Alle inzendingen over gordijn

ik deed de gordijnen toe en daar stond je dan mistig hemellichaam zo alleen zo wit en vol zo krachtig verscholen achter een witte waas van gordijnen schreeuwde je om aandacht zonder waas... maar de waas zat voor mijn ogen ik staarde door mijn mistige herinneringen heen en vond jou terug, mijn hemellichaam…

De gordijnen zijn gesloten al. Meisje gaat naar haar bed. Ze droomt over Smokey de pony en van de verkouden grote hond voor het ziekenhuis van de lieve mensen Oma wast haar voeten in een koude teil en dat is het laatste wat ik hoor. Als de diepe nacht heel diep aan het worden is.…

De gordijnen verbergen de lijnen en groeven van haar gezicht, en sluiten het raam en hoofdstuk niet volledig. Wierook en verleden benevelen het halfdonker en verhullen het zicht Op een uitweg die gestaagd dalend, terug naar aarde leidt.…

Nevel dat als een gordijn is gevallen over de nacht stilte in een rustig dromen. De aarde is in diepe rust als ze loopt tussen de nevel in gedachten verzonken. In de verte klinkt de echo van de nachtegaal maar er is niets wat ze hoort of ziet ze is door nevel en gedachten omsloten.…

je hangt hier, stil er is niemand die jou opzij schuift en nog kijken wil geplooid voor het venster maar wie wenst er te kijken door glas naar wat er niet meer was je mocht er zijn…

Door het stramme bewind smelt mijn verlangen wanneer ik niets meer voor elkaar lijk te krijgen gordijnen worden gesloten het abnormale binnengehouden als zon der waarheid is verdwenen in boeken die ik ’s nachts kan lezen om beslissingen te kunnen weerleggen en abrupt rechtvaardigen dromen worden beëindigd illusies zijn vernietigd…

Ze sluit de gordijnen voor het raam. Met een hand sluit ze een gordijn dicht met de andere hand het andere gordijn. Voor het raam zijn de gordijnen gesloten. Ze doet een lamp aan. Aan de bovenkant van de gordijnen valt een strook licht. Het gordijn gesloten. Het raam dicht. Gesloten ramen en gordijnen zijn open.…

Er hangt een gordijn tussen mensen. O ja, je ziet het niet die onzichtbare scheiding. De een gelooft dit, de ander dat. En al wil je erover praten, het gordijn gaat dicht, zonder aanleiding. Het leidt tot oorlogen en geweld. Is de mens daarvoor gemaakt? Wie heeft hem als rechter aangesteld? Is er iemand die dat weet?…

ik Google gordijnen in gedichten, daarna gedichten met gordijnen en vind vele vlagen wind gesloten werelden, stof en mijten voor mij is het blauw velours dat zelden sluit om het licht buiten gekleurde vlaggetjes voor tegen de duiven. het helpt geen zucht mijn uitzicht is ruim, blauw en groen niemand ziet mij naakt al zou ik het willen…

ook als je wolken donker zijn kom dan terug voor het refrein maar nu eerst een kus en een goed glas wijn nog één keer lachen, gewoon even samenzijn mijn enige wens is dat je eens zal zien hoe hard ik probeerde goed te doen, zonder “misschien” mijn wereld van jou, alleen de tijd is trouw leef zoals je wilt, ik hou altijd van jou het gordijn…

Ik zie de morgen als een gouden mist van eigen rijkdom trage wade een afgehangen web van draden, en nu in twist vingertjes vechten, vingertjes vagen door de ragen, rafelen, halen de draden aan, varen er in het losgegaan weefsel, maken de fijne gazen een plundering en de gevlochten mazen wijden zij uit, werken er een begin van scheuren…

of een welkom warm kan zijn, vraag je ik adem jou in met woord en wederwoord stapel de letters van kop tot teen steeds completer…

Maar als de persoon net overleden was, zaten de gordijnen tot aan het verlaten van het huis hermetisch gesloten!…

Het gordijn beweegt door een opengeklapt raam kruipen kreten naar buiten zij slaat beide handen voor haar verwrongen mond hij slaat de hand aan zichzelf het gordijn beweegt…

Een zwijn kan, naar men zegt, gevaarlijk zijn Evers dan, van vrouwelijke kunne Laatst was er een ontsnapt uit Euvelgunne Dat zagen ze terug bij Nieuwegein Toen kinderen het zetten op een schreeuwen Dacht iedereen O nee, toch niet die leeuwen? Acuut trad toen de faunahermandad Van Oude en van Nieuwe Euvelgunne Met hulptroepen van…

De regen maakt grauwe strepen in de gladgrauw geslepen lucht - de gordijnen hangen treurig, de dag lange.…

een dicht gordijn van aaneengeregen druppels stortvloed van tranen…

er zijn erbij die vleselijke geneugten des avonds ondergaan ik niet, ik betreur in stilte het klimmen van de maan is er immers niet een dag verdwenen een dag die zoveel brengen kon warmte en liefde onder een ware vrienden-zon ik verzucht en schuif de gordijnen dicht wend mij af van het kille maanlicht…

liep richting het raam en vond er mijn grote gordijn van al de hinder Na veel passievol gescheurd te hebben keek ik verlegen de kamer door die na jaren weer licht te verduren kreeg Niets van wat ik dacht was daar het kraakte gevaarlijk het was leeg…

‘t Gordijntje wordt daarboven Van ’t venster weggeschoven, En door de heldre ruit Blinkt Miekes hoofdje uit. Ze heeft me in ’t oog gekregen, En lacht en knikt me tegen… Zo slaat dan op den duur Toch eens het liefdesuur! Maar neen! Mij geldt haar blikje, Haar lachje noch haar knikje! Ginds kuiert hare nicht… Ach! doe ’t gordijntje…

Het leven met konijn in het gordijn. Compagnie 'Het vergulde gat' had een zootje zotte kopen in de aanbieding. Het kon niet op! 'Konijnbruine gordijnen' gratuit en voor niets. Het zwangere konijn kreeg je er bovenop.…

‘k ben van je schilderij gaan houden, ‘t was al te koop maar ‘k wil het niet meer kwijt die uitgestrekte armen in het donkergroene, de wachter naast het bed die bij haar schreit het Licht door t wit gordijn dat nodigt: daar ginder zal het altijd zomer zijn jouw schilderij, een groot mysterie, het maakt iets binnenin mij onweerstaanbaar…

Hij gaat zitten in het schamel kot en zodra het eerste licht het beslagen raam in veegt beginnen zijn ogen te bewegen als gordijnen soms doen in spionagefilms. ------------------------------------------- uit: Karavanserai, Nieuw Amsterdam 2008…

Habemus een papa paus Guarda die gordijnen guarda! Buona sera sera buona Signorina e fratelli Papa praat van buona sera Witte jurken en de klere Veni vidi bona sera En ook nog Een naaimasjien Voor de klere Papa paus habemus past Uit papa’s grote klerekast Tutti colere En een jas…

Ik ontsteek de kaarsen en sluit de gordijnen de winteravond komt stilaan weer in zicht ik neem mijn laptop en begin te schrijven binnen in mij daar brandt reeds helder licht ik weet niet waar het vandaan is gekomen en waarom het nu plots in mij wonen wil het spreekt en straalt liefde uit naar boven en maakt alles om mij heen sereen en stil…

versleten gordijn beduimeld in de hoeken passie van oudjes…

Gordijnen van licht Aurora Borealis Een hemels gedicht…

stromen van druppels vormen geen gordijnen want je loopt diep er door…

De zon schijnt altijd door een gat in het gordijn achter de wolken…

Gordijn in somber als avondmist van de herfst hangt over mijn hart.…