1178 resultaten.
PAARS
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 1.373 Grauwe flarden hangen in duister,
Weerkaatsen pulserend, wit licht.
’T glijdt af van de gele
Welving van haar truitje, buik,
Zwart leer, haar benen, gezicht.
Diepe klanken verkennen haar vormen,
Gevangen in geel, gedempt door zwart.
Haar buik, strak, een naakt membraan,
Wordt alleen openlijk betast.…
Je liet de herfst komen
hartenkreet
2.0 met 18 stemmen 1.812 De dagen werden grijs en grauw.
Het was nu echt met de zomer gebeurd.
Na een lange zomer vol mooie herinneringen
had jij besloten de herfst te laten komen.
En tijdens alle seizoensveranderingen
vervlogen onze liefde, onze passie en onze dromen.…
Zing mijn lied
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 658 Ik wil mijn lied voor jou zingen,
Maar dan klinkt het o zo grauw,
Jouw stem beweegt alle dingen,
Dus zing meisje zing
Zing jij mijn lied voor jou.…
De doden en de kinderen
poëzie
4.0 met 7 stemmen 2.024 Ook grauwe stenen in een dartle bron
Zijn oude watermannen van heel vroeger;
Zij moeten stilstaan en zij lachen goedig
Als je, schoenen en kousen in de hand,
Over hun hoofden springt naar de overkant
Om tovenaars te zoeken in het woud.
Je gaat stil zitten op een dode boom,
Wilt blijven kijken, maar slaap maakt je loom.…
Morgenlicht in Avondgloren
netgedicht
4.0 met 33 stemmen 2.019 De grauwe dag neemt ook vandaag zijn aanvang
met wachten op wat snel verleden heet
steeds door 't tehuis weer dagelijkse trage stoelgang
tot een moment, dat zijn totaal vergeet.…
Rembrandt
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 140 Rembrandt
Innemend voorspelbaar
zoals jij je haren afvuurt
op wolken zo grauw
voor altijd kwetsbaar in toedracht
opent de hemel zich breekbaar blauw
in linnen gesponnen gedachten
die nooit echt ervaring opdoen
als een kleur die niet huilt daar
de traan van je penseel gedropen
geruisloos en nat in
druppel verf tot stand kwam…
Dropsteen
poëzie
3.0 met 5 stemmen 916 Bij 't rossig, zwaaiend schijnsel der flambouw,
Welks walmen tranen teelt bij 't krinklend stijgen,
Zie 'k spichtig kegels stijgen, pegels nijgen,
Wier blijde blankheid werd tot wenend grauw.…
Wijndief
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 424 Ik ben de kat die langs de straten slentert,
de loslopende hond, de rondvliegende kraai,
lang leve het grauw, miauw miauw miauw!,
ik ben een dichter zonder wijn op zoek naar
de sleutels van jullie stoffige tuinkelders,
op jacht naar druppels troost, rood of wit,
of anders forceer ik die deuren, want van
poëzie alleen word ik niet dronken.…
Droge tranen van de dag
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 664 Droge tranen leverden de meeste pijn
wenen was het voor een gesloten deur
Onder het masker verdwijnt de schijn
achter haar masker..bekende zij kleur
Achter ‘t vrolijke masker van de lach
woonden grauwe wolken, zonder zon
Van het leven betaalde ze er het gelag
haar ingevroren vreugde, in het beton
Onder ‘t enkel lachen voor de schijn
lagen…
Traan op het medaillon
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.224 Vanuit een diep dal staar ik omhoog
naar alle grauwe wolken voor de zon
Een traan ontsnapt dan aan mijn oog
bij ‘t openen van je kleine medaillon
Tussen ‘t grijs glijdt een zonnestraal
net of ze ontsnapt is aan ’t grote licht
Het straaltje licht lijkt schier illegaal
en is waarachtig exact op mij gericht
Dan zie ik jouw lach in ’t medaillon…
Opgespoten land
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 175 zanderij,
het fijne zand stuift over het
speelkwartier, de lege ramen
op de kade staren blind over
een woestenij, het vrije zicht
voelt zich verraden, afgegleden
naar een andere tijd, achteloos
gaat de wind er aan voorbij,
de lucht welft zich over vaal
en levenloos terrein, verlaten
spiegeling van het blauw, nu
somber en eentonig grauw…
Een vlaag van verbeelding
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 303 één persoon op iedere wand apart
ik schuil aan de overkant
en staar naar binnen
zou men daar
alvast de spoken wekken
kruipen zij door vertrekken
theatraal daar midden op het plein
waar keien glimmen als kale hoofden
in de zaal met natte plekken
maakt men zich op
voor het spel van het verse lijk
met kolossale ogen
omgeven door een grauwe…
pas op mijn plaats
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 161 Een onderbreking van het grauwe
een flinke dosis zelfvertrouwen
ik maak soms tevergeefs kabaal
zo strompelen we allemaal.…
Vrucht zonder pit?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 294 Daarin komen we liefde te kort,
een woord waarom gelachen wordt,
het blauw wordt ijs, daarna grauw,
niet in staat innerlijk te bloeien, in
de kou wordt alles ontkend, vruchten
zonder pit, de aarde in twee delen
getekend op oud perkament, is
dat de band waarmee het leven ons
aan een wereld vol geheimen bindt?…
Huid
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 454 Grauw, grijs, met gaten gevuld,
al die jaren voor niets over kleur geluld.
Het sterft af, groeit ook weer aan.
Pas na de dood zal het echt vergaan
In feite niet meer dan een strak omhulsel
voor bot, orgaan en ander vulsel.
Van wezenlijk belang voor de tere binnenkant
zoals op een wiel de buitenband
aangepast aan het terrein.…
Seizoenen vol hoop
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 134 Waar zal het hart in late herfst zich keren
omgeven door het dor kleurloos kale hout
een hemel bewolkt grauw somber en koud
geen plek waar nog warmte is te creëren
huilen van de wind door troostloze bomen
de velden leeg en dor zelfs mistige horizon
in mijn brein slechts verlangen naar de zon
wanneer zal ooit het nieuwe leven komen
maar…
Ouder worden.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 422 Ouder worden doe je uiteindelijk in grauwe en grijze kleuren.
Ouder worden is moe worden van de politiek.
En uit je ziel komt een onsterfelijke blo.
Al in de knop gegroeid.
Laat haar bloeien.
Ouder worden doe je zonder geld, zonder glans en trots.
Zonder koperwerk mijn liefste!
En dan is er het onsterfelijke kruis.
De stilte.…
MIST
poëzie
4.0 met 1 stemmen 458 't Lijkt àl verwazigd wat ik helder wist
Gezien door dof-beslagen, glazen wand,
Waarboven zich de grauwe hemel spant,
In nevelzee, half zichtbaar, half gegist.
Het maanlicht worstelt om met flauw geglim
Te dringen door het klamme grijze rag,
Dat om het aard-gelaat zweeft als een schim.…
iets herkent de schuchterheid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 116 nu ik luister naar meedogendheid van
tonen toont mijn gevoel erbarmen, het opent
wondertjes in mijn denkpatroon
***
buiten graast de kou op het terras, het groen
is grauw en dorstige vlagen wind hoeden
de vragen die niet willen weten van rijm of rijp, het
verliest ergens van maar van wat kunnen we
beter niet vragen
het voeren van…
Felice (1)
poëzie
3.0 met 3 stemmen 894 IK heb gesmacht zo lange, grauwe dagen,
Gesmacht zo meen'ge sterren-loze nacht,
En zucht op zucht, en zielenklacht- op klacht
Steeg droevig op, met twijfels bange vragen!
Soms werd verlangen mij zoet welbehagen,
Een stille weelde, als droomrig maanlicht zacht...…
Waar de horizon op rust...
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 265 ik dichtte een wereld om je heen
je kwam liefde te kort, een woord
waarom gelachen wordt, het blauw
werd grijs, daarna grauw niet in
staat innerlijk te bloeien, in de
winterkou wordt alles ontkend.…
BEELDENTUIN GEES, Drente
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 158 In een wereld die van aaibaarheid overloopt
verbeeld ik mij Het Paradijs aan te raken
geen wind, wel zon, stabiele temperatuur
en veel, heel veel aardige,
zeer aardige mensen, bijna aaibaar
Ik luister naar hun stemmen
bijna fluisterend omfloerst
beelden besprekend in de tuin
biertjes bestellend op het terras
Ik besef me door die
wat grauwe…
Het eten is klaar
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 101 de afgebeten kop van schaamte
glimt in de donkerte, grauw als
zwartgruis etende slakken met
glinsterende sporen slijm, zo glad
dat zelfs oud vel erover uitglijdt
in doodshemden zonder zakken
bewegen zij zich voort, hun bloed
is op ons hoofd, kleeft aan alles:
wolkenkrabbers en Charons boot
in winterlicht op weg naar graven
een dorstig…
SLAAP
poëzie
4.0 met 2 stemmen 414 Ik zie de som'bre wolkenstoeten jagen
Langs grauwe luchten, zó storm ik door 't leven,
Komt gij, vol troost, mij niet de rust hergeven.…
Tussen de wielen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 132 De grauwe sores van het afgelopen jaar
deed weer een flinke duit in ‘t zakje, reken maar
en ook de uitgewoonde geest is mat en moe.
Tot in detail is het mobiel gecontroleerd.
Ja, door de BOVAG, met verstand. Je weet maar nooit,
want achterstallig onderhoud dat wreekt zich ooit
in de vakantie en dan valt het juist verkeerd.…
Dat ik van binnen brand, ik ben de eerste niet
poëzie
4.0 met 3 stemmen 2.385 Non sum qualis eram bonae sub regno Cynarae
Horatius
I
Dat ik van binnen brand, ik ben de eerste niet;
dat mij dit vuur verslindt, de laatste zal 'k niet zijn;
dat mij de slaap niet vindt voordat door het gordijn
de grauwe ochtend sluipt - 't is duizendmaal geschied.…
POSEIDOON
poëzie
4.0 met 1 stemmen 283 De stormwind giert een reuzensymfonie;
Het grauwe zwerk dekt d' aard; als woeste scharen
Van krijgers rollen donderend de baren
Op 't maatgeluid dier woeste melodie.
Poseidoon toornt en zweept de golven. Zie,
Titanisch lacht hij bij de doodsgevaren
De schepeling bedreigend. Schatten garen
In 't diepe zeerijk wil hij.…
Alles heeft zijn grenzen.
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 125 Blauw vervalt tot
grauw en soms tot waterlanders.
Hoe moeilijk kan het dan soms zijn
in het gemis aan iemand anders.
Soms kan de eenzaamheid zo sprekend
zijn. Leest men de boekdelen van
het hartgrondig ongelukkig zijn.
Van geel naar groen breekt het leven
in ergernis. Het gaat mank aan
deficiënties in een persoonlijk gemis.…
Sneeuwjacht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 332 reeds jonge loten
aan de uitlopende heesters
het voorjaar leek zich
explosief te openbaren
doch toen ik vanmorgen
mijn blik liet zweven
over ’t identieke polderlandschap
was ’t vriendelijke voorjaarsgroen
plotseling vervangen
door kil, troosteloos wit
constateerde ik vol zorgen
plots een ander weerbeeld
van sneeuwjacht en winters grauw…
Een uitzonderlijk warm jaar
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 142 Zeg lief mens, mag ik je even ontvoeren,
meetronen naar kleuren en geuren
om deze grauwe dag even op te vrolijken.
Je hoeft nog niet om vrees te bevriezen
nog niet te kiezen tussen de kleuren
laat staan de muziek of hun klanken
ik wek je , zonder te janken
nog elke dag weer een keer tot leven.…