Alle inzendingen over handen

Vol liefde leg ik mijn handen weer in jouw geopende handen want niet alles is verloren gegaan. Hoop hoort bij het leven van nu af aan zullen wij ze samen vouwen in een diep eindeloos vertrouwen.…

Je kijkt me aan met stralende ogen kom zeg je en wenkt me met je hand. Ik loop naar je toe want jouw lach en ogen verwarmen mijn hart. Ik pak je hand vast en leg in een stil vertrouwen mijn hand in de jouwe..…

kleinste doosje zodat je ze overal mee kan dragen soms plagen ze je een poosje maar dat is gewoon om liefde vragen geef ze een kans, gun ze een proefperiode handen zijn zoveel sympathieker dan een arm ik sta ze aan je af, al is het node maar zij houden je liefde voor me warm…

Wat dat kind niet weten kan, waar de bron van dat versje ligt, daarvan zeker drinken zal, zag de aarde roze rijpen, zag de lente bloesems dromen, overzag werelds wensen die ze niet begrijpen kan, liet het maar bij tranen stromen in de rivier van aardse onwetendheid, heb het bij de hand genomen.…

zee, prachtig groen ben jij het geruis van jouw golven is ritmisch net als muziek zand, elke korrel telt hoe klein ook op je eigen manier ben je groots zee en zand, beide steeds hand in hand…

Handen had hij soms tekort maar vijf vingers aan een hand waren hem genoeg…

Mijn handen waren de eerste die jouw tere huid aanraakten toen je het levenslicht zag. Mijn handen waren de eerste die jou over je hoofdje streelden. Zij hebben een bloedband gecreëerd die nooit meer los kan. Diezelfde handen hebben je leren voedsel aanvaarden, hoewel je dat niet altijd graag at.…

haar handen grijpen in elkaar van pijn zij is niet gewoon zij is wonderschoon zij heeft mij geraakt en mij volkomen mismaakt met haar handen van fluweel…

Mijn handen toen tot rust gekomen blijven nog altijd van je dromen. Ze bewegen wel en doen maar herinneren zich nog telkens toen. Mijn handen voelen nu het bewegen van de zoon die je broertje heeft gekregen. Handen ooit tot verlies gedwongen verheugen zich in deze jongen.…

Het is altijd handig te weten, Wat die hand hier symboliseert, Is hij tot een vuist geknepen En daarmee kracht gevisualiseerd ? Of is de hand gesloten Om open te kunnen gaan, En dan elk vooroordeel Aan diggelen te slaan.…

Waren onze handen dan te klein, te nietig om te ontvangen, te aanvaarden of was het maar een dood gewoon gebeuren in een mensenverhaal !…

Mijn handen zijn het Die kiekeboe spelen Met de dochter van je broer. Dol als ze is op dat gekoekeloer. Schaterlach in de box. Mijn handen zijn het Die haar de lucht in gooien, Keer op keer, telkens weer. Verlangend naar steeds meer. Paardenstaart in haar nek.…

Ze heft nimmer haar hand op, maar wel naar diegene die haar handtastelijk bestreelt. Haar handen maken wat haar ogen willen; aan een handeling te veel zal zij haar handen niet verspillen. Haar handen masseren een gestreste geest. Dat er meer in haar huist, is wat je in haar handlijnen leest.…

Zij weet nog niet, wat mijn handen weten. Handen van toen die maar niet kunnen vergeten.…

Mijn handen rusten op de tafelrand, bladeren door de ochtendkrant. De kruiswoordpuzzel lost je moeder op. Mijn handen voelen haar aarzeling, kennen haar vertwijfeling. Weten geen raad met haar verdriet. Mijn handen die troost moeten geven hebben zo hun eigen leven. Wat moet dat lukt maar niet.…

Mijn handen bedriegen mijn ogen maaien gras, poten bollen maar bij het koffie zetten, zien ze jou. Mijn handen bedriegen mijn oren luisteren naar Katie Melua maar op You Tupe, horen ze jou. Mijn handen bedriegen mijn neus ruiken nasi, hamburgers, ui maar bij loempia’s, ruiken ze jou.…

Soms nog, dan een zachte zomerbries. Twijgen wiegen aan hun takken. De was van de buren wappert in de wind. Een kat beweegt sierlijk haar staart, verscholen in hoog gras. Of de schaduwen van de overloop. Als het raam open staat. En tocht met de deuren slaat. Of als halmen van graan naar onweersbuien snakken. Ik weet dan weer dat…

Hand in hand, gras kriebelend onder onze voeten En heerlijke broodjes in de picknickmand En steeds weer die blikken die elkaar ontmoeten Jij bent de enige naar wie ik verlang als mijn vriendin voor het leven Ik hou van je maar ik ben bang Heel bang om dat toe te geven Die angst, af te lezen in mijn ogen..…

wij zijn die dag van huis gegaan, onwennig, niet meer hand in hand. Een auto reed ons bijna aan, later zaten we aan de waterkant. Ik, zijn vader, en ons kind De kinderwagen hadden we moeizaam voortbewogen Ik hoop dat we samenblijven, zei ik Het was toen dat ik angst zag, ook in jouw ogen…

Geen mens maar wel een gedachte van liefde en hoe het voelde samen hand in hand..…

Mijn man pakt rustig mijn portemonnee en opent hem ondersteboven De munten vallen De jongen bukt Hand in hand rennen we…

Daar zitten ze hand in hand op dat bankje onder de bomen Blozende gezichten naar elkaar gekeerd onder het geelkoper van het verkleurend bladerdak Haar spiegelbeeld en dat van het bos ziet ze in zijn iris.…

Dan regent het kleur hand-in-hand. Het is die natuur, Het is het groen dat dan groeit, Het is het leven dat dan bloeit alles in verband; wij zijn bloedverwant.…

Loop niet voor me uit ik kan misschien niet volgen... loop niet achter mij want ik ben vrijwel zeker dat ik je niet kan leiden…

We wandelen hand in hand over deze eindeloze ijzige stilte totdat we het koud krijgen en onze schaduw achter nalopen naar ons warme huis…

Stilte in de straat slechts roerlingen schaduwen tegen het donker stilte alom bij het huis waar een stoet van muggen de historie beklijft gewist in leisteen geschreven stil aan die zijde waar het ritme van de liefde aansluit op een driekwartsmaat eindeloze dans in het stille van de straat…

Eeuwen geleden is Het al dat je uit Ons woordenboek verdween - Samenleving, verouderd begrip Dat alleen nog in verhalen Uit de geschiedenis van Dit koude land opgeld doet, Begrippen die ooit van Waarde waren voor hen Die hier leefden, gingen Hand over hand verloren - En, mochten we je ooit nog tegenkomen, Dan hooguit als verzameling…

Tegen klok van twaalf vecht je hard voor jouw leven met mij hand in hand.…

naast elkaar wandelen we langs een gouden strand de schemering valt rustig donker neemt zijn tijd en ondergaande zon kust zacht de horizon mooie tafereeltjes, ogen die verblinden door al die schitterende juweeltjes de liefde ontbrandt en samen wandelen we verder… hand in hand!…

De directeur van klein Madurodam verlaat de platgetreden minipaden en gaat aan ´t werk bij onze kameraden voor vast een goed belegde boterham Maar “hand in hand” wordt het voorlopig niet Ook “daden” liggen ver in het verschiet…