Alle inzendingen over gonzende

Wat natuurlijk voorbij lijkt aan het ziende oog onttrokken vanuit de zomerse natuur in vruchtbaar boeiende naijver; bevruchtend het gonzen van de ijverige bij biedt fokken, men bij het laatste etentje voerend de gonzende drijver.…

het wilde groeien van de meimaand heeft alles groen getooid fruitbloembloesem is bevrucht door gonzend bijenvolk appels en peren komen later weelde is zichtbaar overvloed van kleur de zomerzwaluw vliegt…

dat niemand ziet wanneer ik glimlach 's avonds als de wereld stil is in de spiegel van een droom een gelaat zo volmaakt het wondere lied van sterrenogen een gonzende toon van verlangen een eindeloze guirlande van passiebloemen de geur van het paradijs…

Wanneer de aarde na haar slaap ontwaakt met halmen in het gras en nieuwe knoppen waar lome hommels gonzend honinghoppen, dan geurt het weiland dat van leven blaakt. Maar in mijn haast was ik m’n spray vergeten; ik krab me suf aan al die muggenbeten.…

Maar wat ons saamgedreven heeft is wat in kleine bloemen beeft en gonzend draagt het groot heelal: 't is twee-in-een, en dat is al.…

Het ritme van mijn hart dat zingt een lied Bonzend en gonzend Vertaalt het mijn geluk en verdriet Soms is het een klaagzang dat weer een duet Het ritme van mijn hart heeft mijn gevoelens omgezet Het is mijn eigen levenslied Dus verstaanbare taal hoewel het ruist en het klopt Is het het omvangrijkste lied van allemaal..…

het maakt me blij; dat gonzende geluid het snelle bewegen van haar vleugeltjes het voorzichtig landen op bloemenstampers om nectar te drinken alvorens weer te verdwijnen ze doet zo haar best dag in dag uit om een maaltje te verschalken terwijl ze daarbij soms onbewust ook andere hommels lijkt te 'stalken'…

van koperkwartet en koor Doden kan ik aanzien en hongerende kinderen bovendien maar het zinderen van koper in heldere kathedralen, parelmoeren klanken van zilverwitte engelen en het aanhoren van het gonzend donkerbruine lied van getaande heren. Nee, dan komen tranen boven waaraan ik nauwelijks weerstand biedt.…

En dat voorbij moge komen de honingkwijler gonzende. Zo'n door de schorre kraai vanaf een boomtak genieuwsleesde, boterbloemeeuwige cumulusdag. ---------------------------------------------- uit: 'Het illuseum van Hersenheim', 2007. hominiden - mensachtigen…

Fluisterende, gonzende stemmen in mijn hopeloos verwarde geest Ze sluipen door het sleutelgat, vormen woorden op papier; betekenisloze woorden en vaak zonder prioriteit. Alles lijkt nu chaos in mijn niet te volgen brein.…

de gonzende golven duinbloemen die fluisterzingen zo muzikaal dat trio met het suizelen van de wind de branding speelt dirigent tegen het rusteloos decor van eindeloos applaudisserend water kan het Händels inspiratie zijn geweest..?…

Gonzend doen ze konde van een blijde boodschap ...…

laat je ogen in ruimte dwalen er is plaats genoeg voor ieders verhalen zie de vlinders, vanwaar zijn ze gekomen misschien uit muziek in nog net niet verlaten bomen gonzend door losgeraakte momenten die als zwermen naar het onverklaarbare zwenkten ergens halverwege het zandpad van de wind bezongen door verbeelding en alles dat…

als ik in het tintelmaanlicht luister hoe de adem gonzend langs je lippen verdwijnt dan wil ik alleen maar bijna in je kruipen in je armen zoveel zachter nog dan de plukjes dons in een hulsel van linnen als een kat liggen spinnen op je hartenkloppen wat sluimerend vertoeven tussen waken en dromen als in een onsterfelijke zomer…

Een grijze lucht die urenlang op sneeuwen stond, zich inhield, schuchter toen een handvol vlokken zond als een belofte voor de nacht waarin je wakend lag te slapen tot de dageraad het sneeuwen niet meer tegenhield en je gonzend van geluk de dag begon en uit het zolderraam de eeuwen en de witbestoven akkers naast de landweg overzag,…

Gelijk het gonzend bliksemen van motoren, waaraan een mensen-wil zich-zelve riemt, het ondoorgrondlijk- ijle wil doorboren tot waar de blik van Gods oog doorpriemt; neen, gelijk licht in licht : gelijk een kaarse zo karig, dat de zonne haar doorvreet van 't vroege groenen tot het late paarsen maar die haar kleinheid onverdoofbaar weet;…

Midden op de hei straalt een lage, wijde den zoete zwerflust uit; het gonzende kriebelpaars krioelt vol honkvaste aard. Het vliegtuig stijgt op, gaat de heldere nacht in: heel Amsterdam is een krioelend wereldje van zoekende glimwormen.…

ben de kleur van de handen vergeten maar de beelden in hun ogen zal ik altijd weten in contrast lichtten daar woestijnen op met donkergrijze bergen onbereikbaar in hun top een hete wind waarin het vocht vervliegt de altijd zinderende horizon zonder enig perspectief gonzend kleuren oosterse markten vrolijke bedrijvigheid het verkeer…

In een woedebui steek jij en vlieg je weg gonzend zwanger van pech me achterlatend met pijn en tranen in de ogen schreeuwend en gillend naar de eitjes in mijn vlees…

Onganse zoom onland Van netels brandend of doof Wespensteken, distelprikken En gonzende hommels op honingroof Waar in de lengende avondstond Hij een stelletje boud bezig vond Met wat vervoerlijk in het oog sprong En zijn prille spieblik zich wrong Om het zicht op een snakkende jat Die zich smijdig op haar figuurnaad prentte En…

vertragende gevecht, In het moment voor het geschrevene, Weerbarstig klimt de schamele moed omhoog langs groeiende veerkracht, En spant de bogen der opwellingen, Onder druk druipt het brein droog het stof tot nadenken, Bruisend borrelt de beroering, Dwalend drapeert mistige muze de pilaren van diepgewortelde waarden, Rustend op de gonzende…

Ik ga dan stil, tevreden en gedwee, En neem geen ding uit al dat Leven mee Dan dees gedachte, gonzende in mij om: Men moet niet van het lieve Dood-zijn ijzen: De dode bloemen komen niet weerom, Maar IK zal heerlijk in mijn Vers herrijzen.…

lage dennenboom gedrongen maar met wijde kroon binnen zijn kromme takken huist een onzichtbare vinger die druk peinzend groeit het hemelblauw ontmoet met knikkende top naar vier einders wijst onbesuisde reislust en verkenningsdrift uitstraalt dan langzaam buigend tot de grond zakt in paarse kriebelstruiken schrijft zwerven door mijn gonzend…

handen spitten in kruimig krijt weg van gonzende gedachten sluiers van de geest begraven zich in lijfelijke aarde laag voor laag, tot onzichtbaarheid ik weet niet wat ik was, ontaard misschien ik hef vuilgerande nagels armsgewijs ten hemel…

Pulkend is het plezier van bottende twijgen die zweren en puisten van het groene pus, uitgeknepen door een kloppend kussen van gonzende stromen lentewarmte. De blauwe baarmoeder van spruitend leven ontvangt in volle zin de spuitende zon, stralen gutsen hittevol van haar sprankelend palet.…

schaamte kou en droefheid trekken op en vluchten vogels gonzend in het grote donker boven ons woensdag 6 februari 2002 zonneleen de episoden van amos 68…

nabij in uw zoete stemval Over en weer praat En verlangenstekelend lacht, wat noodschiks In mijn borst het hart mij in angsten opjaagt; Immers amper zie ik U aan - geen woord meer Laat zich verklanken, Maar mijn tong blijft star en gebroken; aanstonds Onderloopt een sijpelend vuur mijn leden, Niet meer kan ik zien uit mijn ogen, gonzend…

in sneeuwvelden sneuvelden ik beminde de bolsjewistische horden ik vereerde de fascistische beul vliegtuigen ontploften in wolken het regende gierend metaal hortende tanks in modder bevroren vlammend karkas van industrie walmende paarden in tuig van ijs vaal masker met bloed geschminkt neuriënd van onvervuldheid sloeg ik op de gonzende…

Hoog in de zomer Gristen we rond gonzende bloesems Naar vliegensvlug fouragerende vlinders Kenden hun namen uit ons blote hoofd Koolwitje, Atalanta, Koninginnenpage, Dagpauwoog Ergens ginder achteraf bij bloeiende struiken Schepten we met jampotten insecten op Die rond bloemkelken zoemden Als bedwelmde junkies in fuiken Van nectar en stuifmeel…

vanuit het niets kwam jij me naderbij we dansten, dronken gulzig uit de fusten terwijl een gonzend klokgelui ons suste je zachte lichaam rook naar zoet gevrij en werd een speelbal voor mijn lusten we rolden, tolden, lagen zij aan zij van top tot teen nam je bezit van mij we spoelden aan op verre, zilte kusten de zon boetseerde je figuur…