Alle inzendingen over herinneringen

De berg der stilte kan ik niet bestijgen Door het verwarrend woud herinnering; Dus wil ik onder zeil van mijmering Voortdrijven op een zee van eeuwig zwijgen.…

Enkel een herinnering op de bodem van mijn hart gestort...…

ik slik enkel herinnerende snuisterijen rijen lange verliefde gedachten in dagen lange nachten maar ik zal altijd op haar wachten...…

Pijnlijk zijn de herinneringen aan de afgelopen liefde. Je zoekt naar de uitgang ofwel een uitgang en vindt een begriploze leegte.…

pijnlijk verleden herinnering gebonden weefsel verleden litteken een momentenspoor onderbroken door gave momenten.... wordt bindweefsel.…

omdat ik met dit hart van vlees en bloed bemin zal ik wie was en wie er nog zal komen een leven lang herinneren en dromen voor wie ik liefheb is mijn eindeloze zin…

Herinneringen vergelen, illusies verwaaien, verlangens vervagen. Alleen onze fantasie die blijft, teistert ons lijf.…

na de junibloei sneeuwt uit geurende jasmijn haar witte bloemkleed elk jaar opnieuw herinnering aan sterven van mijn vader…

We zijn nooit echt alleen want zij die gingen dragen we in ons hart steeds mee in beeld en herinneringen…

Een vlaag, Een herinnering Dwarrelend Af en toe strijkt ze neer Door de tijd verzacht. Maar vergeten nooit meer....…

stoomfluiten klinken daarbinnen herinnering er geurt nostalgie meegenomen door vroeger komt hij pas later terug…

weet je nog dat ik me had onthouden, van geheugen, van een ver verleden, om me in te graven, in verse grond zonder daglicht, om zonder tegenbericht aan herinnering te schaven…

in een ogenblik bloeit een herinnering open als wat ooit is geweest immer zal zijn een werkelijkheid die vol in zicht het voortbestaan van liefde bloesemt…

Nu alles leegte is lost elke herinnering zich onontkoombaar op en is er niets meer van je over.…

de tranen die je krijgt bij het afscheid van een vriend die je niet wilt laten gaan laten zich steeds opnieuw drogen door de herinnering…

Mooie herinneringen blijven mij trouw. Ik hou van jou. Liefs je zoon…

Herinneringen glijden van heuvel naar zee inslapend naar benee.…

In het nu ben ik, groots denkend, in wezen klein In de toekomst word ik slechts een herinnering in hun beeld van mijn zijn.…

herinner jij nog die kus waarin wij afscheid proefden de vertederende streling van handen in elkaar die hunkerende ogen als vraag naar wij samen het duizelen om ons heen een liefde gewild die ontluikende nacht waarin wij tranen voelden het eindeloos staren naar een stervende ster herinner jij nog dit hart jou geschonken zo breekbaar…

liefde de pijn en de herinnering Al wat er ooit was tussen jou en mij…

( Dit schreef ik voor een vriend) Herinnering Als ik bij de zee ben, moet ik vaak terug denken aan het verleden. De zee heeft altijd iets moois, de herinnering heeft te maken met verdriet. Een speciale plek bij de zee heb ik, daar waar de paaltjes staan. Als ik daar ben, ben ik in gedachten.…

blijven herinneren langs die weg met betraande ogen…

De seconden worden minuten De minuten worden uren De uren worden dagen De tijd is niet te stoppen Achteruit lopen gaat niet Stilstaan ook niet toegestaan Alleen stevig doorlopen mag nog Zolang je maar niet meer terugblikt Maar ik wil me wentelen in herinneringen Herinneringen over jou en mij van toen Maar er komen nooit meer nieuwe bij…

Hoe kun je me verlaten Weg te gaan zonder spoor Terwijl ik hier achterblijf Ademloos van verdriet We deelde lachen en verdriet En nu laat je me zo alleen Nu is er niets meer dan herinnering Een herinnering aan je gezicht Kijk achterom en zie de lege plek De leegte die zo voelbaar is Sta machteloos, tegen je besluit Wat mij alleen…

Je hebt je herinneringen die je altijd zult bewaren, en krijgt er steeds meer bij in de loop van de jaren. Als je oud geworden bent en niet meer leeft in deze tijd, dan weet je alles nog van vroeger trek daaruit je profijt. Je kunt leven in het verleden, herinneringen op gaan halen.…

Als een schaduw uit het verleden Huisde je in verre herinneringen Als de vergeten geest in een fles Huisde je er tot de eerste lentenacht Als zachte regen op het malse gras Ontwakende jonge bloesems De eerste bloempjes nog schuchter Langzaam openend tot hun volste glorie Verre herinneringen brachten jou Na een bittere winter ontluikende…

Ik wil jou mij niet herinneren, Als degene die mij verliet; Niet de kans gekregen te concurreren, Dit doet zo’n verdriet, Vernederd en te neer geslagen, Boos en machteloos, Een ander wist jou te behagen, Zonder schaamte… zedeloos.…

Vastklampend aan herinneringen blijf ik hangen in het verleden. Maar angst voor de toekomst Verpest al het fijne. Alleen warme herinneringen, Tot het einde.…

Verzwolgen door een zee van bloemengeur en etensresten panoramisch uitzicht op de bergen een tafeltje voor twee gehuil van de wolven vrij ver bij ons vandaan natuur is hier op zijn best herinneringen komen terug in golven alle overdenkingen ten spijt leeftijd laat zich thans gelden vage herinneringen uit een andere tijd nog eenmaal…

en mij op vrijdagavond in het bad te doen dat was fijn die mooie dingen teilen als verre herinneringen…