Alle inzendingen over groen

Groene bolletjes aan de vlierstruik houden wat onnoemelijks in.…

Daarachter de tulpen in kleuren, de bomenrij in pril groen... waarom zou je niet fluiten, waarom zou je 't niet vieren, 't niet doen?…

O, die klaprozen langszij wanneer je op de snelweg rijdt, dat zomers rood tussen het groen, groots in uitbundigheid. Als pauwenveren wuiven zij een speels pauzeerakkoord, dit rozenveldapplaus vertolkt Gods eigen scheppingswoord.…

elk met een eigen zomerzachte melodie in ’t dicht groene lover van de bomen houden zij niet alleen de dag levendig ze bevliegen ook mijn gedachten tot ik het innestel om ooit weer neer te schrijven als ook mijn lied…

Wanneer blad verkleurt Van groen naar geel, naar rood, dan bruin. Lees ik weemoed in de nerven van het leven. Hun kleurrijk afscheid vult het bos met regenbogen. Een laatste groet glinstert na, nog heel even.…

groen had geel en rood als bodemtooi gekozen nu grijst het bruin en komen alle kleuren zich in winters zwart verschonen nog afgedekt met wit de lente al op zicht wanneer zal zon dit schilderij voltooien…

Er was een zondag Waarop ik bewoog Met liefde in mijn zog De tuin was groen Ik waste en ik droogde Wapperende lakens Terwijl alles zong Ging ons samen In mij rond en rond Het bezorgde me Keer op keer Extase…

nu de zomer doet alsof ze pas gestart is grijpen groene bladeren hun kans om zich helemaal vol te zuigen met leven zodat de landing, voor wanneer ‘ie dan ook geplant staat, aanzienlijk zachter zal zijn…

Het Drionpil-licht staat voor mij op groen, Laat zij mij nu verbieden dat te doen.…

We moeten bomen in de shredder stoppen Want dat schijnt goed te zijn voor het klimaat Zodat de wereld niet ten onder gaat Aldus veel zeergeleerde groene koppen De bomen die de zuurstof produceren en die kooldioxide consumeren?…

Wie sporten wil wordt streng teruggefloten, Geen festival krijgt nog het groene licht. Wat overblijft is enkel slappe hap, De krenten zijn volledig uit de pap.…

Lente heeft de winter van zich afgeschud en richt zich op tot een betoverende fee die haar schoonheid weer laat zien in geuren en kleuren en ontluikend groen zo zorgt zij voor lichtheid schoonheid verwondering en ontroering in dit nieuwe seizoen…

je heft je armen ten hemel Het groen gekeuvel ondergronds geluk Koud als steen de vroege morgen Wat? houdt de toekomst voor ons oog verborgen?…

getand groen scherp zuur zuiver zoet bloed uit water klievingkruid hecht gabben de tijd heelt niets meer om dit uur hangt dageraad van gaan naar ijs en zeis niet je paradijs melisse heeft het zelf gedaan…

Wij ergeren ons dikwijls geel en groen Aan al die grote waterige bollen Die her en der door onze ijskast rollen, Doch nu is er de vierkante meloen. Toen ik dit las, dacht ik meteen: Waarom - Waarom zijn de bananen nog steeds krom?…

De Rabobank durft schroomloos te beweren Dat de grond wijkt onder Almelose klinkers Door dat kwaaie distichon van Herman Finkers De imagoschade is niet meer te keren Naast die stoplichten die gaan van rood naar groen Heeft in Almelo écht niemand iets te doen…

het is het ruwe hout dat op zijn doden groeit het jonge groen bejubelt en diep in de aarde tast het werpt zijn stof op kille stenen die wortelloos verhalen over dood en van weleer ik ruik de eik die mij zijn ogen schonk…

waar groen het blauw bewegend bedekt groeit de natuur onder het gemêleerd wit van buiige wolken nog laagden de laatste zomerbloemen de vlakten met hun specifiek volle rijp kleuren die oplichten onder een nog warme zomerzon…

zij witten pril groen met oranje hart groeien cirkels in groepjes tot bloemenpracht pas als het gras de hoogte in schiet rijp zaad de maaier naderen ziet dan wordt wit met oranje hart mijn madelief…

De pluimen groen en paars, een bewegen in de berm, kromgebogen door de wind, nederig bijna, en zo stil. Elke spriet, haast barbaars, beknabbeld door een hele zwerm, die opvliegt in de morgenwind; alleen nog leegte nu, zo kil...…

We kunnen daar, milieubewust en groen, ons voordeel én ons achterdeel mee doen.…

in een groen dorpje op het brabantse land heeft de duisternis weer toegeslagen jezus kwam om elkaar te verdragen maar hakenkruizen maakten hem daar tot schand satans kwaad is moeilijk uit te roeien; zinloze gedachten blijven vloeien…

slaperig bolleke, vol in stilleven gehuld levenskracht ontloken, rank slank lenteklokje vol in wit gestoken, en groen gevat, verlok je grijzig grauw verslagen, van blije hoop verguld…

waar drukte noch haast gehoor meer vinden zweef ik eenzaam over groene dreven glinsterende sloten en golvend riet nestel ik in takken en zachte twijgen koester het zwijgen in vacht en ziel…

er twee punten zijn begin en eind ertussen leven begint sterven dat draait als dansende derwisjen cilindrische hoeden op er geen leven is na de dood maar wat anders misschien wel voorjaar als het groen is in de knop en opwindend…

Niet in het echt, maar in mijn hoofd wandel ik door het herfstbos, geniet van een dutje in het groene gras en ruik bloemengeuren. In gedachten tel ik de sterren, ontdek de mooiste dieren in de wolken en zie de zonsondergang op het strand. In mij kan ik alles wat ik nu niet kan.…

Er verschijnt een zee van zoemen boven 't vlakke Friese land geurig kruid en paardenbloemen stempelen het florissant een grutto kuiert door het groene fris 'k geloof nooit dat God er verdwenen is.…

De groene schaal ontbolsterd de krakende noot, en zie: vier klamme kamertjes in een notedop.…

Het Rode Plein in Moskou is nog groen. De bruine beer probeert de slaap te vatten, terwijl de mensen zich en masse bezatten. De winter is in Rusland met pensioen. Maar wetenschappers sussen ons in slaap en zetten hun collega’s zo voor aap.…

Rozerood als droomlied in de morgen en zonder groen, alleen maar tere tinten. Wachtend op wat komt:misschien straks sneeuw en buien, maar nu alleen de stilte van de morgen.…