wie spreekt er van geborgenheid
als mijn bed een grafkuil is
gevuld met de karkassen
van lang gestorven dromen
levend zijn ze niet, maar
vergeten evenmin
en soms trekken ze me ruw
in die diepte waar ze wonen
en met de jaren groeit het
tot een klagend massagraf
waar ik enkel nog kan huilen
om de dromen die ik doodde
wie durft er nog…
De dag breekt spoedig aan, de grote dag der dagen,
Die dood en grafkuil uit de schepping weg zal vagen.
Dan zal de teedre gâ, voor een onsterflijk leven,
De vriend van hare ziel in de open armen zweven,
Hem drukken aan de borst, en juichen dat het graf
De toevertrouwde schat zo heerlijk wedergaf!…
verwelken op mijn graf
en zien vandaar op mij neer
De mooie woorden van jou
zijn door de wind gedragen
Ze spraken over jouw rouw;
kunnen mij nu niet behagen
Die mooie dingen die je zei
zeiden dat liefde mij omgaf
Ze bedoelden nu ben je vrij
en ze lachen boven het graf
De bos rozen die jij schonk
moest de leugens maskeren
Wijl ik in die grafkuil…
Pyramiden zijn er niet
wel grafkuilen uit Steentijd
farao's hebben we niet
de hoofdelingen Addinga
waren autoriteit
tempels zijn hier niet
wel het klooster Ter Apel
maar overal en altijd
bewerken boeren het land
kweken oogsten uit zand.…
Ze keerde om maar niet op tijd,
De paarden renden,
Zo snel als die ruiter rijdt,
Ze haalden haar bijna in,
Ze rende door,
Haar eigen grafkuil in.
De mannen sloegen haar van het paard,
Ze viel met een smak op de grond,
De armen pakte haar.
Daar zat ze dan, vast in een cel.…
*
Men draagt de dode buiten 't kerkje
De donkre grafkuil gaapt hem aan,
En de aarde breidt hare armen open
Voor hem, eens uit de aarde ontstaan.
Wie kende ooit hopelozer stonde?
Daar ligt de waarheid, naar en bloot.
Geen schijn bedriegt, geen droom begoochelt;
't Zegt alles duidlijk: "dood is dood!…
1.712
Bezig met laden