Alle inzendingen over gruwzaam

eindelijk hopelijk strafmaatregels aangaande kerkmensen zij die andersgeaarden trachten te bekeren zogenaamd Vroom een poging in Zijn naam Zijn geliefde kinderen hun harten bezeren het sombere woordje zonde sterker nog ook de duivel kwam erbij oh geestelijke verwarring depressie nabij COC jongeren jullie allen zijn…

traag ziek varkentje jij schiet niet op ik gooi jou in kokend water in Amerika zijn de straffen hieromtrent heftig Nederland slaat een flater de medewerkenden slachthuis/Belgie horen hen gillen zien toch... zij tonen zich doodsbang voor de akelig aankomende dood ja roepen zij kort tijdsbestek teveel varkens ik moet goed…

En 't sprookje is gruwzaam uit.…

En 't sprookje is gruwzaam uit.…

tyne cot we crepeerden in grauwrode modder onder vlaanderens loodgrijze hemel en dodelijk krijsend staal blind en bang voor pijn ijzer hels vuur gruwzame dood door gas groene lijkwaden om stikkend jong leven kinderen hulpeloos schreeuwend om geliefden wegkwijnend van verdriet tot onsterflijke helden gemaakt liggen we verminkt onder keurig…

Is dat niet iets gruwzaam-godlijks? Hoe? Reeds fonklen weer uw blikken? Enge, och, genade! Ik zweer: 'k Spreek nooit van mijn lijden weer! Stom hoop ik mij dood te snikken. ---------------------------------------- uit: Lelietijgers (1856)…

O lief en teder onvermogen tegen het gruwzaam element, dat wankels nog iets blijven moge, en strijd met het geweten end.…

Toen Andromeda werd geofferd Wreef Keros zich in zijn tentakels En gluurde hij door de caleidoscoop Toen de maagd was vastgeketend En het verblinde monster zich verlekkerde Kronkelde het gruwzame lot naderbij Toen de wanhoop bezit nam van de prinses En alleen schaarse sieraden haar lijf bedekten Vielen Perseus en Pegasus uit de hemel…

En wrede goden achter hemelenwelf Spelen hun gruwzaam spel, wijl we ons verbeelden, Tot 't Einde toe, dat ze als hun blanke beelden Zo goed en schoon zijn: beelden, die wijzelf Eéns dachten, bootsten, beitelden, en die Onze eigen schoonheid zijn en vroom genie.…

Aan 't schaakbord peinzen de ingewijden; En elke zet, na bede om Zegen, Stormt zwaar 't onmondig mensdom tegen – Dat, honds gehoorzaam wie 't doet lijden, In gruwzaam onderlingen strijd Zijn God vraagt hoe 't zich ooit bevrijdt?…

Hij denkt aan haar goedheid, Aan menig gruwzaam woord, Hem soms in toorn ontschoten, Door haar alleen gehoord. Hij hief het oog ten hemel, En sloeg de handen saam, Als om vergeving smekend, En fluistert hare naam. Hij wil het hoofd afwenden, En kan niet henen gaan: 'Och, opende ze eenmaal hare ogen, Och, zag ze mij nog eens aan!…

Hij denkt aan haar goedheid, Aan menig gruwzaam woord, Hem soms in toorn ontschoten, Door haar alleen gehoord. Hij hief het oog ten hemel, En sloeg de handen saam, Als om vergeving smekend, En fluistert hare naam. Hij wil het hoofd afwenden, En kan niet henen gaan: "Och, opende ze eenmaal hare ogen, Och, zag ze mij nog eens aan!…

Gij blauwgekaakte wolken daar, halfwit, omtrent uw boorden, die gruwzaam in de hemel moêrt, en grimt in ‘t gramme noorden: hoe lange speelt gij, koud en kil, de baas nog hier? ‘t Is half april!…

Gij blauwgekaakte wolken daar, halfwit, omtrent uw boorden, die gruwzaam in de hemel moêrt, en grimt in ‘t gramme noorden: hoe lange speelt gij, koud en kil, de baas nog hier? ‘t Is half april!…

O, gruwzaam woord van al wat stom en plat en muf en laag is, Van elk wiens hoofd te vol, wiens tong te log, wiens geest te traag is, O, voetbalterm, o, commisvoyageurs-, o kapperswoord, Dat in elk ingezonden stuk beslist, beslist behoort, O woord dat moet gekrijst, geniest, gekrast, gebriest, gesist: “Besjlllissst!”…

gij blauwgekaakte wolken daar halfwit omtrent uw boorden, die gruwzaam in de hemel moert, en grimt in ’t gramme noorden: hoe lange speelt gij, koud en kil, de baas nog hier? ’t Is half april! ’t Is onbermhertig koud; en ’t kan, de zonne ondanks gebeuren, dat ’s morgens, al dat gers is, wit geruwrijmd, staat te treuren!…

Des Dichters hand stort wel geen bloed, Hij is geen gruwzaam tweedrachtstichter! Maar echter is zijn wezen moed! Moed, die waar recht of waarheid spreekt, Tyrannen vreest, noch schandschavotten, Noch voor het woedend samenrotten Eens God vijandig' volks verbleekt!…

Wat zou ge uw eigen hart vervloeken, Dat zelf zijn lust zo gruwzaam boet; En vruchtloos naar een schuilhoek zoeken, Bij 't geesslen van 't ontwaakt gemoed? Wat zou ge dan de les herhalen, Verworpen door uw losse jeugd: ‘o Koop geen gift uit gouden schalen; Geen lust ten koste van de deugd!’…

Slechts als hij een ouden makker Op het slagveld verbloeden zag, Dan weerlichtte er plots om zijn lippen Een vreemde, geheimvolle lach; Een lach, nog oneindig veel fletser Dan die lijkengrimlach, dien Jan Van Beers eens den mond zag plooien Van zeker zieklijk jongman; Een lach, die getuigde van lijden, Zóó gruwzaam, zóó peilloos diep,…