Tussen de dagelijkse muizenissen heeft zich
een woelrat in haar hoofd gevestigd, zo een
die niet meer weg wil, die de taal versplintert
tot onverstaanbare klanken en de wilde blik
in haar ogen verankert, woest om zich heen
slaat, aan haar zinnen knaagt, herinneringen
loswrikt, tegen de toekomst aanhikt, hij vreet
zich een baan door haar…
Er wordt onder de kruinen wat af geremd,
het ontzaglijke lieve intense oogt vergeten
niets meer en juist alles wordt nu verweten.
Boven alle twijfel verheven klinkt de wens
te sterven , eigen leven en dat van anderen
niet meer of nog langer te bederven.
Is het afglijden met pijn naar een vorm van
krankzinnig zijn meteen alzheimer of dementeren…
Nieuws van het wetenschappelijke front:
dat dwang-ding aan zovele domme oren
leidt volgens onderzoek niet tot tumoren.
Wat er aan hersens is, blijft goed gezond.
Maar wél blijft in de trein debiel gebel
een blijkbaar ongeneselijk gezwel……
't Is deze week weer kermis in mijn stad
Ach, ongeacht welk nieuws ons overrompelt
Vergeef mij dat dit feest mij onderdompelt
En dat ik heel wat headlines niet omvat
Laat mij nog even op de kermis dolen
Straks wacht mij weer de échte mallemolen…
37.148
Bezig met laden