Alle inzendingen over hangen

Ik denk dat ik maar niet meer schrijf of bel ik denk dat ik er maar mee stop Want wat ik ook probeer -het is me nu wel duidelijk- mijn post wordt steeds geretourneerd en je hangt al heel snel op.…

Ik herinner mij een brug over het water twee vlotte karpers nu valt het me te binnen ik heb een hang naar het woordje vlot…

in huis een boeket zonnebloemen zodat het binnen warmer schijnt…

Bij ieder is er wel de hang om ergens voor te zorgen, iets van belang hetzij je kind, je dier, je vader je gezin, je fiets, je huis, je lijf je land jouw wereld, jouw verstand precies als in de dierenwereld. Waar komt die zorg vandaan de hang om te bestaan om door te gaan, te leven uit te rusten, stil te staan, ja zelfs in de dood?…

druppels vallen niet ze hangen in de lucht gaan dan vlug weer terug het water in ze duiken met een plop hun kop kapot in plassen op de grond springen ze op van sloot naar beek dan de rivier in zee en oceaan met wolken vlug dan weer terug het vallen is gedaan…

Vaak het hazenpad of vluchtweg genomen Verbaast me heden niet Erg gevoelige tevens zo sentimentele zieltjes Zo makkelijk te verpletteren vernederen vergruizen Harde tante nooit geweest Spijt me ook niet echt Verdriet en geluk zo puur intens Onrecht wacht op herstel Fraaie dichtenvrienden en mijn kinderen Eigenwaarde nam en neemt toe Fraai…

Donkere chocolade consumeer ik niet meer als ik niets over haar afkomst heb geleerd, maar als ik overstap naar dezelfde zaligheid van het alfabet maar in een witte kleur ben ik dan gered? hangt aan mij dan niet de gelijke geur, waarin ik niet alleen mijzelf maar iedereen discrimineer?…

En behartigt zo onze belangen, om door de etmalen heen, in de opening te blijven hangen.…

Een beul in het oude Bourtange Mocht graag nieuwe klanten ontvangen Ach weet je, zei hij Ik ben zo gastvrij Ze blijven bij mij altijd hangen…

"Wij hebben, sprak een boer, twee wevers hier, en kunnen Er één van missen, kon 't gerecht dus slechts vergunnen Een klein remplacement van kop, - Och, laat ons dan de smid en hang een wever op."…

Na een zaterdag Wat luieren en hangen Ontstond bij mij Een vreselijk eetverlangen Op naar de shoarmatent Die tot mijn vreugd Bevolkt werd door De plaatselijke hangjeugd Op mijn leeftijd dé kans Om je jong te voelen Wat praten met een biertje Naar de chickies fluiten, joelen Maar al snel besef je Ik ben voor hangjeugd te oud De late…

Weg met die troep die oude jas, dat mooi bewerkte vest daar waar ik steeds mee hangen bleef steeds weer een lus, bij het passeren van 'n haakje opgeruimd weg dat ding, nu snel, foetsie dus dan kom ik bij die volgende kast zie daar van alles rechtstreeks hangen is dat nu echt of is het nep, goed gemaakt...…

Zoals dat gaat bij sollicitaties Voor en aan de lopende band Kon hij niks, was niks, en ongeletterd Plus twee maal links geen rechter hand Daar kwam nog bij geen enkele ervaring Nog administratief of in de techniek Zijn haar was te lang onverzorgd En vier jaar geleden was hij nog ziek En ach ja, al die volbrachte studies Havo, diploma het…

waarom moet ik mij toch scherven aan een leeghoofdige dame die haar vuile was ophangt aan een zelfgespannen lijn tussen weelderige bomen? zodat zij de natuur schaadt zelfs als mijn wandeling er onderdoor gaat en niemand het wegneemt ook niet bij mij totdat ik zou willen beslissen dat zij netjes de geest geeft ter wille van mijn…

Bomen waaien zacht: druppels vol bloesemgeuren zweven naar ons toe. Een merel kruipt diep in de paarse seringen, kijkt bedachtzaam rond. Groene bolletjes aan de vlierstruik houden wat onnoemelijks in.…

Zo hang ik graag: gebruinde borst en vingers rood van het omklemmen aan een zinken goot…

een behaaglijke hang naar warmte en tederheid maakte zich van mij meester geen vermoeden waar dit door werd aangewakkerd maar het was er ineens op onverklaarbare wijze wat kon ik anders dan het koesteren als ware het puur geluk gelijk een schitterende glans in de chronische dofheid van het verstrijken van tijd…

Soms krijg je van het nieuws zó'n Sinterklaasbaard Maar zie, nu het op dat gebied 'n sleur is Kruist juist de vogelpest de Pietenpleuris Dat is weer even heel wat wild geraas waard Zo leeft de boel wat op, maar niettemin: Voor beide zaken zie ik het zwart in…

Sterren stralen aan het firmament krullen achter elkaar door het heelal gloeien opgewonden tijdens de val schijnen blijkbaar permanent Planeten draaien zonder dollen buitelen verveling in het stieren geroofd door deze kuddedieren met ogen die slechts rollend tollen Manen hebben zich laten vangen wapperen niet langer vrij en blij schieten…

van de taal een werkplaats maken, verzen hup in haken hangen, kloppen aan ritme en vijlen aan klank, iets fluiten tegen verzwegen pijn, zo nu en dan gelukkig zijn. ------------------------------- uit: 'Alle goeds', 2001.…

Ik hang spartelend over opa's been, hallo -- glanzende schoenen!…

En liever nog zag men de Führer hangen. Dus tik alsnog een Hitler op de kop En hang hem daarna aan een touwtje op.…

Ik hang maar wat op de bank, ben ver- legen met mezelf, ik die jou heb misleid moet weer opnieuw beginnen, de draad weer oppik- ken en naar je toegaan, al weet ik niet waar-…

ik hang de noten aan de bomen en leg de takken in het gras zet de zon hier op de tafel heerlijk binnen op 't terras ik hang de wolken aan de waslijn en doe de regenboog op slot gooi alle bloemen in de leegte plant een linde in 'n fagot ik hang de lente aan de kapstok en veeg de vogels van de pui plak grimassen aan het plafond naakt…

wie herkent het niet 't onrustig verlangen naar het ontkiemen heimwee naar bloesem de ongerept frisse geuren en kleuren die je telkens weer versteld doen staan dit grote verlangen waarvoor je de tijd moet nemen om het te ervaren... mits je de tijd maar hebt…

Ik hou van plaatsen zoals dit oude huis door mensen verlaten niet weldoordacht en geleidelijk maar plotseling en onverwacht terwijl de koffiepot nog op tafel een beker ernaast in afwachting van een tweede schenking en de kastdeuren open nu hangen vleermuizen aan 't plafond binnengekropen gras groeit langs een tafelpoot omhoog…

Aan het vervallen huis hangen nog de verveloze luiken en haveloze voordeur in verschoten donkergroen aan het gebint wapperen spinnenwebben in de wind de tuin ligt er chaotisch bij emoties hangen als druppels aan de struiken hoe vredig was het leven toen de notenboom draagt nog steeds haar vrucht door de takken kijk ik naar de blauwe…

De straat is dagelijks, alles heeft een geur en elke geur heeft een plaats. Ginds verdwijnt thuiskomst in een woning, vindt een dakloze een kerk, loopt een wandelaar met de klok mee, weifelen dwaalvogels bij bestemming, bijten remmen zich vast in piepend ijzer en bezegelen hangsloten inpandige leegstand. Onbepaalde geur kent geen toekomst…

lopen op het water dat veranderde in wijn zal preken voor de mensen ze vergeven hoe ze zijn roep de blinde haal de lamme zal ze helen naar hun kwaal kies voor liefde roep je vijand voor het laatste avondmaal ik wil God zijn voor u allen samen delen in de pijn weet dat hopen en geloven morgen ook de hemel zijn aan het kruis ga ik niet hangen…

Natuurlijk brand ik een kaarsje voor de doden als ode Maar ik brand een grote kaars voor de halve doden, de halve levenden die met geen mogelijkheid vooruit te branden zijn Blijven zitten waar ze zitten en zich bewust niet verroeren klagen als je ze laat stikken Uitgedoofd niet door de dood maar door hun eigen levensstijl geen stijl…