Alle inzendingen over herinneren

Nu door de dagen en de nachten Martelt herinnering.…

Als tranen een trap konden bouwen En herinneringen een brug Dan klommen we hoog de hemel in En brachten je mee terug…

Nu door de dagen en de nachten Martelt herinnering.…

Dolend in het groen verdwaalde ik wist niets was twaalf weet ik nog een kind herinner mij haar naam een beeltenis haar schim in groene schemering…

laat mij de oude zwerver zijn die door de straten gaat zonder herinnering en voor de luiken voor de Febo sluiten daar nog even staan HEB MIJ NU LIEF VOOR LATER…

Gebroken gedachten laten mij in verwarring achter als ik zoek naar herinneringen in mijn geest dan weet ik dat er pijn maar ook liefde is geweest alleen nu veel zachter…

Je gaat weg, maar zie mij, als een bloemetje, een groen plantje, niet veel hoger dan het gras, met kleine lichtblauwe blaadjes, die je zal herinneren, aan hoe ik was. Vergeet je me niet.…

Je kent een sterke hang naar het verleden omdat je denkt dat je het heden kan verbeteren met de herinneringen aan toen maar wat je vergeet is hoe dat verleden in het heden werkelijk heet.…

Dat was het dan geen tastbare herinnering blijft er over niets om te koesteren gewoon niets Enkel de doordringende pijn van gebroken dromen en het verdriet van nooit nog “wij” te zijn…

Een wagon, ik herinner mij veel wuivende armen en handen steeds denk ik aan die mensen hun leed, hun tranen het werd hun dood ik leef er mee…

wetend dat het eindig is oneindig lief te hebben niets te verwachten dan dit moment blijft in gedachten aan de herinnering de eenzaamheid eenzamer dan het mooiste moment…

landelijk stoffig soms en in mijn herinnering warm zeer warm een stukje noga in Montelimar en daarna nog verder zuidwaarts…

Niet het verstand Herinnering is de band Ik verzakte naar diepere lagen Jij woelde naar luchtige hoogtes Samen op reis Wat een afstand…

naar lucht happen, wissen zo wijs als een herinnering het minder kan maken; zalig wordt het in je hoofd blijft vaag een blauwdruk na niet uit te gommen.…

Een mier zegt in reïncarnatie te slagen: ‘Ik sta steeds weer op, maar... mocht u ernaar vragen: Ik heb geen actieve herinnering aan Mijn premierbestaan'…

gedaan daarover mijmerend vroeg ik mij af wat jou mij altijd glimlachen laat of mij net dat extra zetje geeft als ik verdrietig en somber ben niet meer weet ook wat te doen waarvoor ik mijn kluisje openen kan er zijn zoveel momenten te bedenken als de wegen vol obstakels zijn die jij mij weer overeind zetten kunt om uit de verzamelde herinneringen…

het strand en ’s avonds is het tijd om te feesten in de disco dichtbij het strand daar heb ik mijn eerste liefde gevonden diegene waar ik nu van gescheiden ben ik heb er wel leuke herinneringen aan dat we samen op het strand liepen hand in hand met de zonsondergang ik zal het strand met zijn herinneringen nooit vergeten het zal altijd bij…

ik lig in het frisse zomer gras de wind blaast door 't groene bed op de gedachten van mijn herinnering vele jaren zijn vervlogen ooit kraste ik hier een hartje in de fluwelen bast van een wit berkje een hartje als een rozenknop slechts herinneringen keren terug.…

Met galm werd zij aangevoerd als beeld tegen de stroming in waar ik dromerig in verwikkelde als een echo in mijn herinnering.…

Of komen uit dit warme duister twee mensen zielsgelukkig blij en blijf ik arme, dwaze dwaler met slechts d'herinnering in mij ? Herinnering... aan wat ik droomde. Herinnering... aan wat nooit was en die, wellicht door "t steeds verlangen een wonde bleef die nooit genas. GAST…

nu stilletjes jou de jaren van jong naar volwassen groeien lonkt in mistige nevel waar jij vijftien wordt wervelend de toekomst die jij veroveren wil ouder wordend herinner jij je de angst en onzekerheid nu bij elk van jouw keuzes de wens ook van vrijheid naast de keten van beknotting ouder wordend herinner jij je de verwachtingen…

de agenda van het leven was ons voller dan volst dankzij de liefdes en de naasten die ons het leven vieren lieten in het nu elkaar weten aan de overkant van de tijd zullen wij steeds weer genieten van de langzaam groeiende berg van opdiepende herinneringen die gelijk herontdekte brieven zich steeds opnieuw lezen laten die kunst van herinnering…

Telkens overnieuw beginnen, achterlaten wat je lief was, de herinnering blijft, de pijn het gevoel de angst ook. Denken iets te hebben, iets moois, breekbaars, maar ach..., deuren sluiten, er gaan nieuwe open, maar het gevoel blijft. Pijn bij de herinnering, verdriet bij het gevoel en angst dat het je weer overkomt! maar...…

En ik herinner me Hoe zowel blad na blad Als traan na traan Langzaam de winter aankondigden. Afvallige gratie en Scheidende schoonheid op de achterbank Nog altijd trekt jouw naam, jouw geur, Aan mijn hart zoals je aan mijn haren trok. De mooiste herinnering aan die felle zomerzon En hoe ik klaprozen voor je plukte.…

voort in stille echo's en zachte fluisteringen die als echoënde spiegels zijn ingebed om ons te herinneren aan wie zij zijn door wat zij met en voor ons betekenen…

De vermoeide reiziger pakt zijn valiezen Heeft nauwelijks moeite met het kiezen Neemt mee zijn gedachten en zijn geest Laat hier: de herinnering zoals het is geweest.…

"Photo" beeld moment levenstijd fractie licht In archief voor eeuwigheid vastgelegde sluitertijd door en in herinnering subjectief vergroot naar oneindigheid.…

De herinnering voor iets waar heel mijn hart in lag. De pijn die ik onderga, de bodem die daar is. En nu kan ik alleen nog maar afzetten.…

Door woorden op papier gevonden Door woorden op papier verloren Herinneringen verkreukeld Jij heb het niet als volwassene aangepakt Maar het heeft mij wel als volwassene aangegrepen.…

In de tuin van mijn herinnering, Pluk ik de bloemen van ons verleden, En langzaam wakker wordend, Zie ik door de troebele zee van tranen mijn lege handen....…