Helmkruid.
poëzie
In 't gloeiend zand
Der hoge duinen
Geplant,
Kwijnt ge... verdorrend op haar kruinen,
Aan 't eenzaam strand.
Schoon 't koele nat
Uw dorre sprieten
Omspat;
Moogt gij geen laafnis toch genieten,
Verschrompeld blad!
Vaak sterven wij
In hooploos smachten,
Als Gij: -
En 't doel van hopen en van trachten
Lag zo nabij!…