Alle inzendingen over het huis

In het huis Was de kamer Waar het wollige tapijt stemmen absorbeerde Het prikte aan mijn voeten Ik moest op blote voeten Zo voelde ik dat ik leefde In het huis Was de kamer Waar het bed kraakte als je ernaar keek De dekens een huis Een huis in een huis Mijn geheime hutje Buiten het huis Was de straat Waar stenen mij in verzoeking…

de herfst schrijft weer poëzie in huis-aan-huis-blaadjes…

Het huis is leeg de geesten zijn vertokken ik moet verder zoeken naar een huis dat mij beschermt tegen de elementen in dit spel ik wou dat er geen keus was tussen hemel en hel.…

De vingerafdrukken van je toewending nog op mijn huid kan ik het huis niet uit. Ik weet je straks weer doende in dit zo grote huis: het plooien van de was het zachte strijken van mijn hemden het zemen van de grote ruiten het denken aan de wereld buiten. Ik kan het huis niet uit.…

In jouw huis voelde ik het, de warmte. In jouw huis sprak jij het, mijn taal. In jouw huis zag ik het, het begrip. In jouw huis proefde ik het, jouw liefde. In jouw huis vond ik het, mijn thuis.…

Een huis omringd door bomen... Van dat huis lig ik soms stilletjes te dromen... In dat huis zou ik met jou samen willen wonen... Maar dat huis zal dat er ooit komen... Of blijft het alleen bij dromen... Van dat huis omringd door bomen...…

de merel die fluit op het huis is veel meer dan het huis de merel wereld het huis hok…

mijn huis heeft vele hoekjes om te schuilen ben je verdrietig je mag er huilen mijn huis wil alle zorgen met jou delen je bent zo welkom zonder vooroordelen mijn huis staat open dag en nacht het geeft je warmte liefde en kracht…

het stond eens als een huis 987262 ik wist je te bereiken doorgelegen stierf mijn moeder op nummer 28 en het huis was niet meer dat huis dat ooit bekend stond als thuis…

Leven is wat er hier ontbeert, Zegt de domme ingenieur boos, Dat die nu man nu maar eens leert, Dat dit huis dat ik zorgvuldig koos, Dat dit huis alleen gezelschap moet krijgen, Van elementen, van dier en van natuur, En al is het misschien geen gezellige buur, Ik zal zeker naar bewondering neigen.…

indien wij het huis niet bouwen, werken zij die het huis bouwen vergeefs. wij zijn zij die het huis bouwen. het huis is het bouwen. het bouwen is het huis. zij zijn het die het huis bouwen. vergeefs is het werken van hen die het huis bouwen, indien wij het huis niet bouwen. zo is dat.…

Maar mensen, geef mij: een huis. Geef me een huis om in te wonen. Geef mij een huis om me eindelijk veilig en geborgen te voelen. Geef mij een huis om in te blijven, schrijvend dichten. Geef me een woning om te delen met velen: mijn wereld. Een huis vol van idealen. Een huis verzadigd van nieuw leven.…

Nu wil je weer naar huis iets anders heb je niet te kiezen. Het is je zo tegengevallen alleen in de grote stad. Je wilde het liefst weer naar huis, met de stad heb je het weer gehad. Totdat het weer gaat kriebelen en je voelt je weer niet thuis. dan ga je opnieuw weer zwerven en verlaat voor de zoveelste keer het huis.…

Misschien heb je wel gelijk en is mijn huis wel klein Maar het is mij groot genoeg En misschien is mijn huis inderdaad niet zo heel erg mooi Maar ik vind het mooi genoeg En misschien is er nog wel meer wat je allemaal niet zint aan mijn huis Maar wees gerust mijn vriend: IK voel mij er prima thuis…

Ik heb een huis Het huis dat ik heb is mijn leven. Wat ik gedaan heb. Wat ik ben. Ik vraag geen mensen bij mij thuis. Ik weet dat wie koffie bij mij drinkt zich later ophangt. ----------------------------------- uit: 'Vrijgezel op kamers', 2003.…

aan die ander toe het huis dat op mij wacht verzacht in ieder opzicht de ruïne van verlaten en de toekomst, die er lacht…

wie geen huis heeft loopt langs dichte deuren en gesloten vensters zonder huis slaap je buiten en ontwaakt met ogen tranend van het harde licht een mens zonder huis koestert zachte dekens een schuilplaats om in te huizen wie geen huis heeft kijkt door smalle kieren kent de pijn van het vaarwel zonder huis raakt een mens verloren…

Er was een huis waar we langsfietsten. 'In dit huis woont een vrouw die gek is,' zei mijn vriendinnetje. 'Ze is pas met stoel en al door het raam naar buiten gemieterd.' 'O ja?' vroeg ik.…

morgen In de ochtendstond Daar ga je dan naar huis Na een avond die weer een lach heeft gebracht Na het mysterie van de nacht Loop je weer naar huis Waar hij op je wacht Maar daar had je niet aan gedacht Maar de waarheid die komt morgen Na het mysterie van de nacht Ja de waarheid de waarheid die komt morgen In de ochtendstond…

Een nieuwe stek Een nieuw verhaal Een nieuw vroeger geboren Een nieuw huis, alles kaal En weer opnieuw beginnen Achter in het oude huis hangt de herinnering aan elke spijker, elk mank Aan een nieuw gezin en alle spulletjes verzameld De liefde en rijkdom vergroot Nog maar pas was je er Pak ze in en neem ze mee Laat het nieuwe huis ze ademen…

gaan wanneer het huis zijn geluid behoudt en ik me enkel in de stilte veilig voel hoeveel afstand heeft het huis werkelijk afgelegd behoudens de jaren die veranderden met de tijd…

Ik ken een huis, partieel, als in iets, dat langzaam begint te dagen. "En wat ik zag, bracht me in verrukking." Ken jij dat huis daarginds naast het water daar wil ik wonen later. Met een zolder, berg mij daar, in al haar dromen om zo bij haar hart te komen.…

Achtergelaten Door hen die Jou als een Van hun in huis Hadden genomen Geleidelijk aan de straat Verkozen boven het Stil leegstaande huis, Zit op het stoepje Voor het huis Ons op te wachten Ernaar verlangend Om ons in jouw Huis welkom te heten…

Het huis ‘Herinneringen’ Dit is het huis ‘Herinneringen’ waar de muren zijn doordrenkt met geluiden van dravende paarden door kwellende eenzame nachten dit is het huis van geestelijke kwellingen van ontrouw en verraad maar ook daad krachtig het besluit om boter van het hoofd te halen en het briefje te versnipperen doch eveneens…

in huis het koffiezetapparaat reutelt koffie smaakt minder lekker zonder jou Het is stil in huis de afzuigkap loeit boven de eenpersoonsmaaltijd zonder jou Het is stil in huis ik hoor de t.v.…

Dit eenzame huis, omringd door hoge eiken, aangetast door de tand des tijds, ...ik sta nu al een uur te kijken... Vervallen en leeg, het verwilderde gras, de gaten in het dak, ...het kapotte glas... Met ogen dicht zie ik mijn ouders, meen ze zelfs te horen, dit emotioneel beladen huis, ...waar ik zo lang geleden,..ben geboren...…

Het huis legt sneeuw in zijn tuin, spuwt rook uit zijn kruin. Moeders leggen er hun kinderen, kinderen leggen weer moeders, enzovoort, enzovoort… en het huis verscherpt zijn blik, ruiten worden gewassen, kinderen steekt men in jassen, laarzen moeten passen, schoenen moet men boenen.…

Ze wilde het niet Toch wilde ze het wel Ze verlangde om naar huis te gaan Niks was er hier dat ze nog wou Ze was ongelukkig Ze wou naar huis Daar stond ze dan Zo hoog Ze sprong En zei: ‘Eindelijk naar huis’…

Een traan rolt over mijn gezicht trek dan de deur weer zachtjes, achter me dicht, ga naar huis ZIJ KWAM NOOIT MEER THUIS!!!!!!…

Mijn huis is mijn leven Mijn verleden is mijn tuin Door de tuin naar mijn huis Kom ik thuis, elke dag Mijn tuin groeit Er bloeit geschiedenis Ik pluk er mijn lach Of zing verdriet Mijn toekomst is mooi Wanneer ik nu mijn onkruid wied…