voor mijn vader
Rust nu maar uit
je hebt je strijd gestreden
al je zorgen en verdriet
behoren nu tot het verleden
heriner mij niet in sombere dagen
heriner mij in stralende zon
hoe ik was toen ik alles nog kon…
Wanneer ik de buurman zie.
drijven gedachten vreemd genoeg
naar opa’s groentetuin; een heiligdom dat ik
als kind slechts mocht betreden
met zijn vingers rond mijn hand.
Dat voelde ook wel veilig,
want er groeiden veel geheimen
leerde opa mij,
zoals kroten die gekookt
toch rode bietjes bleken,
penen en ajuin; wortels, ui
met piepers…
Mijn gedachten door elkaar
alle herineringen beleef ik opnieuw,
vol haat, verdriet en afschuw
Die rommel zal altijd blijven
het laat me niet alleen
nare gedachten
maar ik sla me erdoorheen!…
De berg der stilte kan ik niet bestijgen
Door het verwarrend woud herinnering;
Dus wil ik onder zeil van mijmering
Voortdrijven op een zee van eeuwig zwijgen.…
Ik geloof het niet, ik ben alleen met herineringen.
Alleen met geluid, alleen met mijn pijn,
God haal me hieruit.
Geef me de kracht om weer verder te willen leven.
Want ik wil de moed echt niet opgeven.
Laat me nog een maal iets goeds doen god, Waarom?…
Dat ik kon zeggen waar het om was
dat de ene mens mag zingen
de ander door de dagen gaat
met droevige herineringen.....
Ik wilde dat ik het vergeven kon
dat wat men niet begrijpt
dat alles wat betekenis heeft
alleen verborgen rijpt.…
IJl de dunne, versleten maan
vergeten in z'n ijver, half vergaan
en overdag is blijven staan, maar
meer is dan vage herineringen
zie ik het koele water blinken
een oase begeerlijker dan menige dingen
trachten mijn ogen dit te drinken
alleen als koeling voor mijn geest
is het twijfelachtig of dit geneest.…
het sraks te laat
De tijd laat niet met zich spelen
En zo ook niet het lot
Zie me als Rome
Wie weet zal de weg je weer naar mij toe leiden
Is dit slechts een onvermijdelijke wending
Op weg naar een onverholpen plot
Ik zie nog beelden
Ik hoor nog ons geluk
Nog steeds kan ik ons van iedere dag nog proeven
Maak alsjeblieft mijn herineringen…