eiland van de Laatste Dag
boek zonder letter of naam
plek om alles te verstaan
alle grenzen vallen tezaam
was las leefde vandaag korte tijd
in herbergzamende eindigheid
niets dat spijt of lijdt
rust stilte vergeten enigheid
het is een open boek
het hoofd niet gebroken
vragen die vragen oproepen
bestaan niet
wat te doen…
kluistren moog,
mijn ziel het al aan flarden rukken
en vliegen, waar zij nimmer vloog;
zo wou mijn ziel, de wreed geslagene,
ópwiekend hoog uit slijk en slam,
áfwerpen 't al te lang gedragene
slavinnenpak, en - als een vlam
óptongend boven mist en wolken,
uitspannen, groots, in 't groots azuur,
tot ogenlust van alle volken
mijn hemeldroom…