Alle inzendingen over handen en voeten

Alsof het zo zou moeten Hebben we handen en voeten. Toch is er taalkundig geen verschil Als je ze door elkaar gebruiken wil Bijvoorbeeld lopen op handen en voeten. Hoorde ik dat nu goed? Er is iets aan de hand met zijn voet?…

handen en voeten overbruggen de afstand tussen theorie en praktijk…

Ik was de man uit jouw gedicht zijn imperfectie, zijn dementie zijn handen, zijn voeten, zijn gezicht.…

Liefhebben is lelijk en ouderwets men doet het niet meer ik weet het ik werk ook met handen en voeten om mijn hart te boven te blijven. ------------------------------------ uit: ‘Een hand voor ogen’…

eenzaam en alleen gekooide mens gebonden aan handen en voeten vechtend voor de vrijheid mond gesnoerd…

Ik zit aan handen en voeten aan ketens. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik zit aan handen en voeten vast aan ketens. Ik weet niet wat ik moet doen. Het jaar gaat voorbij. IJs valt over mij heen. Daarna gaan kleine bloemen open. En iedereen speelt weer. In fleurige kledij in vrijheid. In een afgelegen donker bos.…

ik speelde toneel met hart handen en voeten maar gaf veel te veel na het applaus was ik leeg vond mezelf terug met een stuk in mijn kraag als decor van gisteren in de zaal van vandaag…

Mijn handen en voeten, die dank ik aan hem. Toch ga ik niet ver, want op straat is gevaar, Met gaten en kuilen, voorzichtig dus maar. Hij past zich wel aan, bij al mijn gedachten. En als ik denk: “ Ik val.” Dan val ik, geheid. Het lukt hem dan niet, mijn pijn te verzachten.…

vertel me wie ik ben en ik zal jou beschrijven eenzaamheid verdrijven mond en oren zijn vertel me wie ik was en ik zal mij vertonen vuile was verschonen hand en voeten zijn vertel me wat ik word en ik zal jou geloven met hart en ziel beloven altijd hier te zijn…

Zonder handen, zonder voeten, tandeloos Een touw om niets aan vast te knopen. Een mouw om niets op te spelden. Maar wel een aapje Ja verdomd een aapje.…

(het wordt weer Pasen) ik vrees wanneer ik aan het kruis zou hangen (de handen en voeten doorboord met grote spijkers) niet meer de puf zou hebben om naar de "bright side" van het leven te kijken daarvoor ken ik mezelf toch wel een beetje…

Als hongerige herfstvlinders dwarrelden we om de ander met handen en voeten veroverden we elkaar het zoet en zilt smaakt naar samen kom in m’n hart en in m’n hoofd er is ruimte voor twee…

ik me geweerd met handen en voeten. gelijk hebben ze, ik zal wel moeten.....…

Woorden vallen uit monden geven naam aan de dingen die zijn en gebeuren zoals klok en kompas de handen en voeten van menselijk leven in een aards bestaan. Buiten deze wereld niet van toepassing. De cirkel ontsloten connectie verbroken.…

Het liep uit de hand. Zij had zichzelf niet meer in de hand. Aan voeten kreeg zij nooit meer land. Zweven was er ook niet meer bij. Alleen slingeren tussen zij en zij.…

Eerst is het wit dan worden handen en voeten gemaakt een liedje gezongen Woorden worden gewogen opgeblazen en vastgezet met dunne draadjes aan elkaar geregen Een gedicht is een vis die zwemt in het blanke gezicht van de maan Luister: de vis zingt…

Eerst is het wit dan worden handen en voeten gemaakt een liedje gezongen Woorden worden gewogen opgeblazen en vastgezet met dunne draadjes aan elkaar geregen Een gedicht is een voorn die zwemt in het blanke gezicht van de maan luister: de vis zingt…

God, Hij gaf ons onze handen en voeten Handen om ons werk te kunnen verrichten Voeten om onze medemens te ontmoeten Om elkaar te helpen de lasten te verlichten. God de Heer, Hij gaf aan ons het leven. Omdat wij Hem in alles zouden toebehoren God, die ons met Zijn liefde wil omgeven Dank U Heer, dat wij bij U mogen horen.…

Geen stok, geen uitgestrekte hand, maar voet voor voet van hak tot teen, van hak tot teen, rechtop.…

zij kleurde uit een witte achtergrond ontluikend rood haar ronde vorm gaf eindelijk het onbegrensde bloot mysterieus in voelen naar het einde rolt magie tussen de lijnen van hand naar voet omhoog omlaag een bal die aandacht vraagt…

Een gotische kathedraal is een naakte vrouw op handen en voeten waaronder ik wandel Mijn blik wordt omhoog gezogen tot in het koor, dat wulpse bos van bogen Wierook, ik weet van waar hij komt … esthetische coïtus tussen mo(nu)ment en inkomer…

verloren strijd de tijd te lijf gegaan met handen en voeten maar tóch vergeefs...…

Zwoel is de nacht de lucht is warm en zacht een briesje speelt met mijn haar je voelt je zo onkwetsbaar samen loop je hand in hand je voeten spelen met het zand de maan en sterren verlichten de zee het klinkt misschien heel cliché de romantiek overheerst dit tafereel het is prachtig en sensationeel.…

het licht haalde ons uit huis toen de zon besloot te schijnen ze kleurde onze woorden in we namen de tijd met eigen handen en voeten gaven we vorm aan gedeelde herinneringen waarvan we nooit zouden weten hoe het eigenlijk was geweest…

laten we ons aanmatigen de mist met handen en voeten eten, het land voorbij de grens betreden in dubbelgang voortgaan doorwaadbaar, hadden we al een vliegende schotel gevangen, dichter dan nabij naar een mateloos helder- laten we verblijven, hier, nu…

ALOM RONDOM De stilte is de baarmoeder van niets, waar iets de ruimte betreedt als een schreeuw Iemand krijgt handen en voeten kruipt over het zwart van een vloer Er lichten sterren op en gaswolken en planeten en vormen satellieten zich nog en sturen alvast alvast voorboden van hen meteorieten…

zij hebben regelmatig op het randje gelegen tussen leven en voorzichtig vergeten zijn waar stilte in paniek geen misbaar maakt en rust alleen de schijn van vertrekken voor laat gaan overlevers met handen en voeten door het eigen lot beschoren in een proeve die al verloren lijkt…

Je kus is licht, je blik gerust en vredig zijn je hand en voet. Maar achter deze hoek een werelddeel, achter dit ogenblik een zee van tijd. Zul je voorzichtig zijn? ---------------------------- uit: 'Oogappel' (1986)…

hij sprak geen woord ze keken over hem heen de stilte suisde in zijn oren als hij belaagd werd sprak hij alleen met handen en voeten hij ontdekte de taal van muziek en hij speelde de sterren van de hemel toen hij eindelijk thuis kwam voelde hij opnieuw de benarde stilte ik word lichter als ik praat, zei hij.…

deze avond is fictief bestaat alleen in neergedaalde geuren ijl en onbespreekbaar, met een deksel dat sluit achter glas hierover werden geen vragen gesteld onbekend blijft het geweten dat herinnering doet herstellen jij en waar je nooit was alleen het onaanraakbare met handen en voeten…