het zijn
maakt
veel lawaai
het rijdt over me heen
als
een goederentrein
zo midden
in de nacht
het legt me lam
ik wacht op de zon
daar
aan de overkant
vol ongeduld
snak ik naar
lichtheid
zonder treinsporen…
haast is een haastig
gedicht zonder einde
de amechtige woordenstroom
die als een heel lange
goederentrein zijn weg zoekt
naar verre bestemming
tevergeefs echter
het doel blijkt onbereikbaar
het verlegt telkens zijn grenzen
zoals bij mij de haargrens
bij het ouder worden…
De goederentrein is als het leven,
het aantal wagons,
voortgetrokken door de locomotief
vertegenwoordigen de bagage die
de mens te verstouwen krijgt,
met dit verschil:
wanneer de trein op plaats van
bestemming is,
de wagons losgekoppeld en gelost,
zijn ze leeg,
echter de mens torst tot
het eind toe de lading met zich mee.…
Een cadans van geluid, de echo van bijna eindeloze
goederentreinen op het spoor.
Lichtflits en schaduwen spelen hun spel op gordijnen en het plafond.
Nachtelijke stilte is een utopie,
De prijs van onze 24uurs economie.…
We noemen het scheepVAART
maar de vaart is er wel uit
te lage waterstanden
doen de binnenvaart stranden
Vloed is niet in zicht
eb zet voet aan de grond
Dan nu maar eens eindelijk
die goederenBETUWElijn intensiveren
en vooral laten doorstromen
ons Duitse-Europese achterland in!…
zie die grijze beduimelde foto
maar nog is het gras weer groener dan gras
en de bloesems weer witter dan bloesem
in die grijze tuin moet het oorlog zijn geweest
in die man, in die vrouw, dat kind
in dat grijze gras onder die grijs bloeiende boom
het is mij verteld en verteld hoe zij daar
hadden moeten verdwijnen, worden weggevoerd
in de goederentreinen…
Als dit alles is, is het welkom
Dan zal ik alles ten einde toe kunnen dragen
Dan zal ik, als de nietige machinist
die de goederentrein bestuurt,
heer en meester blijven
Dan zal mijn kracht voldoende zijn
Dan zal ik jullie tarten en uitdagen
Bij iedere nieuwe angstgolf zal ik spottend toekijken
Ik laat me niet vernietigen
Ja, ik ben kwaad…
Moeder en kind in een goederentrein
naar een pad vol dood en verderf
op weg naar het eeuwige donker
want sterven in het licht met pijn
was onmogelijk voor beide vrouwen.
Ja, met z'n tweeën want ze konden
niet zonder elkaar- en terwijl ik dit schrijf
denk ik alsmaar aan de gezichten
die enkel berichten, dat het zwaar was.…
343
Bezig met laden