Alle inzendingen over guit

Ze zegt ik hoor je wel maar wil je niet je bent een guit, geen echte vent met dat voorvochtig duitje van een rooie cent. In het ruisen van het riet heeft hij om haar verdriet want wat helpt fluiten als het paard niet pissen wil en hij van kikkerbil?…

een gedicht is zo geschreven een leven, verlicht of zwaar overdreven het maakt niet uit wie je bent een guit of een zwartgallige vent als je maar geen gat achter laat want dat is, weliswaar, waar het om gaat.…

Voor Albert Een kind ben je nog, En je begrijpt niet helemaal Wat de tandarts bedoelt Als hij zegt dat je met jouw Manier van poetsen de Goden gaat bezoeken - Lijkt je op zich nog niet Zo'n gek idee, kleine guit, Misschien wordt dat wel Een spannend dagje uit!…

Al sluiten Hem buiten, Met grendel en boom, Benagelde poorten; Al dreigt hem een stroom; Twee achjes, Twee lachjes, Hij 's binnen, de Guit! En duizend sermoenen* ... Hij is er niet uit! --------------------------------- * sermoen - preek…

hij heeft een belangrijke functie in Nederland behoort beslist niet bij de armenkant toch is zijn levenswijze zeer zuinigjes beetje lachwekkend wel een kroonjaar auto/mobiel nostalgische gaskachel zet 's morgens thee met een ouderwetse ketel/enorme fluit onze premier een echte guit…

guit! hebt gij van mij gezegd Dat nooit een groter schurk, dan ik ben, is geboren? Wie, ik? hervat de Boer: dat klinkt mij vreemd in de oren. Neen Schoutlief! neen, men heeft jou leugens aangebracht: 'k Heb 't nooit gezeid, maar 'k heb 't wel duizendmaal gedacht. 1794…

leven maar Laat de knop maar ontspruiten Geef je vriendelijke gebaar De wereld voor jou mag ontsluiten Laat je liefde maar twinkelen Straks spelen en met andere kinderen hinkelen Lach maar kleine schavuit Wees maar die heerlijke spruit Fleur met vrolijkheid maar op Ook al zit je leventje nog in de knop Beleef je de jaren als een vrolijke guit…

Tingelingeling… Opzij, opzij, opzij Bram op zijn nieuwe fiets flitst ons hier voorbij Hij trapt en trapt zo hard hij kan Hij is nog net ontsnapt aan de politieman Die roept heel luid: ‘Hé rustig aan je fietst me bijna van de baan Jij kleine guit rijdt veel te snel dit is gevaarlijk weet je wel?…

De guit laat onbekeurd onaangelijnd zes olifanten uit.…

’s Ochtends vroeg dwarrelt hij voor me uit Hij leidt me dwars door de wijk De stadshaas is een vrolijk hopsende guit Hij toont me zijn achterwerk en kijk: een blik achterom of ik nog wel volg En ja ik moet wel achter hem aan Iets van oorzaak en gevolg Kijk ‘m toch eens gaan De stadshaas heeft geen haast Hij kent de wijk en deze straten als…

ik streel zacht de stilgevallen vleugel verleid de toetsen tot een melodie met klanken van een sprookjessymfonie in jubel om het vieren van de teugel verzin ik vingervlug een lichte tune voor ‘t gedicht en proef de tinteling in klingelklokjes, de zindering van zomerrokjes in ’t weidse groen aan het venster landen kleine guiten die op de…

Kleine guit van het sprokkelhout Vogeltje dat niet zo van kou houdt Altijd fier met de staart omhoog En zingend naar alle kanten toe bewoog Bekend om zijn opvallende wenkbrauwstreep Zijn harde trillende zang die menigeen aangreep Zo’n klein vogeltje met zo’n prachtig geluid Krachtig zijn territorium aan concurrenten uitduidt Frivole nestenbouwer…

Maatje zocht in alle hoeken Naar de guit. Pa zei: wat doet nu zo'n kleuter Er toch uit? Jan riep lachend: ha, ha, ha! Kijk eens hier, papa, mama!…

Zie hoe hij lacht – die dwaas, die guit, Die lelijkerd in ’t water: Mijn help! mij-zelven lach ik uit Met wonderlijk geschater. O mensenhart, o mensenhart, Verschrikt, verward, Vol zonden, dwaasheên, wonden: Ik gaf mijn zoetste en liefste smart, Mocht ik mij–zelf doorgronden.…

Zie hoe hij lacht – die dwaas, die guit, Die lelijkerd in ’t water: Mijn help! mij–zelve lach ik uit Met wonderlijk geschater. O mensenhart, o mensenhart, Verschrikt, verward, Vol zonden, dwaasheên, wonden: Ik gaf mijn zoetste en liefste smart, Mocht ik mij–zelf doorgronden.…

Je zal het wel beamen, slechts soms nog samen voor de kleine guit.…

‘t Maakt jou niet uit jij dondersteen, jij kleine guit En ’s avonds zit ons kleine blonde bolletje achter de autoruit, dan zwaait ze als ze weer vertrekt; we zien al naar haar uit.…

't Buikje vooruit, Braaf, kleine guit! Kijk mij nu aan: Zo, wél gedaan! Hondje. Ach, moet ik al leren, en 'k ben nog zo klein; Ach, laat mij met rust, tot ik groter zal zijn. Knaap. Neen, hondje! 't is best, dat gij nu al wat doet; Want zijt gij wat groter, dan gaat het niet goed.…

Ook waar hij parapluutjes ziet, Spaart hij die niet, Maar keert - zo'n guit der guiten! - Die, flap! het binnenst buiten, Zodat het heertje daar op straat Nu ook weer doodverlegen staat.…

Als een ontluikende bloem strek jij je uit Nog maar een paar uren oud, jij kleine guit Groeien en bloeien, je doet het goed Ongelooflijk kleine dat jij al weet hoe alles moet.…

.' Dit maakte Griet en Trijn verwoed: De toorn ontstak haar beider bloed: Griet greep hem aan, en zeide: 'ô Guit! men zal jou leren De vrouwen naar haar waarde te eren. Zijn wij geen mensen? schurk! waar ziet ge ons dan voor aan? Kom, Trijn! laat ons hem straks de kop te plettren slaan'.…

Zijn moeder haalt het er weer uit en helpt de eigenwijze guit ze verandert er dan iets aan zodat het anders wordt voor Daan andere mouwen andere kleur ze doet haar best dus geen gezeur Daan ziet het wel, maar zegt niks omdat het dan toch weer heel anders is.…

Ik gooi de rommel er weer in maar blijf nu wachten op de guit heb het nog maar net gedaan of het vliegt het er al gelijk weer uit De prullenbak heeft de hik. Er was echt niets en niemand bij en moet bekennen tot mijn schrik zag het voor mijn ogen gebeuren de prullenbak heeft de hik!…

Hij schudt zich fluks de rouw van 't lijf, En frist zich op, reis even; Die guit! hij zat daar nog pas zo stijf, Zo somber, zo treurig verheven! Hij steekt zijn pijpje aan; hij telt Het fooitje van zijn 'vrach'je’; Terwijl hij een kleine vertroosting bestelt Met een tevreden lachje.…

Nu lachte deze loze guit De goede lieden schatrend uit; 'De wolf was als een reus Zo groot' riep hij. In 't henen gaan Viel hun zijn spotzucht nog eens aan, En zette een lange neus. Hij gilde 's anderdaags al weer: 'De wolf!…

Blauwoogje, Blauwoogje, fluistert de guit... Denkt-hij misschien: 't is de naam zijner bruid? Blauwoogje, Blauwoogje, hoor je 't niet trillen? 't Klinkt toch zo klaar, want de nacht is zo stille... Lieveke, luister eens, ginds aan de vliet... 't Voer kruipend-sluipend door 't krokende riet...…

Wat hier gebeurt is heel bijzonder: het kindje komt er ook nog uit: dit regelrechte wereldwonder een baard reeds heeft die kleine guit!…

met pesten haar steeds verslaat zoals jij ook in de wereld van catan van iedereen steeds de slimste bent met je vele vrienden speel en dol je op het plein de tablet of de teevee wat je dus ook als voetballer nu doet bij de voetbalclub van nieuwerkerk waar jij voor ieder doelpunt nog juicht dat jouw tegenstander of jij scoort je bent een guit…

En daarom is mijn vast besluit, O dierbaar ouderpaar - Dat ik, ofschoon uw jongste guit, Uw meekrapkleurig haar Nooit grijs doe worden voor de tijd, Noch dat ik door gebrek aan vlijt Het vaderhart u openrijt. Integendeel, door mijn gedrag Hoop ik al meer en meer, - Als ik het zo 'reis noemen mag, - Te strekken tot uw eer.…

Kerels, kloek als eiken, rode guit en bruine kwant, treden voor en reiken kluchtig u de hand. Nu draven lijk de veulens! Nu draaien lijk de meulens! Totdat ge hijgt, terneder zijgt, en warme kussen krijgt. Ha! Niets zo leutig-fraai en fris, als bezemboerenkerremis! Niets zo leutig-fraai en fris als 't Vlaamse leven is.…