Alle inzendingen over haakje

Een leventje later hing de dappere jager aan een haakje bij de slager.…

Visje aan het haakje Wees maar niet bang Voor die grote snoek Hij heeft wel honger Maar lust jou niet Visje in het water Waar zwem je naar toe Naar de vrijheid Verlost van het verleden Daar zwem ik heen Visje op het droge Hoe is het jou vergaan Met de richting Waar je heen wilde gaan Oepss…

mezelf uittrekken even ophangen aan een haakje de rest de rest laten.. maar ja, dat zou het einde zijn!…

maan in haar eerste kwartier is een open haakje waarin nog alles kan al het latere licht stelen van de zon en dan niets meer willen alles afsluiten in nieuw zwijgen zoals zwijgen van je lippen als haakjes op de mijne…

maan in haar eerste kwartier is een open haakje waarin nog alles kan al het latere licht stelen van de zon en dan niets meer willen alles afsluiten in nieuw zwijgen zoals zwijgen van je lippen als haakjes op de mijne…

zal ik ooit nog in deze wereld passen mompelt de man als hij met kleding aan een haakje zoekend door de winkel loopt zolang er rust is in het hoofd dan gaat het wel terwijl alles nu bezet lijkt, hoe zei die arts dat ook weer (?)…

Kijk, hoe de moslima de trein ingaat: Hoe zij zoals de wet van haar verlangt Haar boerka netjes op een haakje hangt En pas weer aandoet als ze buiten staat. En omdat zij daarna naar school toe moet Zit ze ook daar weer in haar ondergoed.…

je droeg kniehoge puntlaarzen van leer de veters gekruist van haakje naar haakje je wankelt op rubberzolen door slijk een scheur in zwart nylon dat rond jouw knieën rekt katoen fladdert om dijen een pittig model met een ruitmotief in vlakken en plooien verknipt met een zigzaglijn van knopen het witte shirt was met vet besmeurd ik heb…

In een museum werd ik getroffen Door een groot schilderij Het haakje schoot uit de muur En na een kwartier kwam ik weer bij Het doek heeft een enorme indruk gemaakt Een punt van de lijst had mijn voorhoofd geraakt Blijvende impressie van het schilderij Is een bult op mijn kop zo groot als een ei.…

zacht raak ik je hand de vingers lang lijnen ongebroken nagels mooi geriemd artistiek gebogen een haakje laat gevolgen van hard werken zien pols je in moment voel je hartslag zie de warmte in je ogen dit is liefde ongekend…

Lag voor dood op de grond Kon niet meer opstaan Kou waarschuwde dat het niet goed was de hele nacht op de plavuizen te blijven liggen Kon niet anders Pas toen de heer des huizes de volgende ochtend ontbijt kwam maken, en hem uit zijn ooghoek plotseling, in een vreemde draai, gevonden had hoestend weer aan het haakje gehangen.…

Het was weer bijna als vanouds in elkander vrij gevochten verzengend ver van al het kouds wringen onze laatste bochten snakkend naar de pure vormen die het leven inhoud geven hier het haakje voor de wormen daar de zeilen om te reven varend op het kompas van maan stap ik over op een klipper ik stop mijn netelig bestaan als verstokte crisiswipper…

sommige bogen kunnen andere dan weer niet altijd gespannen staan klaar om wild te schieten mocht de gelegenheid daar de meeste bogen hangen stil als geschoten trofeehoofden aan het haakje in de schuur waar ze schrijven over het stof dat hun pezen allengs bedekt mensen munten soms uit in hun gebrek aan weten dat ook bogen moeten bogen…

hardop lacht ‘koffiekop sijpelt’ de stemmen, dromen ‘gebruik hen, luister naar hun razen’ vele ochtenden is niets hem dierbaarder dan de randen van het bad hij stapelt er boeken en klokhuizen sterven er is een asbak, een viltstift en als hij zich in water legt krimpt zijn geest vele ochtenden zijn er houten balken waaraan een haakje…

Geurdraad in `t plafond Links Als laatste onderdanig geregen Een dikke roze vlinder En Als eerste een schelp Een lange Dan weer een zeepje Gewoon een vorm Rood Vervolgens een waaierschelp Zeepje schelpje zeepje schelpje Zeepje schelpje vlinder Roze vlinder Die dikke Sloom hangend Noodgedwongen toeverlaat Draadje aan een haakje Er prijken…

Een kerstbal met een kuikenklein haakje aan waarlangs water en lucht kunnen kolken tot uitgebloeide wolken.…

Om hoe mijn vader me leerde fietsen op die zwarte tweedehands, voor twaalf gulden vijftig gekocht van Flip, verderop in de straat Om hoe mijn vader me leerde de wormen op het haakje te doen en me zei niet te praten bij het vissen met de dobber Om hoe mijn broer me leerde mijn handen met zand te wassen om zo de palingen die we vingen…

daar hangt hij nu troosteloos aan een haakje kale plekken overheersen reeds zijn aanzicht resultaat van zijn jarenlange trouwe plicht in zijn rug zit al een slijtage gaatje als hij toch eens spreken kon, dat zou wat wezen verhalen die liggen opgeslagen in zijn huid voorgoed niet dat het er nu nog wat toe doet maar toch zouden sommige mensen…

Dan zijn wij weer twee haringen voor storm aan een tent een scheerlijn en het haakje of waslijn die meetrilt zeker bij stormkracht als wind het wasgoed optilt. Alleen al die gedachte brengt ons wellicht in streken waar ooit nog eens anderen over zullen gaan spreken.…

Nauwelijks te merken, meer een gevoel Een lichte tik en daarna niets Voorzichtig opstaan uit mijn stoel Ja toch,… ik voel weer iets… Gespannen als een strak gewonden veer Begin ik zachtjes terug te trekken Dit keer ontkom je me niet meer Met een ruk sla ik het haakje in je bek en… Oh nee,…vergeet het… niet deze maal Ik heb al teveel met…

"Max, teef, voor f.15, die in één uur tijd Wel meer dan zestig van die ratten bijt Verleden winter zelfs meer dan één bunzing Die schoon acht kilo aan het haakje hing Nog slechts één jong te koop, ziet er goed uit, U mag mama op proef voor maar een duit 'mijn Taxhond', bij W. Beukema te Leens"...…

Een schaterlach als met de wind, een zakdoek het eeuwige sop kiest, een sip gezicht als een visser die beet denkt te hebben, zijn haakje leeg aan de lijn ziet. Een oude man zittend op de bank, turend in de verte, een jogger die de tour gemist heeft en even uitrust op de andere hoek van de bank, naast de oude man.…

gekocht en water willen geven maar was daarmee gestopt zoals zij deed met leven haar bril nog op het kastje haar breiwerk op haar stoel patroon zat enkel in haar hoofd het geeft een vreemd gevoel dat hij die trui nooit dragen zal dat doet hem geen verdriet want alles wat ze voor hem breide paste hem steeds niet haar jas nog op het haakje…

Weg met die troep die oude jas, dat mooi bewerkte vest daar waar ik steeds mee hangen bleef steeds weer een lus, bij het passeren van 'n haakje opgeruimd weg dat ding, nu snel, foetsie dus dan kom ik bij die volgende kast zie daar van alles rechtstreeks hangen is dat nu echt of is het nep, goed gemaakt...…

't Zou mooier zijn als je het aan zou voelen Wanneer je iets met opzet loopt te faken Maar handig is het wel, zo'n glimlachteken Voor als we iets niet serieus bedoelen De eerste smiley schijnt in het verleden In Eva's hapje fruit te zijn gesneden…

Vroeg in de ochtend ging Piet vissen vangen aan het haakje liet hij pepernoten hangen in zijn bootje zat hij te wachten, stil en kalm wat zou er bijten: een voorntje of een zalm?…

De voordeur wagenwijd open De kokosmat schreeuwt je welkom Zo een, die knus je voeten kriebelt Grote mannen passen, je komt binnen lopen Het gangpad waar ik je met mijn eau de toilette bemin Ik hang ik je jas op het haakje vol aandacht verlegen lachend ontwijk ik je handen maar streel je met mijn blik de woonkamer in De bank, ik kus je…

Zie ook het netgedicht "Marjolein Eijsvogel", sonnet van Marino van Liempt uit de bundel "Sportgedichten" (2021): een sonnettenkransenkrans onder redactie van Bas Jongenelen en Marino van Liempt, met bijdragen van Bas en Marino en verder 'onze' dichters, onder wie Inge Boulonois, Anneke Haasnoot, Bart Adjudant, Arjen Keene en Max de Lussanet.…