Alle inzendingen over haat

er waren de jaren van eeuwig en immer met grote gebaren de nachten doorwaakt het leven doorzien gedachten van wereld omvattend vermogen van maanden en weken diep minnen en haten tot dood er op volgt maar de dagen gaan verder onstuitbaar en dom het zijn nu de uren voorzichtig genoten want alle minuten zijn tekens van eind…

zo heel verdrietig nu dank zij jou mijn dochter waar ik zo van hou gaf jij te kennen dat je me haat en nooit meer wil zien zelfs niet op straat moe gestreden als ik ben is er niets meer wat ik herken aan mijn kind mijn vlees en bloed en kwijn ik weg door hoe jij doet slaap ik pas na uren huilen kan dan even in mijn dromen schuilen…

Vier dingen dient gij wel te weten: Geleden onrecht snel vergeten Ontvangen weldaad lang gedenken Geen mens door achterklap krenken En hebt gij lust uw leed te wreken Zo gaat en betert uw gebreken Want een die betert zijne staat Doet leed degene die hem haat.…

toekomst droomt een ver verleden zich langzaam naar mij toe terug van weggeweest na een lang vergeten feest waar het dromen zag breken alsof het niets was op zoek naar het heden valt het zomaar uit de lucht in mijn schoot met een zucht naar liefde en ik wou dat ik het leven kon omarmen om het bevroren verdriet te verwarmen tot de haat…

Nee, haat……maakt haar nooit klein. Met het kleine, kan zij te gelukkig zijn.…

Te stom om voor de duvel te dansen Zit vast drie keer per dag patat met mayo te schransen Met haar domme ULO-oogjes naar spelletjes voor imbecielen op Net zoveel te kijken en dichters en gedichten waar ze geen moer maar werkelijk ook geen moer van snapt af te zeiken Willeke, I hate you...…

Kun jij verder met zoveel bedrog zonder jezelf te haten? Waar jouw hart eerst gesmolten was is het nu weer hard en koud gek dat ik zojuist in je ogen las dat je nog steeds van mij houdt Maar het is wel goed zo hoor doe maar lekker wat jij wil jouw levensmolen draait gewoon door die van mij staat een tijdje stil……

Omdat één ervan zo nodig moest bewijzen dat het toch geen kwaad zou kunnen -denkend aan de veilige warme haven- om eens te balanceren op de rand dat de botte kant niet scherp zou zijn echte liefde dit wel aan moest kunnen is het nu zover dat twee harten tweesnijdend almaar leger bloeden in de valkuil van de blinde haat door de mist priemt…

Iedereen wil liefde, geen nijd, jaloezie of haat, het woord Liefde, wat in het Eifeler Platt niet bestaat.…

deelden we de bergen samen kiezelden op helling en vallei onderscheid kenden we nauwelijks wij kwamen van dezelfde rotspartij tot jij versteende in gedachte roem stilstond als huis en mij tot gruis benoemde nog zeil ik keer op keer kaats tegen de spiegel van het laaggelegen meer waarin de schaduw van jouw donker en hooghartig haten…

Borsten, tieten en memmen als symbool voor de gedode vrouwen tijdens een wreed regime, met bloed aan muur; haat ontstaan door domheid Roemenië als geheel is groot(s) met Boekarest als hoofdstad Na de Vrede van Trianon was Transsylvanië voorgoed Roemeens Los-vast van Europa, geen Euro maar Lei; betaalt zé- ker zo goed in tijden van crises…

Ik hoor muziek van kogels fluiten de akoestiek van harten sluiten Ik zie een pad gevormd door haat aan 't eind een stad waar liefde gaat Ik hoor de toon van geld en macht en een patroon van 't kwaad dat wacht Ik zie een stad ineengestort het mensenhart ...'…

De stemming gevoed met haat en nijd. De sfeer van een verkiezingsstrijd. Straks zal alles beter lopen. Wanneer presidenten niet verkopen. Maar werken naar regels en fatsoen. Zoals wij gewone burgers dat doen.…

de wereld heeft haar beste tijd voorlopig wel weer gehad we zien alleen maar haat en nijd en leven in een kruitvat maar ondanks deze trieste feiten valt er nog best te leven het is slechts aan jezelf te wijten als je daar niet naar wil streven er zijn nog goede mensen ook al zijn het er niet veel je hoeft het maar te wensen en dan worden…

angst was mijn vlinder vloog mij en de liefde voorbij fladderde onrust wiekte wanhopig verrotte mijn leven vernietigde mij ik jatte emoties verzoop mijn gevoel neukte me suf viel op mijn smoel loog en bedroog om niet eenzaam te zijn haatte die koppen in de ogen mijn pijn ik ben ik was besta nu niet meer angst dekte alles…

Het bedachte was slechts wrede daad want verstokte woorden koesteren haat voor wat hen van het onbestaande scheidt, omdat hun zin nooit naar het echte leidt. Pas wanneer LAIS hen klank en waarde geeft, laten zij voldaan en zonder nijd ons blij en vrij, tevreden op aarde.…

En niet zo'n beetje ook Soms drijf jij daar de spot mee Dat ik van woede kook Toch ben je lief en kwetsbaar Hou ik van jou en bloc In een relatie als de onze Is alles op de gok Ik moet er niet aan denken Dat jij niet meer bestaat Een ander mee laat delen Mij zelfs daarvoor verlaat Zelf voel ik mij nu veilig Met jouw liefde, passie, haat…

Waar men alleen aan zichzelf denkt zich voorziet in eigen levensonderhoud Kijk maar eens goed om je heen rijken klagen hun nood Terwijl de armen sterven aan de hongerdood We zeggen de wereld is van iedereen voor blank en voor zwart We belijden dit met onze mond maar is dit ook zo in ons hart Want vrede is geven liefhebben zonder haat…

Je wordt nooit kwaad, en kent geen haat. Ik hoef jou niets te zeggen, Nee, ik hoef jou niets uit te leggen. En dan, dan is het stil, Maar er is toch iets wat ik zeggen wil. weet jij wat ik voor jou voel, Heel veel liefde, een heleboel. Spreken is zilver, zwijgen is goud, maar ik weet dat jij ook van mij houd.…

Een beetje meer tolerantie, een beetje minder haat, kortom een beetje méér liefde da's toch heel wat meer waard. Een beetje meer tevredenheid, een beetje minder egoisme, een beetje meer geven dan en iets minder egocentrisch. Gewoon een beetje meer, geven om elkáár, Dat maakt de hele wereld al heel wat meer LEEFBAAR!…

krijg geen lucht het laat mij stikken en neemt mij mee naar een land waar alleen maar verdriet en woede te vinden is de angst verblindt mij mijn adem is al versneld het neemt mijn gedachten in beslag het duizelt mij het verlamt mij het laat mij de pijn voelen en mijn schaamte zien alsof er geen leven meer is zonder leugens, of haat…

Gevuld met frustraties daarin een soort haat ben nu écht wanhopig ook ontzettend kwaad Steeds hetzelfde liedje die vernietigende toon je bent gewoon jaloers op het geluk van je zoon Je blijft ons achtervolgen opnieuw oorlog verklaren terwijl dit komt door jou zittend op je eigen blaren Gooi alles maar in de strijd maak ons leven maar…

Hoe te spreken, waar angst de bommen gooit en haat met liefde wordt vergeleken, straten afgezet omdat de postbode was verstrooid Waar hoofddoek en tulband naar het oosten al knielend wijst, is het onze lach, die naar hen grijnst Wie wijst nu stil naar de juiste terrorist, ik noem een Blair een Bush , maar ook die Arabist; en zelfs als nu…

Mijn liefde voor jou is als vuur En de warmte ervan vloeit als water De hittegolf die ik voel is zo puur En de stoom ervan dringt door tot in mijn ader Vuur en Water zijn onafscheidelijk Ze kunnen niet zonder elkaar Het is net een haat-liefde relatie feitelijk Ze voelen elkaar zo goed aan Waar vuur vlamt, vloeit water Om samen te smelten…

There has to be a way someway better than this We talk about the things we need and forget about the things we miss Peace and understanding has been gone for years Instead of all that we now got hate and tears…

Daar spelen kindertjes die vreedzaam leven, Kindertjes die van geen kwaad weten, Kindertjes waarin men geen haat bespeurt. Er wordt gespeeld, getekend en gekleurd, Er wordt gelachen gedanst en gezeten, Er wordt gewonnen, verloren en gegeten, Maar er wordt niet getreurd.…

Hoewel een mengelmoes van culturen, arrogantie, haat en isolatie, zit het land vol rare kuren, de wereld kent nog geen realisatie. Blind voor wat geschiedenis leert, het volk, dat louter juicht en eert.…

regenboog in wisselende stemming verdriet vervuld van zwarte dood gele haat gepaard met rode liefde het koele blauw in lelieblank veelkleurig bestraalt de hartstocht oudroze harten in contrast gegroende jaloezie ontstijgt de donkerbruine aarde richting witte wolkenzee dan maak jij kleur in mijn bestaan als je vale bleekheid opschudt…

Dichten is woorden vinden voor het altijd eendere heimwee, voor de liefde, het vertrouwen en de haat, voor geloof, hartstocht en wat zich niet zeggen laat. Dichten is de lente zien en ruiken, voelen en horen en weten dat niets erover zeggen alles alleen maar erger maakt: taal is niet te temmen, niet te gebruiken.…

elk schilderij een hel rood kleurde, veel te fel een oor vond geen gehoor sneed af in kleur primaire terreur weereens Van Gogh weerstond kiezersbedrog zijn woorden sneden vingers onvertogen, overtuigd, de haat in kromzwaard getrokken proclamatie in het hart gegrifd de ene Van Gogh ging uit van de prent de andere was de producent van…