voordak verval in zuur, in zwart
ik ben het droog, ik ben het beu
een scoreboekje op te bouwen
wie swa en wie de bek moet houden
ik click niet in dit pluche milieu
van mattie lijp maar ondertussen
elkaar de koppen laten rollen
ik zit vet anders in elkaar
doe mij een zwerfsteen, een gitaar
een klapdeur, whisky, hinkstapsnollen
een grenspost…
bladeren waaien van de bomen
zonder boetes alom neer
beekjes stromen tussen oevers
ongehinderd voort
buren blijven buren
over alle muren heen
grenzen zijn bedacht door mensen
scheppen orde waar dat moet
vriendschap sluiten mensen grens'loos
daar zijn alle kanten goed
laat ons vinden en verbinden
met de beste wensen aan elkaar
door geen grenspost…