Alle inzendingen over goudenregen

statig zijn de stappen die zij zet, één voor één waant zij zich in een arcadisch paleis alwaar duizend handen reiken naar elkaar het klatergoud verlicht haar pad oogverblindend dwarrelen er enige dukaten sierlijk neer zij danst in hun schoonheid…

donkere ogen vertellen wat de mond niet zeggen kan handen volgen de eigen weg noem het liefde noem het troost klinkt het zacht in de fluistering van de wind open je hart geef je hand…

wachten op goudenregen verlangen naar blauweregen helaas, de lente brengt ons voorlopig alleen nog maar veel natte en koude regen maar ach…hoop doet leven we hebben het nog tegoed…

De sterren stralen als kristal het is de goudenregen van het heelal verblindend is de maan die zich totaal open heeft laten gaan het is een prachtig gezicht al dat flonkerende licht de juwelen van de nacht hebben een enorme aantrekkingskracht.…

Gij lacht naar mij, zo triest en stil, Een goudenregen in April, Een vloed van vlam in koude dagen. Ik strek mijn armen naar u uit, Ellendig, want ik kan ’t geluid Van uw droef snikken niet verdragen.…

waar goudenregen welig tiert dragon haar lentegeur de ochtend siert als zacht geelgroen ontloken blaadjes schuw verborgen in krokus wit overwoekeren blaadjes rozemarijn als dauw van de zee lavendelvelden…

opgevouwen in een handpalm van hagelwitte schaterlachen zie je hoe de sterren weggewassen zijn tussen de meisjesdagen die je met kartonnen vingers spelde op mijn arm wist jij echt dat de goudenregen zou buigen onder al die vlindervleugels kom, geef een laatste kus fotogedicht bij een meisje in een doos…

het leed smijt de deur open onder dekens dromen bundeltjes kind in ruimteloze tijd tere bloemen roerloos na die korte waan geen woord gesproken geen lach geschaterd aan de muur afbeeldingen van Indische goudenregen en het alfabet aan de vuurrode hemel gloeien tranen de leegte raakt aan alles…

de pracht van lentedagen het wonder der natuur als groene bomen prijken in zonlicht temperatuur goudgeel de goudenregen de bomen in volle bloei hortensia's in kleuren en al het plantengroei 'k verbaas mij alle lentes wat dood leek leeft nu weer is weer gekomen tot nieuw leven dat doet de lente, keer op keer…

ik lees je in de pluizen van de goudenregen blaas je gedachten voor me uit ze dansen in de ruit waarin ik lach mijn ogen anders omdat ik je verwacht sta in de regen van pluizen wacht tot vannacht zonder ogen met handen die kijken voelen en vergelijken die actie willen van lendenen en billen zich verstrengelen met elkaar…

door lijnen die voor de hand liggen, neem ik de trein laat mij vervoeren door lavendelvelden en terrassen met wuivende gewassen zonnebloemen die het blauw ingroeien rotspartijen waar korstmossen gedijen het landschap lijkt voorbij te varen zoals de jaren rugwaarts roeien en in mijn jas gevoerd met lapjes leven bloeit soms even weer de goudenregen…

tussen de klaproos en de korenbloem stond ik te wuiven als graan gedenk mij wanneer de halmen rijpen of als de leeuwerik ten hoogsten hemel stijgt aanhoor de elegie van pijnboom en plataan denk hoe ik was genegen het zachte oeverlis onthou de vuurdoorn de zonnebloem de goudenregen en... liefste...…

ik lees je in de pluizen van de goudenregen blaas je gedachten voor me uit ze dansen in de ruit waarin ik lach mijn ogen anders dan je ooit verwacht ik leef alleen, maar huis in verlangen naar vozen met jou en vannacht zonder blozen met handen die kijken in zacht vergelijken het doorzichtige willen van lendenen en billen…

Lees dit beeld: de goudenregen in de schuinte van laat licht. Wat zich in schaduwen wou loswoelen, bevrijden van de stam leidt een getemperd stilleven. Mei springt nog even in het oog, is op de dool in regenwolken.…

een plaatje memorabel en uniek viooltjes en een vlijtig liesje lelies van dalen kreeg ik mee voor in een heel klein vaasje u deelde uit en was te vree rododendron en rozen zo schoon en heel subliem en vandaag op mijn geboortedag die herinnering intiem de tuin in al zijn glorie een wondermooi geheel en vandaag hoor ik u roepen de goudenregen…

Hij ziet de goudenregen, De warme kleur bruin, Fluwelen violier en, Verder de mooie narcis. Hij vraagt zich af of hij, Wie het gegund is hier te wonen, Niet, Voor een enkel dag, Gerust, Tevreden is en de jonge vrouw, Ginds bij die anemonen, Vanacht geen minnaar in haar armen drukt.…

De Goudenregen heeft Toos gekregen, de Ridderspoor staat bij Floor. Onze Lavatera staat nu bij Vera, de Anamonen heeft Astrid meegenomen. De Angelier is aan de zwier, de Akalei heeft averij. Maar mijn Lelietjes van Dalen kan niemand komen halen, want die heb ik voor het leven eens aan jou gegeven.…

Zo langs velden en langs wegen zocht zij in het ochtendgloren vrouwenmantel, goudenregen ogentroost voor haar verdriet valeriaan en monnikspeper sleutelbloemen, riddersporen alles voor haar rieten mandje dat zij meedroeg met een lied Ze hopte zomaar van de hop weer naar de heermoes en het koren zwierezwaaiend met haar armen tussen bloesems…

De goudenregen, de palmen, vlinderboom en seringen geven ook gedachten en steeds meer van die dingen. Zelfs de eenjarige bloemen met een hele felle kleuren zetten mij aan het mijmeren hoe ontstaan ook de geuren. Ik vraag mij wel eens af waarom val ik steeds ten buit aanschouw ik die vogels met hun gekwinkeleer zo luid.…