De herfstsfeer doet
me zuchten.....
En verlangen
naar voorjaarsluchten.
Dat die weer
mogen verschijnen.
En wat mij betreft
nooit meer verdwijnen....
Kan er nu alleen van dromen
Maar ze zullen
toch weer komen!…
wind waait om mijn kop
houdt niet op niet over
wapperend lover tovert
grillige vormen afgetopt
door daklijst op natte straat
verlepte bladeren treuren
gehaaste passanten keuren
ze geen blik waardig maat
voor onverschilligheid
ritmisch bepalen voeten
vertrappend het wroeten
van de hond die herfsttijd
pootverheffend van geur
voorziet…
de nacht vlucht weg
voor het oog van de dag
een dikke mist
pakt het dorp mysterieus in
de verstrooiing gaat
op en neer
die je dus niet kan pakken
voor je gezichtsveld
(je weet niet hoe)
morgen is er weer een dag
om naar te kijken
misschien zie je dan wel
prachtige weidse vergezichten
onder blauwe luchten…
Voel de sereniteit tussen de nevels
Waar de heide in rust wordt geëtaleerd
Jeneverbessen als mysterieuze lakeien
Het landschap gedachten confisqueert
Laat de nevels maar spelen
Waarin jij je rust mag delen
Vergeet er wat je vergeten mag
De stilte die je las en zag
De herfst speelt in fijnmazige raggen
Waar de dauw met heidestruiken speelt…