Alle inzendingen over groeten

Getrokken door het mooie weer Gingen mijn vrouw en ik carnavallen We gelukkig waren niet alleen Dat zal u wel zijn opgevallen. Als u ons zoekt We zullen er niet omheen draaien Wij zijn die twee naast de vlag Die gezellig staan te zwaaien.…

Zij vouwt zich open Haar slaap: een licht labiele lauwte. Haar gewillig gebinte. Eerder dan een geeuw Kondigen haar billen aan Dat zij wakker wordt. En dan haar oogwit: sneeuw In de ogen van mijn leeuwin.…

morgen, ja morgen kom ik weer kom ik om, mijn hart doet zeer maar ik schrijf wel op uw lijf ik beklijf en verblijf, hoogachtend…

Een vriendelijke blik een aardige groet een knikje opzij geeft de burger moed. Een vraagje hoe 'n ander het maakt is iets wat steeds verder op de achtergrond raakt. Maar een vriendelijke blik, een aardige groet maar de wereld ineens een beetje mooier, en: Zo hoort het en zo is het goed.…

de stad mijn stad jouw schat hadden wij zoveel spinsels in gedachten die zich als draden door mijn geest lachten omdat deze clown een boek schrijft waarin alles echt lijkt mijn wraak is zoet zo zoet als zout want een engel lieve mensen wordt nooit van goud maar roest door tot aan de kern tot diep in de geest ik schrijf u leest groeten…

natuurlijk nemen wij beiden een bloem mee voor jouw kist uiteraard uit eigen tuin boeketten wil je niet of grote grafkransen want jij lieft de eenvoud geel is jouw warme kleur dus pluk ik gulden roede gave van moeder aarde een stille groet aan jou met zegen voor jouw reis voorbij de sterren…

Aan wie zij dan de groeten moeten doen 'k heb werkelijk geen idee, dus zeg voortaan maar: Tot de volgende keer!…

toen stond ze daar ze wuifde met haar blonde haar ik keek en dacht heel zacht aan wie ze was zo lang geleden eenzaam weggegleden in de stilte des doods vergeet ze niet om groots herinnering te zijn en dat voelt fijn ik raak haar aan met heel mijn voelen en mijn hart, omdat eeuwigheid in groot gemis ook altijd samen is…

De wervelkolom van een uitgestorven dier: scheepstrap op het strand.…

Je groet me en kijkt van me weg voorheen maakten we een praatje, en ik denk, je weet het. Ik vecht met alle kracht en mogelijkheden die me gegeven zijn,jij zegt niets, maar denk ik, je weet het. Praat niet over, maar met me, wees open en noem het woord, want ik zie, je weet het.…

duinen wandelen niet stuiven wel af en aan pannen met winters riet in bekoorlijke dorheid met van dezen een knikje en haar hond likt je fleurt op door de mens die de ander aanziet met een glimp van vluchtige menselijkheid soms groet vreugde warm vaak ziet kilte of verdriet de ander niet op het smalle pad…

Het bed bedekt tot zij gewekt. Kussensloop als zakdoek voor verdriet. Dekbed vergeet, eettafel niet.…

Ik herinner me de plankenvloer die kraakte, de eksters in de tuin de ijsbloemen op het slaapkamerraam dat je zei, in een vorig leven was ik een aquarel, nee een witregel dat het bizongras in de fles zweefde als een zeepaardje dat ik na het tellen tot honderd ging zoeken, de laatste tree miste in het donkere trappenhuis dat de telefoonkaart…

Een groet, zomaar een groet. Een klein gebaar, een zwaai, een opgestoken hand. Een knipoog en een gulle lach. Zomaar een groet naar de overkant.…

Een rustige septemberavond De avond valt vroeg De nacht is lang De laatste zuchtjes van De hete zomeravonden Lichte bries over je huid Licht rillend, gehuld in zomerkleding De laatste witbiertjes Een ultieme groet aan De geslaagde zomer Die heerlijke avond Verwacht men de winter Maar toch eigenlijk ook niet…

als rode gloed wil ik je groeten want jouw schoonheid is oh zo groot heb jou menigmaal willen ontmoeten mijn liefde zo devoot heb jouw stralen willen kussen teder omarmen op het strand nu ik jou uiteindelijk zie is mijn liefde niet te blussen ben ik door jouw kleuren overmand…

Als de zon straks op mijn wangen de tranen zal drogen ik de vogels weer hoor die hun lied zingen in een nieuwe morgen stuur ik mijn groet naar jou achter de horizon in de hoop dat jij hem zal kunnen horen. Voor een vriendin die 22-07-2012 is overleden!…

En zijn er toch twee die elkaar niet moeten, Dan doen ze aan elkaar vooral de groeten.…

Mijn laatste groet op dit moment. Haar zekerheid die ik heb gekend. Sterker dan ik was haar geloof. In bruggen bouwen over een forse kloof. Haar eerste groet een intiem moment. De dagen sierde voor fundament. Zwaarder dan nu is de laatste groet. Is dit de betekenis! Van liefde voorgoed?…

dank je wel lieve schat voor die kaart/foto uit dat verre land maar oh wat een schrik jij zat op de pijnlijke rug van die beeldschone olifant de begeleider lacht stralend hij huichelaar martelt vantevoren om de wil van dit hulpeloze dier te breken luguber plan ontspannen toeristen weten hier niets van reisbureau…

die uit de mensheid werd geperst voordat de aardjuwelen zichtbaar werden helder vonkten ze al tussen het stervend rood waar zij weerkaatsen in afnemend vurige licht van de exploderende zon het restant van wat eens de machtige mens was geweest is nu geslagen met de zeven plagen leeg gebloed in een immens inferno zonder laatste groet…

Groet me deze morgen want ik houd lente nog even verborgen Groet me deze middag want ik lach om winter... die uit zal blijven vorst.... die niet toekomt aan regeren.…

In de pijnkamer van onthechting overgave deint en dreint alles weten om niets te weten lessen vergeten alles opnieuw van te voren kleine roofridder hard als staal adieu…

Begroeten doe ik lente het beetje meer zon Het briesje dat takken met jong groen in beweging brengt De stoel die ik van binnen naar buiten draag om het zachte pastel van bollen beter waar te nemen Het is voor mij .....geen vraag naar het zingen van die ene merel.…

Het land van kaarsen, koeien en gedoe, Heb ik maar even achter mij gelaten, Men zal nog wel een tijd erover praten, Maar ik doe er vandaag het zwijgen toe. Uit vrije wil heb ik mezelf verbannen, Ook dichters moeten eventjes ontspannen.…

hoeveel ik van je hou je schouder leen voor steun hoe graag ik schrijf voor jou hoe veel ik op je leun als wij er niet meer zijn -laat dat nog even duren- zal ik je dan in hemelsblauw mijn groeten blijven sturen?…

Ik groet je en je aait mijn paarse jas daarom wou ik heel even dat mijn huid van donkerlila was.…

Ik stuur je daarom nu een groet en wil je dankbaar zeggen dat ik je mooi vind, onbekend, ik kan 't niet uit gaan leggen....…

paarsberookt mijn lucht zijn afgeschenen podium de sliert die gedag als verwelkende boterbloemen zegt aan de nachtegalen ruiselaars van leeglekkend wilgenhout aan de haren van moeder aarde waar vissen zweven en wolken heiligschennis zijn aan de uitgeschoten mensenknollen, hen laat hij hun betraliede winterkoppen houden, hen laat hij…

wat down in de vroege morgen maakte jouw glimlach me weer lichtvoetig in een vluchtig elkaar passeren jij naar je werk ik aan de wandel jouw morgengroet klonk als een belofte ineens fluisterde er een zonnige glans aan mijn horizon…