glorieus vlammend domein Je laatste uitbarsting als palm of Gerbera gevoel van vrijheid als kleuren in de nacht knipoog ik terug door het sluiten van mijn gordijn.…

Met haar prachtig gebogen nek als een zwaan, weet zij in weer of wind glorieus te blijven staan. Een netwerk van licht en kunstmatige zonneschijn, doet ons beseffen wie, waar en wanneer we zijn. Lantaarnpaal, groots en trots, soms een beetje banaal en ieder met haar eigen verhaal.…

zelfs geen scheet de buitenkant van mijn binnenkant, het was geen gezicht dat ik zag slechts de weerspiegeling van de dag toen ben ik op mijn fiets gesprongen voor een pakje shag bij het tankstation en oud brood voor de eenden in het park ik keek zojuist weer uit mijn raam de schemering had inmiddels toegeslagen een late zon deed de dag glorieus…

bederf op de tijdladders, meestal in het voorste gelid, bleekte zij de barrières weg in een kaarsrecht onderkomen in de smetteloze uren aarzelend schuifelt ze weg langs pas ontdekte dromen, voorgeschreven tocht langs de baar van roerloos licht, laat zich niet uit de eigen waan verdrijven in onbevlekte jurken zij aan zij danste ze glorieus…

creativiteit, altijd in een vernieuwende gelid, bleekte hij de grauwste sluiers weg in zijn geaarde onderkomen, nam ons mee in het slag – en vuurwerk van zijn wisselende dromen, in de creatie van z’n Odyssee ongeëvenaards de caleidoscoop in zijn shuttle van onvoorspelbaarheid, om in zijn eigen baan te blijven zij aan hij zweefde hij glorieus…