Alle inzendingen over herinneringsbeeld

stappen verzanden langs herinneringsbeelden het verleden knarst…

Jezus dank dat ik bij mijn moeders sterven mocht zijn bijna al haar kinderen om haar heen dat vond ze zeker fijn de dokter heeft haar angst en pijn verzacht met morfine rustig naar de andere wereld gebracht mijn broers waren te geëmotinoneerd om het laatste gebed te bidden ik bad toen Jezus kom toch in ons midden…

Brunel de beeldschone herder ja nog een ik schrijf dit alles met plezier de schitterende Newfoundlander deze buurthonden gedenk ik hier de eerste herkende mij zelfs door de sneeuwstorm zijn verzorgster zag het totaal niet de tweede blafte ook trok zelfs aan de riem wat een hondenliefde hè weg waren de zorgen en verdriet…

zij klom op zijn schoot/vader las voor uit de krant enwel Spekkie en Blekkie niet meer charmant dat even terzijde de herinnering blijft al was de stem monotoom voorlezen zozo wordt zeer aanbevolen vroeger was het gewoon dit alles speelde zich af in de Haagsche Vreeswijkstraat het gejuig vanuit het Zuiderpark Ado…

je lach is al wakker als de zon kiert langs gordijnen in alle rust laat jij het herinneringsbeeld van gisteren ontwaken vult aan wat veranderd is en kleurt behoedzaam in met vandaag in deze update hebben wij geen woord gesproken in ons subtiele zijn waar tijd gaat passeren lijken jouw dagen zich veel jeugdiger te gedragen…

De verwarring door gekte in de familie, die zich verwijderde als in een echo van stilte waarin woorden zich verloren leek immer maatgevend in het voorjaar wanneer gras groen groeide in weide en in het najaar grauw kleurend het natgewas vol herfstdauw en misschien was er iets van die verwarring die de weemoed tekende in herinneringsbeelden…