Alle inzendingen over hersenschim

Ik heb het raam half opengezet, het is weer niks in mijn hoofd. plótseling zie ik een kind staan, een klein kind staat in de hoek van de klas, het fluistert wat, het is maar stil en droomt niet, het staat maar met z'n handen op de knieën en de rug gebo- gen, 't valt helemaal niet mee, en op de lege tafel ligt nog een enkel zwart…

de schaduw achtervolgt mij als zij een oogje op me heeft ik loop daarom het liefst in duisternis mijn hersenschim en ik rusten dan, ongedwongen, in de avondgeest…

Op een vloer van glas zet zij voorzichtig haar stappen ze is bang dat hij breken zal haar tere lichaam is toe aan een wandeling al weet ze niet waar naar toe er hangen donkerrode gordijnen van plafond tot de grond zij heeft ze te vaak gezien ze doen haar denken aan bloed haar lichaam trilt ze zet haar frêle stapjes omzichtig kijkt…

Op vleugels van de lente laat ik mij dragen door kleurrijke strelingen voor het oog, die vanuit zwarte gronden mij betoveren Mijn wintergaap verandert in een voorjaarsglim, de dorre maanden lijken slechts een hersenschim Wéér is het de lente gelukt om mijn gevoelens te veroveren.…

Wie schuilt er in de mensen die eeuwenlang in God geloven in de bloemen en het verwelken in vrede en de zegen van boven wie helpt ons verder strijden om de oorlog te vermijden is het een geest, een ziel of een verlaten hersenschim als alles toch een einde kent gaan we weer terug naar het begin.…

Ze kunnen rustig verder babbelen en weer aan alle gatjes krabbelen ‘Jans geest is groot, is onze hersenschim’ Zal dominante Jan straks heel die kudde van pensionado’s lekker op gaan schudden?…

Het traliehek de ijzeren deur de doffe klank de muffe lucht het gedempte licht de stofjesdans het turen naar het denken aan schuldgevoel en spijt de hersenschim de jaren door dag in dag uit èèn daad èèn stap verkeerd niet hij alleen ook het kleine wicht begraven in het kille zand voor eeuwig dood een moordenaar in nood…

Daar blonk de dag – de onzichtbre banden braken: ‘k Rees op, nog met de tranen op de kaken, En glimlachte om mijn dwaze hersenschim. En ‘k juichte: ’O God, als aan de levenskim De morgen uwer heerlijkheid zal blaken, Wat glimlach zal dàt wezen bij ’t ontwaken.’…

Helaas, helaas, moet ik U derven, Zijt Gij een beeld, een hersenschim En moet ik eenzaam verder zwerven? Daalt nu de nacht weer allerwegen, Is weer verduisterd gindse kim, En dreigen alom mist en regen?…

een hersenschim... een droomgedacht... O! heerlijk beeld der ijdle dromen! 'k Wil u doen leven, u doorstromen, u sterken met mijn levensgloed: mijn vlees zal smelten, 't harte bloeden, om u te vormen, u te voeden, mijn eigen kind, mijn vlees, mijn bloed!…

onder webgolven in een opbergdoosje de verbeelding van muzikanten onder de koekoek een pittoresk meesterproef op de schoorsteenmantel visuele luciferstokjes wel duizend gezichten ontiegelijk broos in een bliksemschicht laait een verre wijnboer op gekluisterd aan zijn land hij danst enthousiasme uit een menuet en omhelst een hersenschim…

De euforie die jij zo stemmig voelde naar aanleiding van jouw vileine opmerkingen is als een hersenschim in droeve mist verdwenen nu je weet dat ik de wapenstilstand verkies boven de concurrentie in scherpzinnigheid zijn er geen pijlen meer voor jouw liefdesboog die dikwijls op mijn somber hart gericht zijn ziel verloor in paternalistisch…

Ik liet je alleen En sindsdien weet ik niet waar je gebleven bent Nu kijk ik overal op straat om me heen Ik dacht je te zien in een weerspiegeling van een winkelruit maar het was slechts een hersenschim En je stem, lijkt het wel, hoor ik in ieder zuchtje van de wind Ik fluister je naam alsof je dichtbij bent Jij bent dichtbij Ik…

De zon en maan zijn er niet meer En alle sterren zijn verdwenen Ik hoor de laatste mensen wenen Er daalt opeens een vogel neer Ik hoor gefladder, zie hem niet Ik steek mijn linkerarm naar voren Er wordt een requiem geboren Hij vindt mijn vinger, zingt zijn lied Een hersenschim met olielamp Waardoor we worden meegenomen Sommeert…

wat je toevoegt is later nu is er alleen maar alleen een paar dingen in je hoofd een herinnering niet eens de geur van een koekje terwijl je denkt aan alles maar zo weinig ik ben je kwijt je leeft niet in me voort als je dood bent ben je dood en elke hersenschim daarna is wat het is en geen verder leven maar alsjeblieft leef nog door…

wreedheid Met mijn effectloze bliksemschicht Vernietig ik jouw inwerking Het loodzware gewicht Waarmee je mijn hart gesloopt had Wordt erbarmelijker Rampzalig is de verdediging Waarmee ik het maar moest doen Verwoest door jouw monsterleger Sta ik hier dan naakt Na jouw vernieling Hebzuchtige wreedheid Smekend waarom Kinderlijke hersenschim…

Wie schreef die titel als gevleugeld woord Wie is die me, is dat myself of I Is hij een alter ego dan misschien Verschuilt hij zich soms in een pseudoniem Of is 't een zij en blijft zij anoniem Er woont in mij minstens een schijngestalte Contouren in een droom zonder een duiding Een afgeleide van een idée-fixe Een wajang putih hersenschim…

Een lofzang op een vluchtig epos, waarin de goden elkaar beminnen en van de literaire honing smullen, op hun bizarre tocht, de emoties laten gisten, tot aan de gewraakte tonen die ik zocht, om dan een draak te moeten onthullen van een herhaalde hersenschim, tot aan de gene zijde van de Styx , waar het moeilijk aarden is, voor dichters…

zwermen bijen, vol ijver met de taal hun raten te vullen, om tot een hymne te breien, een magere lofzang op een vluchtig epos, waarin de goden elkaar beminnen en van de literaire honing smullen, op hun bizarre tocht, de emoties laten gisten, tot aan de gewraakte tonen die ik zocht, om dan een draak te moeten onthullen van een herhaalde hersenschim…

Een droom is het dat als een slordig hemd wordt uitgetrokken, daaronder zie je wat van het leven overblijft: een verkreukelde hersenschim die oplost...... Ik weet dat de auto's onder mijn raam doorrijden zonder dat ik het hoor dat jij soms door mij heen raast als een truck, lachend maar ik merk er niets van.…

Een droom is het dat als een slordig hemd wordt uitgetrokken, daaronder zie je wat van het leven overblijft: een verkreukelde hersenschim die oplost...... Ik weet dat de auto's onder mijn raam doorrijden zonder dat ik het hoor, dat jij soms door me heen raast als een truck, lachend, maar ik merk er niets van.…

De zucht naar roem, een hersenschim, Zou mij voor altoos zijn ontvloden. Voor altoos! want mijn kloppend hart Zou haar op uwe boezem doden. Dan, ach! hoe beeft, mijn teder hart! - Ligt leeft ge alleen in mijn verlangen.... ô Kloë, zo ik u niet vind', Staak ik voor eeuwig mijn gezangen. 1786.…