Alle inzendingen over harpoen

Roerloos wachtend langs de waterkant, zijn snavel als harpoen gereed...…

gesproken ons om volhouden vraagt opdat op de loer liggend met giftige harpoenen als druipende tanden die ons bijten moeten het virus naast het lachen vooral het leven vergaat voordat wij dat verliezen in de zandloper van tijd…

denk niet dat een gekko met miljarden trilharen plakt aan het glazen plafond wat jij doet met gebroken nagels ingescheurd tot op het bot met hetzelfde effect harpoenen van weerhaken voorzien je noemt cactus dus de naalden prikken in de huid zou willen dat ik zonder je kan de zon komt op, de maan gaat onder in jouw naam, uit mijn vlees…

gewoon verstand, in velen toch het hoofd begrijpt zo weinig van gesloten taal mijn ogen zien de druppels niet verbaal zo wordt droge praat van zijn kracht ontroofd wat kan ik nog beweren, wat nog doen ik wil je onmacht drogen met mijn hand en vrij vertalen in een visioen de rechte woorden lijken relevant maar ze gooien deze scherpe harpoen…

Mijn vader weet dat hij gaat overlijden Doktoren kunnen niets meer voor hem doen Angstvallig pratend over nu en toen Proberen wij de toekomst te vermijden Morfine kan zijn pijnen iets bestrijden Zijn zieke lijf gepind aan een harpoen Ligt hij gebed in smetteloos katoen En tracht zijn geest van angsten te bevrijden Grauw licht valt binnen…

Ik denk erover om te emigreren naar het pikzwarte Schiermonnikoog, zonder adreswijzigingen en met een vlijmscherpe harpoen en een sexy foto van Marilyn Monroe.…

Ontleed en opgemeten en beschreven Getekend en veelvuldig gegraveerd In zilver en in allerhande mokken De kudde van de Heer bezag geschrokken Hoe‘t beest door glazeniers zelfs werd vereerd De kooplieden kregen toen visioenen Over de brengers van vaak slechte tijding Zoals verkondigd in de Heilige Schrift Ze zagen traan al en balein, harpoenen…

Toen de bleke, felle bliksems kwamen die hun harpoenen plantten in jouw hart en vier takken woedend versplinterden, sapstromen dempten die opstijgen wilden na de winter, wachtte, grote beuk, achter je de kuil (doodkalm kraken slaapt in het veld) slechts voor jou daar gegraven. --------------------------------------- uit: 'Laaglandse hymnen…

droom werd wet, verwoordde moord: harpoen die zich door lijven boort. de kleur ging heen, de klank verdween: grijs is het land. grijs is het land. de hand grijpt haren samen in een dot. het richt de lippen en het lijf wordt zot. het breekt het open, duwt, en strandt: grijs is het land. grijs is het land.…

altijd weer die zin geen land verdedigd of hulp geboden bij overstroming nog geen steentje bijgedragen het spijt me en daar ga je altijd weer die zin voor alles wat ik niet gedaan heb dat ik nooit bovenop een barricade stond te zwaaien met een witte vlag nooit het lef had om me te begeven met gevaar voor eigen leven tussen walvis en harpoen…

Op zijn wankele boot rinkelden de flessen whisky, maar hij liet zich niet kisten, met een harpoen in zijn klauwen en een sigaar van Fidel in zijn bek. Ver op zee ramde hij het wapen in de huid van een grote vis, wreed, zoals hij uiteindelijk zichzelf doodde, na een zware mars door barre steppen.…

waar Odysseus onversaagd aan god Neptunus weerstand bood, maar door die hybris schonk Zeus geen vergiffenis Nemo in zijn Nautilus kent onderzee geen hindernis noch andere bekommernis Tot in de zuidzee van Antarctis naast de potvis ook een walvis opduikt met een staart gigantisch die, al duikend submarinisch, levend doelwit voor 'n harpoen…

Vijftig jaar, da's toch wel raar: al is de jacht nog goed te doen, er zit wat sleet op mijn harpoen. Vijftig jaar, da's toch wel raar: al ben ik nog een vlotte gast, toch loopt er nu en dan iets vast. Vijftig jaar, da's toch wel raar: ik lijk nog wel een jonge snaak, maar schiet ik ook nog altijd raak?…