Alle inzendingen over harpmuziek sopranen pinguïns

Ik droom van een tropisch eiland vol met engelachtige harpisten en beeldschone sopranen, die mij met de mooiste klanken benevelen.…

Dag papegaai zei de pinguïn. Dag papegaai zei de papegaai. Nee, zei de pinguïn, jij moet dag pinguïn zeggen. Nee, zei de papegaai, jij moet dag pinguïn zeggen. Nee, zei de pinguïn, ik ben een pinguïn. Nee, zei de papegaai, ik ben een pinguïn. Jij bent een papegaai, zei de pinguïn. Jij bent een papegaai, zei de papegaai.…

postbode gezocht zwaar tillen en glibberen pinguïns ontwijkend…

Keltische harpen en duizenden sopranen genezen mijn hart...…

Een vrolijke familie de pioenen, van de bollebozen die geen leed verkroppen, volle harten en onnozel, gulzig in de lippen, sierlijk in verliefd gespreide vingers, doende doende in het rond te zoenen. Zomer wordt het nooit zonder pioenen te bezingen, jou, mij, jullie en ook u, regen die ze schudt, ieder dol en dommer van de lente, terwijl schoenen…

Ik wil niet langer vluchten voor mijn gevoel weg rennen voor de storm in mijn hart het doet pijn wonden te slaan maar ik moet deze weg gaan ook al is het pad onverhard ik zal als de pinguïn deinend op de golven door het groen blauwe licht de vissen zien glinsteren in het water…

dons houdt zijn warmte vast een jas van spek, streep boven het oog zwarte rug, witte buik de schutkleuren van zee en lucht kleine, platte veren als dakpannen over elkaar ingesmeerd met waterafstotend vet uit klieren verwant aan zeeduiker en albatros snelle zwemvogel van het verre zuiden met vleugelvinnen roeit en vliegt hij onder water…

De pinguïn balanceert op een takje rozemarijn bezaaid met blaadjes van cupriet in azijn de kerkuil strijkt neer op het exotisch uurwerk het is nu seizoen voor weergaloos kwatrijn…

Zuidpool: die van de pinguïn, vogel in duikerpak die het eigen lichaam als slee gebruikt om over de hard geworden winter te glijden. Vogel die liever zal zwemmen in het donker onderwater dan vliegen in het licht der eeuwigheid. Ik kan de pinguïn wel begrijpen. Slapend zien we meer dan met de ogen open.…

Zuidpool: die van de pinguïn, vogel in duikerpak die het eigen lichaam als slee gebruikt om over de hard geworden winter te glijden. Vogel die liever zal zwemmen in het donkere onderwater dan vliegen in het licht der eeuwigheid. Ik kan de pinguïn wel begrijpen. Slapend zien we meer dan met de ogen open.…

Het verlangen naar jouw armen blijft stof nu, je wilde immers gecremeerd uitgestrooid in een rivier en in een zee Jouw heengaan bracht een stoet van overledenen op gang naar mij troostend als een verstikkende deken De afstand naar de hel blijft mij vaag als hemelse harpmuziek en gefladder op zoek naar vleugels of een ladder…

Uit onvrede over het jarenlange uitblijven van een onvervalste Elfstedentocht door de opwarming van de aarde ben ik regelrecht naar de Noordpool gevaren, waar ik samen met de pinguïns en de ijsberen de glij-ijzers heb ondergedaan.…

Nadat de ijsbeer ons zorgen baarde, lijkt ook de pinguïn nu op zijn retour. En stof dus voor een uitgebreid discours Over een noodplan voor Moeder Aarde. Verhuis gewoon, tracht ik ze voor te liegen. Hoewel, zo’n beestje kan geen meter vliegen.…

Sinds Happy Feet het ruime sop verkoos Is er geen piepje meer van hem vernomen Waar hangt hij uit, hoever is hij gekomen Er is een moddervette pinguin loos Wie weet is er iets mis met zijn mobiel Of werd hij soms voor Jaws een Happy Meal?…

De vrouw had veel geheimen Zij deelde deze niet Nee, niemand kon vermoeden Wat alleen de Godin ziet De vrouw had ook veel wensen Zij bewaarde ze in een doos Ver weg verstopt op zolder Die stond daar al een poos De vrouw had vele dromen Die kwamen niet echt uit Maar wezen soms de weg nog Met harpmuziek of luit De vrouw plukte…

Geen poema is door liefhebbers gespot Geen boze wolf heeft onze tuin omwoeld En nergens is een pinguïn aangespoeld Gelukkig was een ouwe leeuw heel hot De Wildersstemmer wordt elk jaar weer dommer Volgt nog het laatste nieuws van de komkommer…

Als het licht speelt tussen de bomen En jij gedachten weg laat dromen Visioenen door natuur gegeven Beland in een wereld van beleven Als natuur speelt als harpmuziek Vogels zingen in een vrolijke ritmiek Het voelt spontaan en heel sereen En zonnestralen alle kanten op verdween Je hebt er gemoedsrust uit meegenomen In het plaatje blijven…

zacht orkest het zwijgen op als koren zijn geboren in een volgend lied want zij zijn meester op vocaal gebied je buigt voor het publiek maar jij geniet het samengaan geeft iedereen de eer en de sopraan biedt jou haar open doekje aan…

donker klonken tonen in jouw zacht muziek de sopranen wilden hoger verloren in de alten hun gebied maar in jouw vocaal deinde de schlager dat voelde het publiek ik kwam je later tegen als diva miste je me niet…

Nokvol galmt de sopraan met een keel vol Franse noten zeer voldaan mijn naam Lena Lachschuit Mokums geboren en getogen in de Lelietraat: Jordaan lach de zaal uit: Jacques Offenbach onder de knie ben nu Hélène Lasschuit…

zitten of zij lopen, de Poëten, Met hun kristallen bol of telescoop Te zoeken naar signalen van planeten -of dichter bij- van menselijkheid en hoop Hun hersen-schijf bevat vergeten woorden Gerangschikt volgens klankkleur en ritmiek Die als kometen door hun aura spoelen Van hoofd naar hart verlopen zilveren koorden die resoneren als bij harpmuziek…

je vingers speelden de lichte tonen in het scenario van jouw muzikale lichaamstaal toch blikten je ogen af en toe even snel een nog niet geziene uiterst bijzondere hoge aria waarbij het naamloos stemmingskoor de klim steunde met wat jonge talentvolle sopranen handen en armen omstreelden een zwierige ritmiek in een sprankelende…

Het zwaarste lied in hoogste toon het leven getypeerd in octaaf in één klank door een alt dat als tenor het beeld vertraagt. Bombastisch na een maartse bui lonk ik door een gekleurde boog naar de horizon in oranjegloed nu mijn hart een sprongetje maakt. Lage zon in hoge sferen het licht dat duisterheid verlicht mijn route naar…

En na precies twee tellen (een gelaat vol angst en lef) klinkt uit de mond van de sopraan . . perfect . . . de Hoge F !!!…

Connecties met boven bleken wegen naar de hel. Je wist je beschermd door een netwerk. Maar ik heb weet van je angst door mooie woorden heen.…

Het zegt niets over de Noordpool of de Zuidpool of waarom ijsberen geen pinguïns vreten maar meer over mijn staat van dronkenschap om te vergeten hoe mooi je bent met het licht van een laatste trein en sterrenschijn Het zegt misschien iets over de vriesnachten van de winter de vetplant op een beschutte plek gezet het kraken van de houten…

jawel, ik weet van die voedselketen maar nog steeds kan ik niet wennen aan documentaire taferelen van het toch nog onverwachte einde zoals laatst die wreedlachende haai met een blikontdane tengere pinguin slingerend tussen lange rijen van blinkende hennie huismantanden tot elkaar veroordeeld, getweeën een functioneel gebroederlijke onderzeeër…

daar staan ze, in hun smoking, zij aan zij verkleumde, maar ook plichtsgetrouwe heren die zwijgend barre winterkou trotseren verloren in een witte woestenij ze koesteren het nageslacht, een ei en hongeren, maar zonder protesteren terwijl hun spek verschrompelt onder veren een echte heer gedoogt de heerschappij van dames die nu heerlijk…

Muzieknoten op een balk begrepen en gezongen door sopranen en alten alsook bassen en tenoren Gezongen Latijnse composities vormen een meerstemmig geheel aangetrokken door de harmonie dalen de engelen van boven neer Deze wachters van de hemel knikken elkaar goedkeurend toe ja, aan hen is toegang verzekerd want dit is wat vrome…

Gevat in brokaat zwoegen de borsten van de sopraan vervaarlijk een stem klimt in de gordijnen. De bühne deint de pauken dreunen de strijkers weven een kleverig web. Het publiek verbleekt wanneer de nacht zich als een zwarte weduwe op hen stort.…