Alle inzendingen over grens der tijden

Een laatste knal verscheurt de stilte, het oude jaar heeft afgedaan, de nieuwe tijden breken aan, de bergen in hun woest bestaan, de dalen waar ik door moet gaan, raken de diepten van mijn klein bestaan ---------------- als ik mijn oog maar op U sla en met uw schaduw aan mijn zijde de grens der tijden over ga, dan mag ik rustig…

Wetend dat jij voor me zorgt Wetend dat jij me beschermt Wetend dat jij me accepteert Wetend dat jij van me houd Weet ook dat jij op één staat Weet ook dat jij altijd voor gaat Jouw trouwe loyaliteit kent geen grens of tijd Ik zou mijn leven geven voor jou enkel en alleen omdat ik van je hou…

Denken denken over de grote wereld gedachtes zonder grens en tijd dan hoor ik mezelf vaak zeggen Ruud je denkt jezelf nog kwijt zo lig ik wat te dromen wat te mijmeren in het groene gras over hoe de wereld vandaag is en hoe hij gisteren was dan denk ik o wat lig ik lekker ach wat lig ik fijn maar wat zou een wereld toch zonder al dat…

altijd en overal gegeven zijn mag het eigene geschonden als het tegelijk ook anderen het eigene blootleggen kan waar ligt dan de grens in tijden van oorlog en ziekte van levensbedreigende rampen moet het dan niet wijken mogen als wat wij privaat mogen doen anderen schaden kan of zal waar ligt dan de grens wat is ons het eigen waard…

het was een zonnige herfstdag de lange schaduw liep voor me uit naar mijn oude woonstek daar kwam ik het verleden tegen stond leunend tegen ’t verroeste hek hier schoof een oude grens mijn tijd vooruit naar nieuwe wegen met een zucht liet ik met weemoed los dat wij nog samen waren voelde oude pijn van zijn gebroken snaren in zijn hoofd…

Ik weet dat je bent heel ver weg van mij aan de grens der tijden wordt het stil als ik aan je denk. Een stilte waarin we samen zijn heel ver weg. Op de grens van leven en dood reik jij me de hand op weg naar ongekende oorden. Je leert me onzichtbaar beminnen zonder twijfel of angst heel ver weg.…

de verre blik in jouw ogen kijkt voorbij het felste licht om daar dromen te dromen die haar het hart vertellen over wat ons elkaar vinden deed de verre blik in jouw ogen kijkt voorbij de grens van tijd waarin wij ooit samen waren wij elkaar lief minnen konden zonder dat de wereld het wist de verre blik in jouw ogen kijkt voorbij de…

Dit zal de einde van mijn wereld zijn, sluimerend en ontraadseld in heimelijke trouw naar wat vertrouwen gaf in een verloren strijd, ontleent aan een herinnering kijkdoos door een kinderraam wat rest als vroegste grens, de tijd ploegt de voren vlak in de muizentrap van leven, elke dag draagt vroeger sporen in een nieuw begin.…

die grens En tuur verlangend in de verte Mijn tijd komt nog wel Zeg ik tegen mezelf En opeens schiet de grens weer een stuk naar achteren Terwijl ik zelf blijf staan Geschrokken ren ik terug Verder dan ik zou willen… Ik kijk over de grens van mijn kunnen Naar het land van mijn verlangen Hoe moeilijk het ook is Moet ik keer op keer beginnen…

De tijd kent geen grens. Eindeloos gaat die verder. Maar niet voor de mens...…

Worden bewandeld Overschreden met gedrag Ook als dat eigenlijk niet mag Ongezien vaak gebeurt Ieder zijn tijd, ieder zijn beurt Er wordt grenzeloos veel gehandeld In Babylonische verwarring Zorgt dit voor verstarring Je kent het wel of niet Wat in het vat zit, zit in het verschiet Wat niet verzuurd is wanneer je ervan geniet Wat wel…

Hij moet er zich zonodig weer eens mee bemoeien Zijn geliefd links en rechts spelletje uit proberen Zijn onderdanen de kleren uit trekken en de ander ermee bedekken Een wisselend spel; het spel van de hel Want daar kun je van leren, sociale politieke maatschappelijke macht mee uitoefenen De mens die het tegendeel is van alles wat hij…

---------------------- ------------------------------------ ik leef op de grens van de toekomende tijd die me steeds een stapje voor blijft terwijl het verleden langzaam vervaagt als een droom. ------------------------------------ -----------------------…

geen hand die naar je reikte geen wimper die bewoog slechts trilling van de tijd in alle stilte ben je over de grens gegaan alleen leegte…

Het is aan u, Grens verleggen.…

Vergeet de regen uit het verleden bevrijd je uit die knellende cocon leef in het heden en koester je in de stralen van de zon kies niet voor die kabbelende stroom maar ga voor de wilde rivier maak waar die ene droom doe het nu doe het hier beleef de "nu" grens dan word je vanzelf een mooier mens…

ik ben niet goed in ophouden telkens weer de grens voorbij zal ik trachten te hervinden wat zo snel verloren ging in onverwachte wending…

onrecht echt nooit ofte nimmer, op geen enkele manier, op gener- lei wijze dan door slechts pech Slechts pech door opgezette val pas laat overkomen Mensen transformeren ineens van begripvol, meelevend en met respect tot Mefisto's hellevorsten Waarde van werk, gerelateerd aan waarde van leven zuiver in balans Leeuwarden, Op de grens…

Ik ben weer terug naar af Lichaam ik vind je laf Ik ben met je in gevecht De pijn is geen droom maar echt Ik wil dat die verdwijnt En weer mijn oude ik verschijnt Nu faal ik als mens Wanneer stopt de grens Want die verleg ik elke keer Ach, morgen zien we wel weer.…

Ben van het zekere begin Naar het ongewisse einde Gekropen, en heb daarbij Voortdurend de grenzen opgezocht Die anderen vergeten waren Aan te geven; grenzen die Er beslist waren, Maar niet zichtbaar Voor hen die er tegen Aan moesten lopen - Begin het einde nu al Zichtbaar te naad'ren - Ben ongemerkt mijn Eigen grens voorbij…

ontvluchtend haar dochters meesleurend uit kruitdamp gehulde ruine stad bedreigd onbeschermd zag een bloedbad haar grens was bereikt hartverscheurend velen vluchten richting route grens rennend door bossen over weiden probeerden geweld te vermijden zelden zichtbaar tsunami van mens andere staat ver weg van haar grens voelde zich machteloos…

Ieder mens Heeft een wens Maar ieder mens heeft ook een grens Wanneer wordt jouw wens De grens…

De hemel brandt, nevels rukken op, de seinen slaan neer -- Iedereen leeft langer dan de wereld waarin hij opgroeide Hij moet zich terugtrekken of veranderen De wachttoren is onbemand in de verte janken er honden Deze stad mag niet meer bestaan zoals ze was, haar theaters zijn overbodig verklaard De laatste spelers zien toe maar nu…

Over de tijden. Zolang ik mezelf ken Weet ik zeker wie ik ben. Niet dat de grens is overschreden Van het onvoltooid verleden Maar ik werd erop geattendeerd door hen. Ben je ooit jezelf kwijt Zoek in je onvoltooid verleden toekomende tijd.…

toen te eng dwingender dan ooit hun vleugels openden zag ik ze in hun steeds verder kijken de grens overschrijden op zoek naar een tijd zonder knellend keurslijf…

Zie, ik sta als een trillende snaar voor u Raak mij aan, kalmeer mijn beven. Bent u mijn god, ben ik uw schepsel Of ben ik de vrouw voor haar man De dichter voor zijn lezer? Is dit de bestemming, het doel van mijn zingen? Wij groeien apart samen in bewustzijn.…

Vannacht kwam je na lang wachten naar me toe en je mond raakte de mijne. Je zei: ik ben terug, stofzilver stijgend In de lucht. Wat strooit dit uit? Dansend in brede vlagen. Was je daar ook? De hemel werd vol fakkels, maar langzaam Verdween je licht, sneller dan een komeet Boven de ijskoude bergen. Je blijft Mijn verlangen voeden, zo lang…

Slaap niet te vatten door ziekte gesloopt Licht van de wereld en geld niet gegund Genadeloos sloegen draken mij neder Eigenzinnige mensen komen weder Al zou het dan slechts zijn voor zoete wraak Mijn pen genade- loos en altijd raak Vermoord, door hun meedogenloos geweten Met persoonlijkheid, dubbel gespleten...…

Om al het aardse lijden te vermijden, Sloot ik me liever van de wereld af, Met geitemelk, wat sla en wijnkaraf, Verbeidde ik bedaard het eind der tijden. Er kwam al snel een einde aan mijn nood, Want onverwijld verveelde ik me dood.…

Zal ik je de hoeksteen tonen van een nieuwe grens Ik noem hem rustpunt van verlangen Naar een ander tijdsbegrip als het kan Weg van metingslaven het regelen en ordenen Uitgevonden maatstaven met de tijd als tiran…