5880 resultaten.
VERWORVEN SMAAK
poëzie
2.5 met 2 stemmen 1.069 Rijmloze verzen, in het metrum van de Griek,
Zijn lekker als — tabak. Die maakt gezonden ziek;
Wekt walging; ’t koude zweet breekt uit; het komt tot braken.
Maar ’t went wel en begint van lieverlee te smaken.
Ten laatste vindt men ’t heerlijk, en het heet:
'Zo’n fijn sigaartje is ’t keurigst dat ik weet.'…
Jazzverleden
gedicht
3.6 met 30 stemmen 19.318 De jazz stamt van de negers
De negers in Amerika
De negers in Amerika
stammen van huisuit uit Afrika
Ze werden door ons Hollanders
met schepen naar de States gebracht
En bepaalde niet eerste klas
maar als beesten vastgeketend in
stinkende ruimen opeengepakt
om aan de overkant - zo
ze nog leefden - als slaven
te worden verpatst…
Een stem van de overzijde.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.139 Als 't leven over-leven wordt,
Al is het kort,
't Schijnt lang te duren;
Hoe pijlsnel vroeger tijd verdween,
De laatste zijn de slependste uren;
Zij kruipen heen.
Maar troost de Heer, die ik aanschouw,
U in uw rouw,
Steunt Hij uw voeten,
Zo zult ge uw weg gemoedigd gaan,
Totdat wij ons bij Hem ontmoeten, -
Treed rustig aan!…
Kerstavond
poëzie
3.7 met 6 stemmen 1.505 Troost der armen.
Wat buigt ge u neder, o mijn ziel,
Waarom dus gans verslagen?
Alsof op u al 't donker viel
Der donkerste aller dagen!
Besterft ons lamplicht op zijn pit,
Die uitgaat van de droogte,
Wij hebben beter licht dan dit,
In d' opgang uit de hoogte1).
De middagkost was zeker schraal;
Elk onzer nam hem zuchtend;…
Stil is de nacht.
poëzie
3.8 met 5 stemmen 1.921 Stil is de nacht en lieflijk blinkt de maan;
Vermoeidheid rust met zorg en vrees en smarte, -
Maar liefde waakt in 't rustloos kloppend harte,
Zij, zij-alleen kan niet ter ruste gaan!
En waar legt Gij het lieflijk hoofd ter rust?
Melieve, waar spreidt u de slaap haar bloemen?
Wat legerkoets kan zich gelukkig roemen,
Dat zij u draagt en op…
Margrieten
poëzie
3.7 met 6 stemmen 1.542 ’t Is of die bloemen het weten:
Ze buigen beurt om beurt
uit eerbied voor de stilte
die aan mijn hart is gebeurd.
En reder dan aan mensen
doe ik die elfen in ’t gras
het effen verhaal dat hij heenging
om ’t heimwee dat ik was.
Ze neigen bevreemd naar elkander
’t naïeve margrietenhoofd:
dàt hadden ze van de mensen…
De verrukking.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 566 Geen grootheid der wereld bekoort mij.
Hoe zinkt gij, ô trotse paleizen,
Wanneer ik, naast Kloë gezeten,
Mijn oog op uw grootheid laat scheemren!
Wanneer op haar zwellende boezem
Mijn rusteloos harte mag kloppen -
ô Vorsten, wat zijn dan uw tronen? -
Daar ginds dwaalt de onlesbare hebzucht;
Verzadeloos hongert zij eeuwig.
De bleekheid bedekt…
Reis
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 200 Reis. Flarden gedachten en beelden flitsen langs ramen voorbij. Het dendert van binnen, station onbekend. Reis door je slaap en rust. Rust.…
Sibylla
poëzie
4.0 met 2 stemmen 267 Sibylla, aangebeden kind -
zoo wispelturig als de wind -
die louter zielenvreugde vindt
met herten doen te smachten,
die gij door uwe schoonheid blindt
en aan uw zegekarre bindt,
terwijl ge toch geen een bemint,
hoe zij naar u ook trachten.
Is ‘t niet uw blauwig ogenpaar,
uw blond gestruiveld fulpenhaar,
uw stem, als ene harp zo klaar…
Najaarslied.
poëzie
3.6 met 5 stemmen 1.454 Ik ken geen schoner kleuren
Dan die van 't Hollands bos
In bruine najaarsdos;
Ik ken geen zoeter geuren,
Dan die uit droge mos,
Uit geelrode eikenbladeren
En varenkruid dat bloeit,
Mij op het koeltje naderen,
Dat met mijn lokken stoeit.
Ik ken geen schoner zangen
Dan vink en lijster slaakt,
Bij 't morgenlicht ontwaakt,
Eer…
Götterdämmerung
gedicht
3.4 met 5 stemmen 2.734 dit is een offer aan de god gijs
die zich verstopte in de centrale verwarming in de keuken
rondslingert over de kranen bij het bad
wij zijn overtuigd van unalienable rights
van goden zich her en der door dreven te bewegen
zich te nestelen in de kasten
of zich te vermenigvuldigen in de engte achter de haard
en daarom
brengen wij eerbiedig…
'S AVONDS
poëzie
3.0 met 1 stemmen 381 Soms nog als de avond is gevallen
en alles in stad reeds stil,
draagt mij mijn voet voor 't huis waar zij woonde,
ofschoon ik het zelf niet wil.
O bloemeken van mijn eenzaam leven,
mijn liefde, mijn lust, mijn vreugd!
Een andre geniet nu uw geuren en kleuren
en doet zich deugd aan uw jeugd.
Dan bersten de donkere erinringen open
als hagelwolken…
De bruid
poëzie
3.5 met 4 stemmen 816 Wie roept er in de nacht? Welk aards gefluister
groeit uit de diepten tot gejuich of klacht,
welk is die stem slechts hoorbaar in het duister?
Wie roept er in de nacht?
Het zwelt, het stijgt; dan wordt het fijn en teder
en kaatst als zeepbel op een effen plas;
het zweeft, zo licht als een verwaaide veder,
over het donker gras.
’t Is het…
Kloppen SVP
gedicht
3.4 met 10 stemmen 6.287 van september ’35 tot juni ’38
studeerde ik middelbaar engels a.
de lessen werden gegeven
in het gymnasium
aan de laan van meerdervoort te den haag.
het was een zich deftig voordoend gebouw:
de stortbak van de wc
had dan ook twee deftige trekkers,
er hing een stukje ivoorkarton naast
waarop in deftige drukletters stond:
‘voor grote spoeling…
Sta bene.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 1.120 Wij zijn een natie van stavast, niet waar?
Ziedaar een trots, waar we onze troost bij zoeken.
Nu ja; die predikant staat hier of daar,
En onze kunst en wijsheid staat in boeken.
't Is alles even staande, als een pilaar.
Wij hebben staande jassen, staande broeken;
‘Die rok staat goed!’ In Frankrijk zou het zijn:
‘Mais cet' habit, mon…
STUUR 'M DAN NIET HEEN
poëzie
4.0 met 1 stemmen 537 Als een mens komt met vriend'lijk ooggekijk,
Mond die iets liefs vertelt,
Stuur 'm dan niet been: 'keer morgen weer.'
Want wat één mens een andre liefs bescheer',
Is zonneschijn, die door de wolken welt,
Of een geplukte bloem gelijk.
Als zonneschijn, die door de wolken welt,
Drijft alle liefs voorbij.
Kijk op en zie of weet het niet;
Het…
Over 't paard tillen.
poëzie
4.5 met 2 stemmen 1.585 Uw nauwgezetheid is beducht
Mij ‘over 't paard te tillen.’
Maar is er iets wat u belet
Dat gij mij in de zadel zet?
Gesteld - dat gij 't zou willen.…
HET WARE GELOOF
gedicht
4.4 met 5 stemmen 3.225 Als de kardinaal een scheet heeft gelaten, zeggen ze:
"Sjonge jonge, wat ruikt het hier lekker,
net of iemand lever met uien staat te bakken."
Dat soort katholieken, daar ben ik niet dol op.
(1965)…
De deizende sterren
poëzie
4.0 met 4 stemmen 449 De deizende sterren, zij tink'len
Hun vesper mij na, waar ik rijs,
Tot die tonen mijn voeten besprink'len
Op de trappen van 't zonnepaleis.…
Zij maaien stadig met gelijke slagen
poëzie
4.0 met 2 stemmen 241 Zij maaien stadig met gelijke slagen,
Drie mannen, de armen strekkend met de zeis,
De benen ver gespreid, naar vechterswijs,
In felste warmte van de zomerdagen.
Met ritmisch schomm'len gaan de bovenlijven
Al op en neer, als grof-massieve slingers,
En stoer omsluiten de geknookte vingers
De dikke stelen, die in één lijn blijven.…
De kroeg
poëzie
4.0 met 1 stemmen 489 De meinacht laat zijn koele droppels neder,
ik schuil onder een lispend lindendak,
mijn oude hart vindt zijn verlangen weder
dat naar de lente geurend openbrak,
en vóór mij is het licht der kleine kroeg,
daar tiert men bij de hooggevulde glazen,
al wat ik vrucht'loos aan het leven vroeg
ligt in de simp'le jool dier blijde dwazen.
Zij zwetsen…
De zwerver
poëzie
4.0 met 3 stemmen 802 Ik ben vermoeid. Toch ben ik nog gestegen
Tot op de heuvel in het late licht.
En vóór mij kronkelen de duistre wegen
van ‘t avonddorp, dat daar verlaten ligt.
Is nu de wereld zoveel eeuwen ouder?
Alles lijkt mij zo vreemd en toch bekend.
Ik mis alleen een vriendelijke schouder,
een lichaam, dat mijn lust voelt en herkent.
Ik ben alleen voor…
De bouwval
poëzie
4.0 met 2 stemmen 704 De laatste glimp van 't avondrood
Vloeit langs de strakke muur,
En schuchter duikt de maanschijf op
Aan 't bleek en fijn azuur
Wat wekt ge, sombre steenkolos!
Die van uw glans verviel,
En eenzaam op de rotspunt rust,
Wat wekt gij in mijn ziel?
Versteende stem van vroeger tijd!
Wat spreekt gij tot mijn hart,
En wekt er droevig echo's…
Zo straks de dood door deze deur mocht treden
poëzie
4.7 met 7 stemmen 2.765 Zo straks de dood door deze deur mocht treden,
neerdalen langs de trap of kloppen aan het raam,
mij wenken zou en daarna noemen zou mijn naam
en zei: Volg mij, uw leven is verleden -
hij zou geen lang en moeizaam overreden
van node hebben voordat ik het drukkend haam
van een vrijwel mislukt bestaan, besmeurd met blaam,
afleggen wou en heen…
Het was donker
poëzie
2.8 met 4 stemmen 2.847 Het was donker,
hij lag op zijn bed.
hij had het raam op de haak gezet,
opdat het getij van de nacht
door de baai van zijn kamer kon gaan
en zijn dromen stijgen en dalen
op de golven der maan,
en hij dacht:
'hoe vaster ik slaap,
des te zwaarder slaapt het heelal,
hoe dieper ik ademhaal
hoe hoger de nacht
en het lied van de nachtegaal.
kan…
HET NACHTEGAALTJE.
poëzie
4.3 met 3 stemmen 558 Zeg mij, zwevend orgelkeeltje,
Zanger, zo eenvoudig schoon,
Zeg mij, minziek filomeeltje!
Wie leerde u die liefdetoon?
Als gij, met uw snebje fluitend,
Slepend, zacht uw’ galm verlengt,
Of, de gorgel vol ontsluitend,
Alle tonen samen mengt,
Als gij ’t zet op hoge wijzen,
En,…
Was 'k nu bedroefd
poëzie
4.0 met 2 stemmen 492 Was 'k nu bedroefd, 'k zou met de droefsten schreien:
Zó droef als ik kan toch geen droef mens klagen:
Maar tóch zou 'k zeggen: klaag om 's Levens slagen
Niet wild, niet zó of 't u niet mócht kastijen.
Krom krimpe ik van verdriet; — 'k tere uit van lijen; —
Mijn arm hoofd snapp' niet waarom zulke plagen; —
Maar wee, weé mij! als ooit…
Zuster
gedicht
3.6 met 5 stemmen 1.586 Er woont een zachte zuster in mijn huid
een vrijbuiter die in mijn lichaam bijt
en soms haar handen op mijn zijde legt,
‘s nachts stelten loopt, of danst of rust.
Dan dringt zij ook haar dromen aan mij op
en ik leg mij huiverend naast haar:
een dode, een schamel geraamte,
knikkend en stamelend.…
Gelijk een vuur, dat flonkert
poëzie
4.0 met 2 stemmen 355 Gelijk een vuur, dat flonkert
door dunne nevelen heen,
zo schittert, half verdonkerd,
haar oog onder de ogeleên.
Wilde, brandende ogen,
drijvend in ene vloed
van zachtheid en mededogen:
half water en half gloed.
O toverachtig gemengel
van week gevoel en van drift!
O tolken van 't hart van die engel,
brengt gij mij laving of…
Zoete kussen
poëzie
4.0 met 1 stemmen 216 Voor hare venster bloeien rozelaren,
en wil zij dat ik heimlijk haar kom kozen
dan smijt ze mij twee purperrode rozen.
Twee purperrode rozen mij verklaren:
twee purperrode lippen zijn zo smachtend,
twee purperrode wangen zijn u wachtend.
Ik ga en kan geen zoete kussen sparen,
ik geef er veel om 't liefje te verblijden,
ja, meer dan dat men…