Alle inzendingen over heilig man

Een oud man in de straat zijn klein verhaal aan de oude vrouw het is niets het klinkt als een ijl treurspel zijn stem is wit zij gelijkt een mes dat zo lang werd aangewet tot het staal dun werd Gelijk een voorwerp buiten hem hangt deze stem boven de lange zwarte jas De oude magere man in zijn zwarte jas gelijkt een zwarte plant Ziet gij dit…

evenaren hij zaaide angst en moordde voor de lol de zwarte kerkers zaten overvol met door zijn beul bewerkte martelaren maar toen ik laatst die beelden van hem zag vermoeide ogen, rimpels en gebogen vernederd door een bitter hoongelach verscheen een vreemd gevoel van mededogen was dit nou die moordlustige tiran ik zag alleen een broze oude man…

Rond mijn naakte existentie schikt hij vormsel met uitbundig zwieren en dicht met stoffen penseel de kieren voor een stijlvolle dimensie. Hij bebroekt, behemdt en zelfs behoedt de gedaante van mijn passeren hult mij, schijnbaar achteloos, in kleren waarin elke passant mij achtend groet. Uitbundig voeg ik mij in ‘t gepluimte jubelend over…

in het geweten van de duivel in het donker van de hemel achter de handen voor je ogen Pijnlijk, elk geluid is onbekend geen voorstelling te maken en toch, je bent nieuwsgierig wee en gebeente, de droom trekt over Weg is elke realiteit en ook het licht heeft zich verstopt nu is er niet meer dan duidelijk Het staat in de schaduw van de maan…

Zachtjes loop ik naar je toe, kijk je in aanbidding aan, en zachtjes fluister ik de woorden, "Jij bént de schaduw van de maan."…

Ik zie jou In de verte In gedachten In de mist Ik hoor jou Stille klanken Zachte tonen Alsof ik wist Alsof ik altijd Heb geweten Dat jij bent Dat jij bestaat Mijn liefste Niet nu maar eeuwig Jij die niet opgeeft Jij die nooit gaat Ik wil je kennen Jouw warme fluister Jouw zachte lichaam Mijn mooiste nacht…

Hij heeft zich al die jaren ingezet voor huisdier, echtgenote, dochters, zonen. Vergeefs gehoopt dat men hem zou belonen. Hij overpeinst z’n Waterloo in bed. Z’n hersenspinsels kennen geen verlet. Hun dagen zijn gevuld met slopen, honen van ‘t gasthuis dat ze ongenood bewonen. Ze kalken ‘onbenul’ op zijn brevet. Van armoe zoekt de stakker…

Jij mooie man, met je zwoele ogen. Het spijt me zo, dat ik je heb bedrogen. Jij mooie man, met je liefe lach. Je moet me geloven als ik zeg, dat ik je echt heel graag mag. Jij mooie man, met je heerlijke mond. Ik weet het nu, De cirkel is rond. Jij mooie man, ik hoor bij jou.…

Zij spelden al vijftig jaar, dag in dag uit, de krant van dezelfde dag, een man en een vrouw, om de wereld eindelijk stil te doen staan: jong en fleurig om een ijzersterke as. Maar op de tafel werd alles oud. Zelfs hun messen en hun vorken. Alleen zij niet, die man en die vrouw.…

De Grote Man komt rijkelijk gefronst stevig stappend de centrale hal binnen. Zijn weg wordt enigszins versperd, twee met zwaarden gewapende kinderen beginnen een schijngevecht. Verstoord omzeilt de Grote Man het gebeuren en stevent af op het hersencentrum van het unieke kinderontwikkelingsoord.…

Veel mensen zijn er om hem heen, toch is de oude man alleen, hij morst de as van zijn sigaar en denkt alleen nog maar aan haar de vrouw, die hij elke seconde mist, waarom heeft God zich zo vergist? Waarom nam hij haar in plaats van hem?…

Ontdaan van elke waan brak de maan in tweeën en zag de zee de liefde genadeloos vergaan Rozenblaadjes van geluk de laatste adem van stil begrijpen fluisterden zacht; 'hier eindigt onze nacht'…

ergens heel diep van binnen ben ik boos op mijn gevoel geen vertrouwen in mezelf verlangen zonder enig doel is er ooit iemand geweest die zoveel bij me losmaakt die me bespeelt zonder te weten hoe diep hij me van binnen raakt als je weet wat ik zou voelen nee, daar denk ik niet meer aan voor jou en mij is er geen toekomst geen verleden…

Een Hollandse man op vakantie Ontmoette ene juffrouw Schimansky Ze had prachtige billen Dus hij vroeg: zou je 't willen Dat ik even achter je an ski?…

Men leeft niet zomaar elke virtuele ideologie, wat te denken valt voorbij aan wereldkundige maatstaven uit te beelden naar kieskeurige kosmopolieten wat ik zie rallentando de toon nog is gezet zonder zwevend laven.…

Verzadigd in het licht zijn sterren hees gezongen, spelend met de woorden - ik hou van jou – Een knipoog naar de maan, een dans verwonderd om jouw bestaan.…

Aarzelend open ik mijn muil toon mijn lied in lichtgrijze damp grom mijn grieven tegen de lamp die helderheid brengt in beneveld gehuil Verknipt toon ik mijn schaduwkant als silhouet in blauw gelijst voor wie zielsverdriet naar boven krijst verkracht, enteerd en aangerand…

Met het verstrijken van de tijd - een nacht raakt vele sterren kwijt - kreeg hij meer inzicht in het feit. Wie zegt dat maanlicht liefde slijt?…

Onder de pompelmoezen maan Op de oude schommel Als op een droom van vroeger Scharnieren knarsen Krekels zwijgen Onkruid Schiet uit het droge zand omhoog Zaden zijn verdord van de hitte Lelies bloeien niet verder Algen vertroebelen de vijver Je bent er niet Er is brood en wijn Je bent er niet Pompelmoezen maan Fruit en wijn Dompelpomp…

Zo dames uit Nederland nu eventjes opgelet Het lijkt misschien wel raar bizar en onmogelijk Maar ik heb mijn ex-vriend op marktplaats gezet Ik heb hem geplaatst in de categorie vrije tijd Hoop er nog wel een leuk bedrag voor te vangen Maar hoe dan ook ik moet hem zeer snel kwijt Dus ben je nog vrijgezel doe gerust een bod op m'n ex Hij…

Jouw stralende oogjes schitteren van plezier ze doen mij smelten zelfs al ben je niet hier Je bent niet mijn kind niet van vlees en bloed maar ik kan zo genieten als ik jou met liefde voed Ik voel me zeer gelukkig als je slapend bij me ligt en je zacht met je handjes kriebelt over mijn gezicht Je bent mijn stoere bink je kunt altijd…

moest af en toe springen als schaduw een offensiefje begon en donker mij snel naar hogere sferen dwong waar licht in blauw transparant de hemelboog spande haar perspectief de rust gaf waar mijn ziel naar verlangde ik oneindigheid voelde als helend bad na een stressvolle jacht en lachte bij het zien van de gesikkelde maan…

maan en sterren spiegelen op de golven heimelijk dein ik met ze mee in wiegend licht verzonken ben ik vol maan en zee…

in richtingen waar vlekken zonnig schenen of angstaanjagend waanideeën kind aan huis, een arm buiten drong naar binnen om de duivel weg te drijven die beste vriend verdroogde als een afgedropen pen hij schreef haar lichaam niet want dat was al gebroken dus schonk ze het de witjassen ,zonk hen tot de bodem met haar laatste zonde... naar de maan…

En toen, gifmuze, kroop hij in mijn blik: een man, klein, dik, met onbemand gezicht die keek alsof hij Ron of Ruud moest heten. En alles wat hij dacht was mij bekend: belasting, voetbal, Emma, missverkiezing, broccoli, koffiefilters - heel zijn mond een dunne brief vol blanco levensdrift.…

de linies sluiten aan en men drijft het op de spits aanval, beste verdediging sport verbroedert generaal pardonneert voetbal naar oorlog de bal is rond vrouwen zijn gemeen maar kunnen niet voetballen buiten spel…

een dompelaar die hikt en lalt, brallend een vuist naar boven balt en dronken in een voortuin valt een jongen die zijn meisje kust, vechtend tegen gezonde lust, zich van gordijnwacht goed bewust een fietsbel, rinkelend langszij achter twinkelend lichtgerei over een vlaamse straatkassei nachtstilte die de kop opsteekt onder een maan…

grijs voldaan proeft hij kalm de laatste herfstregen - hij heeft liefgehad…

Badend in het zweet Zoekend naar verkoeling Het vuur van verlangen Nimmer gedoofd Depressies achterlatend De gezondheid is weer blakend Emoties onbedwongen Rituelen in het hoofd Dansend in de nacht Aanschouwd door alle sterren Als een inheemse indiaan Het is weer volle maan…

Gewikkeld in nachtblauw satijn denk ik terug aan de geuren van de zomer vol lavendel en rose rozen droom ik terug naar de zwoele lange nachten vol fonkelende sterren onder een wassende maan waar ik de slaap niet meer kon vatten en de ongesproken woorden nog nagalmen in de diepte van de nacht waar dromen samenkomen adem ik gedachtekracht…