Alle inzendingen over handvatten

Ik loop over straat Ik zie je daar staan Jij ziet me niet Wat een verdriet Ik loop toch weer door Daar staan mijn vrienden Het is weer gezellig Ik ben weer mezelf Dan ga ik naar jou toe Ik kruip uit mijn schulp Als ik nou zeggen wat ik wilde zeggen Jou kon laten voelen wat je wil voelen Dan is de wereld van mij En maakt niks anders me…

het handvat boort zich in de hand. de boor boort.…

ze was er al zo vaak als kind, als moeder duwde ze haar koters voort op wielen wiegend nog eenmaal duwt ze haar lijf zwoegend handvatten naar de kinderboerderij ze aait een lammetje maar haar kinderen zijn er niet meer bij…

Mijn vingers omklemmen een handvat van hout vasthouden, niet zwemmen dolend door ’t woud Ben naar iets op zoek mijn hand kleurt grauw druppels langs het zwarte doek ik weet niet hoe ik het hebben zou…

Het draait en draait rondom, rondin het spaakt en steekt langs as en spin het rijdt en rolt langszij en door het ligt en staat soms achter, voor twee handvaten wielen en een stuur hollands puur…

Een somber man dus vaker blijer dan een ander die bij het verkeerde uiteinde begon want aan schone verwachtingen zit geen reinigbaar handvat wie misgrijpt houdt voor eeuwig vuile handen daarom de argwanende tanden liever gezet in de pech het neehoofd voortvarend geschud zo oefent hij soms een trage maar toch aanstekelijke danspas tussen…

Op het pad van hartstocht en geluk als een ontembaar erfstuk in een duurzaam handvat. Adem tekent zich af in de heldere buitenlucht. Harten versnellen, zonder een zucht De ontmoeting geen straf. Individuen smelten ineen Warmte, straling en gevoelens Woorden zijn schaars Duurzaamheid als een edelsteen.…

jouw ogen zijn mijn handvatten vul ze met betekenis in het ijle wit lijkt alles kil jouw handen trillen in mijn oor ledig ze tot diepe stilte teken zinnig in het licht met vingers uit een ver verleden ik hoef niets meer te benoemen woorden zijn nog enkel spatten geboren uit een levensbel…

Anderzijds als het handvat breekt en het genot in de werkelijkheid verbleekt, wat kan ik verwachten in de sluwe ironie van spot door de schaduw van gedachten in de morgendauw gekweekt?…

steeds vaker wil ik het leven vergeten het handvat breken, achterstallig zoals de huur van het huis dat enkel in mijn hoofd uit muren bestaat zwart en rokerig in jouw ogen past geen dood zeg je ik luister verder op de nok van het dak, de wind plukt jouw stem als een veertje uit de schoorsteen, vliegensklaar wanneer de avond valt…

Uren tikken langzaam weg Het wordt steeds sneller nacht De voetstappen maken weinig sporen Langzaam kom ik op kracht Verloren Ik blijf altijd zaaien De wijsheid heb ik soms in pacht Zoek naar iemand die mij kan horen Langzaam kom ik op kracht Verloren Ik ben op zoek naar handvaten Niet specifiek naar de macht Kijk in…

Ik ga wat aardigs zeggen over de heer van der Staaij fractievoorzitter van de SGP de Staatskundig Gereformeerde Partij ik mag die van der Staaij wel hij is ook wel mijn vijand maar ik heb mijn vijand lief en zeker deze persoonlijkheid want hij zit er maar bij 'Jinek' hij houdt sfeervol vriendelijk vast geeft ook wat ruimte af en toe…

Zelf kan je de kleur, het type handvat en de binnenbekleding kiezen……

Kijk niet altijd naar het mooiste wat minder mooi, is zeker zo goed Kijk niet naar het meeste met een beetje minder, prima te doen Kijk niet altijd wat had kunnen zijn wees tevreden met wat je hebt Kijken naar wat je niet hebt brengt onvrede en sjagerijn Dus kijk naar kleine dingen een vogeltje wat fluit De wind die door de bomen ruist handvaten…

die morgen toen U me meevoerde naar besneeuwde rotskolossen -krachtig kolkte het water neer- was U een bergmeer ik zwom ruggelings door ondoorgrondelijk donker diep gedragen -overdonderende hoogte boven viel over me heen- ik dreef in U en zong toen U later een handvat, een drinkpul was zei U : hou vast aan Mij ik…

Geluk is een meervoudig equivalent, enerzijds een gewogen prijs in frêle draden gesponnen door de gevoelsspin verleid, raak ik de samenvatting van een droom langzaam kwijt, een ingekorte zaligheid, waar ik de behoefte van wederkerigheid in herken, anderzijds als het handvat alsnog breekt, het genot in werkelijkheid verbleekt,…

Gedenk te leven dat met grote mate maar denk ook na met mindere mate maar wel af en toe over je dood na je sterven na je heengaan En dan met name aan je nabestaanden aan de achterblijvers voor wie 'het dag' blijft "Zij zetten je niet bij het grof vuil" Geef hen handvatten regel dus de uitvoering, vervoering van je uitvaart…

terwijl haar man in de verte staarde, noemde ze hem een rare Chinees, met een handvat. Vroom zei ze dat ze elke zondag bad. Ze wilde nog graag een tijdje mee. En vooral: zonder pijn in haar portemonnee.…

Haar trouwe vierwieler staat gereed Uitgerust met een kleine mand Langzaam sluiten haar rimpelige handen om de handvatten,laat zich rollen over de stoeprand De eens zo sterke vrouw met benen als staal heeft alle delen van de wereld door gelopen Nu laat de "tand" des tijd haar de ouderdom ingaan Moegestreden toch nog op een beter hopen Af…

~~ ~~ ~~ Kleurstelling is ingetogen waardig Kalm of stemmig, zoals men ook wel zegt Vervaagd landschap is de kneep Slimheid kijkers te verrassen met trouwens altijd goed zicht in versoberde kleuren ~~ ~~ ~~ In de kim zit de ziel van 't on- eindig Een parel bevat de geest van de zee In 't houvast zit vaak de greep het handvat…

gevoelsspinnen verleid, achtervolgt door tegenpolen, als speelbal in een labyrint, tevens als begin - en eindpunt, raak de kern van het droomschip maar langzaam kwijt, verstrikt in de verkorte zaligheid van een fictieve zekerheid van wederkerigheid tussen beide uitersten waaruit onze behoeften werden gewonnen, anderzijds als dat handvat…

klaarblijkelijk is het gebeurde zo intens dat mijn gevoel bij de uit en inheemse nachtschade kan worden gevoegd deze begoocheling klettert als ijzel langs mijn doorleefde aanwezigheid en geeft me de les waarbij ik altijd de aftocht nam doch wat me bevreemd is dat mijn onder en boven grens wisselend van positie het middel is dat ik als handvat…

Het handvat van mijn winkelwagen druipt van anti-gel maar toch voel ik de corona van een virus of een cel ik was en boen en reinig maar het houdt me in zijn greep want hoelang overleeft het virus in mijn stukje zeep Een vijand zonder voorkeur, zonder vrees en zonder vlag zonder uniform of vaandel, niet gebonden aan gezag die niet vecht voor…

in de Petit Pont of een handvat... wat wil jij? kom op, springen! onder deze seringenhemel samen kunnen wij wat aansleutelen, gewoon om Chagall te pesten.. goed zo meisje! laat het maar wapperen boven de Seine! hier Parijs ! kijk de nieuwe gymnast !…

blijven maar even hangen bedoeld om de waarheid te laten ruiken soms echter laten woorden zich misbruiken we hopen op hen te mogen bouwen ze te kunnen vertrouwen soms schieten ze tekort soms kunnen ze je wel degelijk raken je hele ziel en zaligheid opfleuren of juist helemaal kraken woorden van een ‘God’ uit zijn naam geschreven een handvat…

Handvatten spreken dan dezelfde woorden van staal hoop en moed, kijk die kerkuil of valk ze uiten: vlieg met mij mee, beperk je niet tot alleen werken met je benen, kijk mij ik bid. Wij zijn slechts vogels, natuurverschijnsel als jij stilstaande voor momenten lang boven het veld. Wij zien verschillen, al zijn 't nuances in kleuren.…

het in een rolstoel, ik duwde, jij zat, ik praatte over hoe we altijd liepen in bossen, op paden, nu keken we naar meeuwen die op een hekje, op en af, vliegend naar het water, op het hekje, in het plantsoentje, voorbij bezette bankjes door dronken mannen die vrolijk groetten Op een lege zat ik nu, tussen zwerfafval en steunde op het handvat…

verheven, stil de drager schijnt zijn schaduw in nijd gevangen strijdlust, zo scherp en kil bedruipt de plek als snerpend krijt zijn metgezel staat onbewogen die hem verbindt met vaste grond zonder angst, vol mededogen vriendelijk briesend, manen blond wie is hij, vraagt mijn loden brein dan heft hij hoog zijn zwaard en slaat ik beef, het handvat…

, ik vlucht weer in een slachtofferrol Geef mij handvatten om mij aan vast te houden Ik wil niet meer vastzitten in mijn duister hol Waar zijn die hufters die mij helpen zouden? De woede, de frustratie, ik krijg het maar niet in de hand Kwaad op alles om mij heen, een ieder die mij gebruikt! Ik laat mij gebruiken!…

het handvat van zijn blindenstok is grijs versleten open …dicht ….open … dicht ….open…dicht dat stapje naar de kant, precies uitgemeten krampachtig laat hij mijn hand niet gaan open …dicht ….open … dicht ….open…dicht vanonder zijn zonnebril loopt een traan “morgen kan de pleuris krijgen” open …dicht ….open … dicht ….open…dicht heft zijn…