Alle inzendingen over gouden koets

Op een medaille werd er al gerekend, Een gouden plak, het liefst achttienkaraats. Zij liep al heel lang op de eerste plaats, Zoals gewoonlijk liep zij weer uitstekend. Zij denkt -want zij wil winnen, zij is sporter- : “Ach, was die race maar honderd meter korter.”…

Hij zou het goud gaan winnen dat stond vast Die Bergsma zou hij even degraderen En Ted-Jan zou hij wel een lesje leren Die wensdroom werd echter een loden last Hij heeft het niet gefixed, hij ging ten onder Nu nog de aftermat(c)h...wat een gedonder…

Het oude kaartspel is wel aardig, maar Bevestigt veel te veel de oude orde, De heer moet goud, de dame zilver worden, Maar daarmee is het werk nog lang niet klaar: Pas dán naakt het neutrale paradijs, Met tweeënvijftig kaarten blanco grijs.…

Een langgerekte frase van violen Rijst boven pianissimo-akkoorden In blauw en goud-rood tinten zonder woorden Eucharistie en Kruis als God-symbolen Het zijn vergeten offers voor 't Geloof De Zonde roetsjt glissando in de kloof…

ik trek de angst met huid en haar uit het hart ik blaas het as van mijn schouders vandaag verandert alles vandaag geen lege handen elke kus zal ik verzilveren aanrakingen worden goud alles wat wankelt valt de goede kant op angst heeft hier niets te zoeken vandaag…

Scribendo tegen klippen op doordesemd in het licht van oeverloze onderhuidse tinteling in manuscripten fijn bewerkt tot folianten ossenhamstring goud op snee leren monster tintelend van zonderlinge zadenkruiden onverkort en onvermengd uit diets Veculiaans idioom…

ik zat er maar te wikken en te wegen raadselachtig de zetel leek een draaibank telkens afstemmen naar eenzelfde lijn horen, zien en zwijgen een gouden stilte maar, ik zie, ik weet nog steeds hoe het was de vervlogen jaren ik voel nog vaak hoe vreemd die waren…

Over alles ligt een gouden glans. Alles lijkt inneens goed. Het is echt onvoorstelbaar, wat een beetje vriendschap doet. Gewoon een beetje liefde, of een lieve lach. Het beetje warmte dat jij geeft, maakt dit voor mij een gouden dag. Gewoon die arm om mijn schouder, geeft me een blij gevoel.…

Totdat op eenmaal door de stille lucht Al die miljoenen gouden droppels vielen, En Ge als een heilige in die glorie stond...…

0 stad van licht, met zilver-gouden gloor, Op 't spieg'lend water, dat, vlak uitgespreid In nachtvreê, tot ontvangenis bereid, Uw pijlend glansgetril in zich verloor!…

zon in die grote blauwe zee dus we varen naar de horizon, want mijn hart brandt van verlangen om die gouden zon... te vangen!…

klevertje ontmoette eens een kleverin ze was erg mooi; hij werd verliefd op haar Hij vond, ze is voor mij dé prima vriendin leven zonder haar, is nauwelijks denkbaar Haar gevoelen leken even vol liefde te zijn Ze meende, wat een schitterend exemplaar Ja ze kusten ook urenlang in de maneschijn dat kussen duurde zelfs langer dan een jaar Gouden…

laat uw open grijze vanen Door koele luchten, schone straten gaan, Het gave goud ligt op uw zegebaan, Druipt van uw fijne wapperende manen; De pure honig laat ge in harten staan: Gewassen goud in glad-gevlochten spanen, Uw adem is ons tot het lijf gegaan En blaast ons, jonge goôn, langs nieuwe banen. Op kameraden!…

de donkere dagen zullen komen met kale takken aan de bomen en open armen naar de hemel gericht een wolk van triestheid breekt de weemoed van mensen met hun pijn in saamhorigheid richtend op de ander vinden in liefde voor elkander samen op weg naar de gouden stad van de eeuwige vreugde…

Ik heb de dageraad verspeeld het woordenboek gepakt en opgezocht wat ik verspeeld had ik heb de dageraad verspeeld het goud laten ontglippen een dag gepakt die al was uitgepakt terwijl ik ooit de beker wilde ruim gevuld met lichtend dauw toen hoopte ik daaruit te nippen…

Ze ligt het liefst aan de binnenkant van mijn linkerhand haar hoofd schuin omhoog kreunend zingt ze haar mooiste lied soms droomt ze weg of zoekt ze gouden stenen ach, altijd moet je blijven hou jou hou jou hou van jou.…

verhaal niet langer eindeloze beloftes die tot een zinloos manuscript worden geweven geboren uit een web van leugens waar spindraden als gesponnen zilver en goud worden geklost tot een bobijntje van levensgaren waarvan ik hopeloos truien brei voor het kille hart Hartendame2…

ik weet dat ik nooit goud zal schrijven mijn pennenvruchten reiken niet naar het eremetaal zij zijn slechts een gebaar van goede wil wellicht een hoopvol delen dat zwaarte kan schelen het samen ervaren polijst hoekigheid in gebaren jullie hebben mij letters gegeven die ik in woorden heb teruggeschreven…

Ik dronk op de liefde gouden bergen glinsterende torens je zei nooit wat je dacht ongeboren woorden in je ogen geschreven te prematuur om te bestaan een luchtkasteel aan gruzelementen ik lijm de scherven hef het glas op wat nooit was drink en vier het leven…

kijk Wijffels stilt twijfels heeft Den Haag bij den kraag zijn eenvoud haalt binnen schrijft zinnen zwijgt voor goud wees niet bang simpel stil is zijn wil ’s lands belang Dichtersdag Neerlands’ vlag…

Vangen wil ze in haar handen de schaduw van geluk de adelaar vliegt met wijd gespreide vleugels cirkelend door de lucht Draagt een slinger van gesponnen liefde in gouden veren brengt haar een warme droom omdat haar liefste niet kan komen schrijft hij de glimlach in haar hart…

Een reiger rijgt haar dromen van fonkelend goud, donzen druppels dansen op spiegelende oppervlakken. Een maandag ontdekte zinnen, beminnen een middag in mij.…

woorden zinderen na als ware ik niet hier gaat zij weer op in het wassen van het rauwe maal achter haar toren ik boven 'r uit bladeren glinsteren tussen tengere vingers m'n handen gebogen rond gouden haren kus ik haar hoofd…

De zon strooit goud en diamanten wind beweegt zich met een zucht Ygdrasil weeft tere wolkensluiers als dromenvangers in de lucht.…

mam ik ben verliefd op Laura en we gaan trouwen er spreekt oprechte liefde uit zijn grote gouden ogen gepaste ernst ook en mag ze morgen komen spelen ? zo simpel ligt het nu eenmaal als je net vijf geworden bent…

de laatste golf zal zacht en teder zijn en brengt bij alle mensen, jong en oud het einde zonder moeite, zonder pijn men zal hem zoeken zelfs, als eertijds goud misschien een beeld uit mooie boze dromen toch denken velen nu: laat die maar komen…

Herinneringen vergaren steden, als men dat wil met gouden tempels en porseleinen straten, monumenten die voor altijd de gedachtenis aan wie hier leefden blijven bewaren, substraten van dat verleden, veranderd in afbraak, wanneer men ze prijs zal geven, maalt puin tot nieuw cement voor metaforen, die nog niet zijn verkend.…

De man die altijd goud in handen had De man met twaalf Edisons op zak De man die vele zangrecords verbrak De man die twintig TMF-awards bezat Hij ging voor hem volledig onverwacht failliet Zijn licht is nu gedoofd: rest slechts zijn benefiet…

in een sprankelende waas halverwege de horizon lijken shepen slechts speelgoedbootjes nachtstilte zeilt onder een gouden maan sterren slapen glanzend in een holte boven zee mijn hart van koraal echo't de golven hartstochtelijk als een kleurboek van dromen…

kijk ze daar nu staan de een nog vuriger dan de ander debatterend tjonge het lijkt allemaal zo echt zo waar zo heel veel belovend Floor voelt zich thuis in haar nieuwe huis voor haar geen koeien met gouden hoorns ze heeft haar keuze gemaakt vrijheid schittert in haar vleugels…